Een whiplash is geen chronische ziekte. Er bestaan daarentegen wel chronische whiplash patiënten. Waarmee ik wil zeggen dat je er zelf heel veel aan kunt doen om het genezingsproces te bevorderen. Als je dat nalaat, dan kunnen de klachten inderdaad erg lang aanhouden.

Nou dat ik nog steeds hierdoor beperkingen heb heeft niet te maken met dat ik niet beter wil worden.
Ik in al die tijd alle artsen die er zijn al gezien.
Bijna alle behandelingen die er zijn al geprobeerd.
en zelf nog steeds actief bezig aan mijn herstel.
Dus aan mij zal het echt niet liggen.
Maar ik hoopte hier mijn verhaal kwijt te kunnen omdat het zo'n frustratie geeft.
Ik wil verder met mijn leven en dus heel graag kinderen.
En hoopte eigenlijk dat iemand zo'n zelfde verhaal had.
En dus wat tips of ervaringen kon delen.

mij vrouw wil ook graag een kind, 9 jaar geleden toen ik haar leerden kennen zij ik tegen haar ik ga niet trouwen en ik wil geen kinderen dat wist ze maar toch trouwen dat dee ik voor haar we hebben een leeftijd verschil van 13jaar ik ben nu 47jaar we hebben besloten om te scheiden dat zij ook verder kan met haar leven ik heb het er wel moeilijk mee want 9 jaar gooi je niet zomaar weg terwel ik nog steets heel veel van houd

Waarom zou je niet vader willen worden? Dat is toch prachtig? je kan een vrouw èn een kind hebben, en nu heb je niets... Denk goed na voor je verder gaat, mensen kunnen veranderen, ook jij...!

Het is een probleem waar onze moeders niet zo veel last van hadden. Wij zijn de generatie die veel bewuster kan kiezen. De keerzijde van emancipatie. Dus ook hier moeten wij mee dealen. Ik ben zelf 31 jaar en hij is 34. Hij wil (nog) geen kinderen.Ik weiger om stiekem zwanger te worden.

Het is mijn lijf en ik beslis zelf over anticonceptie. Aan het begin heb ik een termijn gesteld dat ik 8 jaar anticonceptie zou gebruiken dus hij heeft de tijd gehad om vrijuit te geniet van zijn luxe leven. Hij had in de tussentijd een antwoord kunnen bedenken. En nu...Dus een paar weken geleden was het zover.

Hij wist vanaf het begin dat er dag zou komen dat ik zonder barrières wilde vrijen. Maar 3 jaar geleden ben ik bewust af en toe al aan het onderwerp begonnen. Even helpen herinneren. 2 jaar geleden heb ik hem heel duidelijk gemaakt dat ik bij mijn plan bleef en hij beter weg kon gaan als hij ze echt niet wilde. Hij hield van me en wilde blijven. Ik gaf hem duidelijk aan dat hij geen valse hoop mocht creëren. Een jaar geleden hield ik het niet meer. Ik wilde liever gisteren als morgen. Ik vroeg hem om hulp dit gevoel te onderdrukken, want hij had nog een jaar. Hij troostte mij als ik weer een bui had. Hij zag mijn verdriet. Hij zag hoe ik genoot van kinderen van vriendinnen. En zo zijn we steeds meer met het onderwerp bezig geweest. Hij is veranderd van nooit naar misschien, naar nu niet, naar over een tijdje misschien, naar straks,

naar... help wat nu, maar ik ik fuck! Ja meneer jij hebt ook belooft. En je had 8 jaar de tijd om te gaan. Ag lieverd, vooruit dan nog 2 doosjes rubbers om aan het idee te wennen, dan komt er alleen nog zaaddodend gel, voor het idee. Nee je hoeft niet te zeggen ja ik wil kinderen, alleen pure sex. Je kiest voor het risico schat. Kortom we zijn er bijna. De moderne man die niet kiezen kan.

