Hoi,

Ik vroeg me af of je zwanger kunt worden als je vriend in je mond klaarkomt en je het in je vagina stopt, of als je het sperma uit het condoom haalt en in je vagina stopt?
Een vriendin van me heeft dit gedaan terwijl haar vriend het niet weet, zou ze hier echt zwanger van kunnen raken? Ik hoop dat iemand me hier mee kan helpen.

In principe is het mogelijk.

Hallo ook wij zijn een getrouwd stel. Ik 31 en hij 34 jaar. 13 jr samen en 6 jr getrouwd. Ik heb echt altijd kinderen gewild en van kinds af aan al en mijn man heeft dat ook altijd geweten. Hij zei ook altijd dat die ook heel graag kinderen wilde. Maar nu wonen we zo'n 2 jaar in ons eigen huis en hij wil er maar niet aan toegeven. Ik ben inmiddels zo'n 6 geleden gestopt met de pil en dat weet die ook. Nu is er iemand in zeer nabije omgeving in verwachting en ik merk zelf dat ik het daar heel erg moeilijk mee heb, zelfs jaloers op ben

Ik zit ook met dat probleem, ik ben 21 en das nog redelijk jong en ben al 2 jaar lang samen met mijn vriend, ik wil later een kind hebben maar hij wil er geen hebben in zijn leven,hij wil die verantwoordelijkheid niet en ziet het niet in zijn toekomstvisie. Ik ben ten einde raad omdat hij dan zegt dat ik een keuze moet maken, ofwel een toekomst met hem of wel met iemand anders. Maar als je hem zodanig graag ziet kan je gewoon die keuze niet maken help 🙁

That's life !

Soms moet je inderdaad moeilijke keuzes maken. En daar kan niemand je bij helpen. Het is een zeer persoonlijke keuze.

[strike]hey sara ik ben breid je van je probleem af te helpen als je een baby wilt ik ben wel 60jaar maar nog vol van sex energie als je geintreseerd bent laat gerust wat weten ik woon in oost vlaanderen groetjes louky[/strike]

Dit forum is een medisch forum en geen dating forum.
Nog een keer zo'n aanbod en je wordt van deelname aan dit forum en gebruik van deze site uitgesloten !

MODERATOR

Hallo Dames,

Zelfde probleem ik ben nu 3 jaar gelukkig getrouwd af en toe ups en downs maar voorderest gaat alles goed en hebben we alles wat we nodig hebben, ik ben nu 22 jaar en me partner 30 ik wil al voordat ik met hem was getrouwd een kind maar hij wilt het maar niet en iedere keer als ik er over praat word ie boos of loopt ie weg, ik slik de pil niet, hij komt ook nooit klaar in me.

Wat kan ik doen?

Iemand tips? Ik wil het niet zo ver brengen om te gaan scheiden.

Alvast bedankt groeten

Sorry maar moet toch even reageren.. ik lees van verschillende vrouwen mijn man wil niet.. maar sorry hoor is het hebben van een kinderwens niet iets wat tijdens een verloving besproken wordt?? Heb het nu over de vrouwen waar misschien tegen gezegd wordt.. maar je weet hoe eigen kijk op een kinderwens is voor je het huwelijk in treed.

Voor ik met mijn man wad ander half jaar verspilt bij een jongen die altijd zij misschien ooit en na anderhalf jaar aan kwam met nou eigenlijk heb ik er vorig jaar een knoopje in laten leggen.. je raadt het ik ben weggegaan! Mijn man en ik zijn nu dolgelukkig en heel erg actief niks tegen een zwangerschap aan het doen 😉 we zien het wel.. maar sorry jullie hadden dit allemaal kunnen voorkomen Door open en eerlijke communicatie ! Waarom zou je in get huwelijksbootje stappen met iemand die niet de zelfde dingen uit get leven wilt

Zoiets wordt soms wel besproken maar gevoelens van mensen kunnen veranderen.

Ook ik zit in dezelfde situatie. 34 jaar, al 5 jaar samen met een fantastische man, we vullen elkaar perfect aan en hebben een fantastisch leven samen. Bij de start van de relatie was voor geen van beide duidelijk hoe we stonden tgo kinderen. Ik wou er ooit wel maar nog niet onmiddellijk, was er zelfs een beetje over aan het twijfelen of ik er echt wel wou. Ik begon eigenlijk toen pas echt van het leven te genieten en een kind paste toen niet echt in het plaatje. Hij (16 jaar ouder) wou er vroeger eigenlijk wel maar door omstandigheden zijn er met zijn ex nooit kinderen gekomen. Bij de start van onze relatie stond hij ook niet weigerachtig tgo kinderen. Hij zou ook een fantastische papa zijn, dat zie je gewoon aan de manier hoe hij met kinderen omgaat.

Tijdens onze jaren samen begon ook hij eindelijk zelf terug een leuk leven op te bouwen (na toch ook wat ellende te hebben meegemaakt).

Maar ondertussen begint bij mij de kinderwens nu stilletjes aan toch te komen. Wanneer ik hem hierover aanspreek weet hij niet of hij dit leuke leven nu allemaal wil opgeven voor een kind. Hij vindt de verantwoordelijkheid te groot.