Tips:
-Mannen kunnen zich niet lang op een onderwerp concentreren en zeggen dan dat wij drammen.
-Geef hem ruim de tijd ( min een jaar)(deadline) om te wennen aan jou beslissing om te stoppen met anticonceptie. Het is jou lijf.
-Vraag waarom hij nog niet wil, wees begripvol, maar houd stand. Want wij buigen makkelijk, daarom vinden wij kinderen krijgen geen aanval op ons vrije leventje.
-Houd de zware gesprekken hierover niet te lang vast. Als het gesprek stokt dan kun je beter de bevindingen samenvatten en vragen of hij zich daar in vind.
-Laat hem in 3 zinnen de kern van dat gesprek samenvatten. Zo heb je minder misverstand en weet je waar je de volgende keer verder kunt.
-Spreek af wanneer je er wel of niet over praat. Het is voor de man een verademing als hem is verteld dat je er die week, avond, of dat feestje niet over begint. Geef hem dus af en toe babywens verlof.
-Vraag om de ruimte om je hart te luchten over het onderwerp zonder gevolgen voor hem.
- Overtuig hem dat je probeert om hem tegemoet te komen en dat je in de tussentijd probeert te genieten van de baby's en kinderen van kennissen en vrienden om je leegte te vullen . Hierdoor heb je een zeer legitieme reden om lekker te knuffelen met kinderen van een ander en ziet hij jou steeds vaker met kinderen.
-Een man heeft deze ingrijpende beslissing van zijn eerste bestaan nooit hoeven nemen. Gun hem de tijd en laat hem zien dat hij je kan vertrouwen.
-Vertel hem wat je verwacht van hem, als hij vader is. Dat schept duidelijkheid in zijn te verwachte rol, die hij zich niet kan voorstellen, maar jij wel!

Houd van hem, geef hem de ruimte, geef hem de kans om je te vertrouwen en BLIJF BAAS VAN JOUW LICHAAM. En niemand anders.

Beste sara, ik ben nu 45 maar ik heb hetzelfde meegemaakt als jij maar dan van uit mij kant als man toen ik 32 was en mijn ex was 27 jaar en was toen zwanger van mij maar ik wist dit niet ,dit hoorde ik via via, je begrijpt het vertrouwen weg, relatie stuk. Ik zou dit niet doen achter zijn rug om, praat met hem samen over dit probleem: jouw wens en die van hem, anders is het vertrouwen weg. Denk er goed over na! Het is wel jullie toekomst.

m.v.g. peter van der v.

Fijn dat ook mannen aan dit lastige onderwerp meepraten. Wat had jullie geholpen om deze strijd door te komen. Ik bedoel ik heb een heel verhaal over hoe ik denk dat het voor beide een compromis is. Ik kan erg goed met mijn partner praten, maar soms is het handig als een vreemde zijn visie geeft. In een relatie ben je soms toch voorzichtiger en wil je elkaar niet kwetsen. Hier kan je makkelijker iets zeggen wat de ander niet leuk vind maar wel waar is. Dus mannen. Wat heeft jou geholpen of juist niet. Ik wil echt mijn best doen om er samen uit te komen.

Mijn dank zal groot zijn!!

hallo
ik ben echt blij dat ik deze site ben tegengekomen ik en mijn vriend zijn nog niet zo lang bij elkaar maar zijn wel stapel gek op elkaar en willen heel graag samen kinderen hij heeft uit een eerdere relatie al 2 kindjes en samen zouden we het ook graag willen nu hebben we besproken dat we het gaan proberen aan het einde van dit jaar maar ik ben heel erg bang voor de reactie van zijn ouders omdat ik bang ben dat ze het te vroeg vinden wat moet ik nu??
voel me hier zo ontzettend klote door!!

groetjes sanne

Wat is de reden dat je zoveel waarde toeschrijft aan de mening van jouw schoonouders?

nou ik ben gewoon bang dat ze het te vroeg vinden ook omdat mijn vriend heel veel gedonder heeft gehad met zijn ex maar ik zou wel heel erg graag een kindje met hem willen ook omdat we dan iets van ons samen hebben hij heeft zelf 2 prachtige kinderen waar ik het heel erg goed mee kan vinden maar toch zal dat nooit helemaal mijn eigen worden.

Hier Precies het zelfde
Wij hebben al 2 kinderen
En 1 engeltje
Ik wil nu echt zooo dol graag nog 1 kindje,
Dan zou het ook echt het einde zijn voor ons meer kunnen we gewoonweg niet aan

Maar nu zegt mijn man al 11 maanden over 2 a 3 maanden stoppen we met de pil
Nou 11 maanden verder en hij wil nog niet
Wel zegt hij mij helemaal te snappen wat ik dan weer niet geloof
Maar zelf expres met de pil stoppen zou ik niet doen
Wat zou het makkelijkst zijn om tegen hem te zeggen dat tie nu wel overstag gaat?