Hij wilt heel graag met mij oud worden, samen leuke dingen doen, reizen,... maar een kind zou dat allemaal veranderen. Hij heeft het gevoel nu pas eindelijk te kunnen genieten van het leven.

Als er een kind komt is het gedaan met de avondjes blijven hangen met vrienden (wat we nu samen doen), gedaan om samen de avontuurlijke reizen te maken, gaan we het financieel wel aankunnen, geen vrijheid meer om spontane dingen te doen,... Dit zal pas terug kunnen nadat de kinderen het huis uit zijn en dan zal hij te oud zijn om nog te kunnen genieten van een leuk leven met ons tweetjes.

Zijn kijk op kinderen is dus ook veranderd.

Dit is hartverscheurend, we weten allebei dat we samen heel gelukkig zijn en eigenlijk niet zonder elkaar willen. Maar wie moet/zal toegeven?

Bewust de pil vergeten wil ik niet. Heel onze relatie is gebaseerd op vertrouwen en dat wil ik zeker niet beschamen.

Wat als mijn kinderwens toch zo groot wordt en hij absoluut geen kinderen wil? Stel dat ik hem verlaat en wonder boven wonder toch iemand nieuw zou tegenkomen die snel aan kinderen wil beginnen (ben er al 34 hé) en dan blijkt dat we geen kinderen kunnen krijgen. Dan moet ik leven met het besef dat ik een fantastische man heb laten gaan om uiteindelijk toch kinderloos te blijven.

Erover piekeren doet alleen meer pijn. zeker als je weet dat in mijn vriendenkring 2 mensen zijn die ongewenst zwanger zijn geworden en abortus hebben gepleegd. Dan stel ik mij toch de vraag waarom ik niet onverwacht zwanger kan worden? Op die manier moeten we zelf de keuze niet meer maken. Maar het bewust "onverwacht" laten gebeuren, nee, dat kan ik niet...

Ik zou het niet doen.. Hoe egoïstisch is dat!?

Je bent samen en getrouwd dan moet je samen beslissen. En ben je het daar niet mee eens... dan had je dat voor je huwelijk moeten bespreken.

Ik wil ook heel graag kinderen... zelf 24 jaar... om mij heen zie ik veel zwangerschappen en kindjes van leeftijdsgenoten en dan begint er regelmatig wat te klapperen daar beneden in mn buik.
Ik heb het er met mijn vriend over gehad... heel veel en 3 weken geleden hebben we SAMEN de beslissing genigen om te stoppen met de pil en kijken wat er gebeurd... nu over 2 maanden over 5 maanden. .. we zien het wel...

Ga niet stiekem doen en liegen... Want al is de leugen nog zo snel.... Ja de waarheid achterhaald zich wel... het komt Hoe dan ook uit... en dat kan heel verkeerd uitpakken voor jou en je echtgenoot.

Wauw jouw verhaal komt heel goed overeen met dat van mij. Bijna exact.

Ben drie jaar samen met fantastische man. Ik 31, hij 42. In het begin heb ik duidelijk gezegd dat ik ooit wel kinderen wou. Hij wou er ook ooit wel.
Nu drie jaar later wil ik er echt aan beginnen, maar hij wil niet meer. Hij vindt ons leven nu super leuk, wil wel met me samen blijven enz. Maar kinderen ziet hij niet meer zitten. Te oud, leven is goed zoals het is, we doen wat we willen. Avondjes uit, impulsieve beslissingen kunnen nemen, reizen, ...

Ik weet echt niet wat ik moet doen: mijn kinderwens opbergen en bij de man waar ik zielsveel van hou blijven?
Of weggaan en opnieuw beginnen. En misschien helemaal niet vruchtbaar zijn?

Ik word ziek van er aan te denken. Wou soms dat iemand anders de beslissing in mijn plaats nam...

Iemand nog ervaring?

Ik kan je zelf geen tips geven ik wacht met de hoop dat hij tegen me zegt ik ben er klaar voor, hij wilt het wel maar wil nog afwachten.
Ik laat hem met rust zodra hij zegt ik ben er klaar voor gaan we het proberen, maar ik laat dit geen nog eens 2 of 3 jaar wachten:)

Ik hoop dat jullie ook het een en andere kunnen bespreken /afspreken

graag hoor ik je terug

xx

Hallo,
in man wilde ook geen kinderen nog niet in iedergeval
Toen heb ik met hem gepraat en besproken van waarom niet toen vertelde hij dat hij al watouder is en geen kind wil llaten groot worden met een papa die al 50 is als onze kind dan een tiener is
En dat begreep ik heel goed,
Een dag later wilde ik mijn pil in nemen waarop mijn man zeg je kan zoeken wat je wilt maar heb ze weg gegooit uit eindelijk ben ik zwanger geworden en het is nu meer dan 3 jaar geleden..

Dus laat het even bezinken en wie weet komt je man er zelf mee

Hallo,
Vijf jaar lang wordt er al gereageerd op dit topic. Wie weet heeft Saar misschien al een kind van vier jaar...
Ben wel erg benieuwd. Hier zelfde soort verhalen... Wil de tweede kort op de eerste maar hij laat me al half jaar langer wachten dan vooraf gepland.