het is toch allemaal heel erg moeilijk ik heb gister weer een gesprek met mijn vriend gehad en heb tegen hem gezegd dat ik heel erg graag een kindje met hem zou willen zelf wil hij het ook wel maar wil hij liever even wachten om eerst samen met mij te genieten en hij wil eerst samen wat opbouwen zodat we het goed krijgen samen.
ik snap dat wel maar ik wil gewoon zo graag een kindje!!
we hebben nu afgesproken dat ik ga stoppen met de pil en dat we dan eerst vrijen met condoom en dat we dan wel zien wanneer we het gaan proberen
ik snap hem heel erg goed maar ik ben gewoon heel erg ongeduldig en heb ook tegen hem gezegd dat ik het gewoon moeilijk vind ook omdat hij er al 2 heeft en ik dolgraag een kindje samen met hem wil!!!!!!
zelf zou ik hem nooit bedonderen door stieken zwanger te raken dat zou ik gewoonweg niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
ik weet dat als ik heel erg door zou zeuren dat hij er wel mee in stemt om te proberen een kindje te krijgen maar ik wil wel dat hij er ook voor de volle 100% achterstaat ander zou het helemaal niet goed voelen en dan zou hij het doen omdat ik het wil maar hij moet het ook willen
ik moet mischien gewoon proberen wat meer geduld te hebben (ook al is dat erg moeilijk)

groetjes sanne

ook ik wil even mijn verhaal doen, kan er namelijk niet bij veel mensen mee terecht zonder er comentaar op te krijgen.

We zijn beide bijna 24 jaar en ik heb al jaren een kinderwens.. mijn man niet. hij wil wel kinderen maar is vooral bezig met de financielen en praktische kant.. hij is bang dat het allemaal niet geregegeld kan worden en dat ik er te gemakkelijk over denk.. ( we hebben alle 2 een vaste baan een huis een auto)
hij weet ook al heel lang dat ik kinderen wil... was een van de eerste dingen waar we het over hebben gehad toen we een relatie kregen en toen wilde hij ook vroeg kinderen als we waren getrouwd.. inmiddels zijn we 3 jaar getrouwd en als ik maar naar babyboom kijk of hoor dat er iemand zwanger is word ik al jaloers.. tuurlijk kan ik ook blij voor ze zijn.. maar ik wil ook zo graag..steeds vaker schieten de tranen in mijn ogen en ben ik boos en verdrietig...
praten hebben we al veel gedaan.. maar beloven doet hij niks meer.. mischien maar beter ook want hij komt de belofte toch niet na. hij weet dat ik me hier over heel verdrietig voel maar maakt zich al zorgen hoe het over 10 jaar moet..
ik weet niet meer wat ik kan doen om mijn man te overtuigen..

Je stelt je eigenlijk op als slachtoffer. Je hebt het initiatief niet meer. Als jullie iets afgesproken hadden, en hij houdt zich er niet aan, dan is hij dus niet betrouwbaar, en voor jou op een heel belangrijk punt. Daar kun je hem gerust op aanspreken, en als hij een echte kerel is zal hij het erkennen, en maatregelen nemen. Stop in ieder geval alsjeblieft met deze slachtofferitis want je bent een jonge vrouw in de kracht van je leven en je kunt nog alle kanten op, met hem, dan wel zonder hem met een andere man die vast en zeker de vader van jouw kinderen wil worden. Ik wil je niet beledigen, ik wil je aanspreken in jouw autonomie, in jouw kracht, in jouw waarheid en jouw gelijk. Ik hoop dat het lukt en dat jij je mannetje staat tegenover jouw 'mannetje'.

ik heb mijn man inderdaad een deadline gesteld en gezegd dat ik voor mijn 25e bij hem weg ben als we dan nog niet aan kinderen zijn begonnen... een probleem dit duurt nog een jaar... weet niet zo goed hoe ik dat door kan komen.. en hij heeft die tijd nog nodig om verder aan het idee te wennen.. maar hij weet ook dat ik echt bij hem weg ga.
Hij is zich er ook van bewust dat hij zich niet aan zijn afspraak heeft gehouden.. maar hij kon het nog niet.. hier hebben we het uitgebreid over gehad..dit was na een hele heftige periode voor ons (zijn zus is overleden).. hij had meer tijd nodig om het te verwerken en ons leven weer op de rit te krijgen..
het blijft zo ingewikkeld..weet af en toe ook niet meer of ik het wel goed doe..
je reactie zet me in ieder geval weer aan het denken.