Hallo dames!
Ik heb iig goed nieuws..
We waren sinds november bezig voor een kind en in december had ik getest en bleek zwanger te zijn. Ik ben nu 9 weken (van me eerste kindje) heb op 16 februari me 2e echo dan ben ik 11 weken.. Ik hou jullie op de hoogte xx
Van harte gefeliciteerd !!
Dag Anoniem #87, hoe is het ondertussen met jullie relatie?
ik blijf regelmatig piekeren en hopen dat hij van gedachten zou veranderen. Ik heb recent problemen gehad met mijn nuvaring en ben nu al een maand gestopt om mijn "hormonenwinkel" wat terug normaal te krijgen. Dit was natuurlijk het moment om hier nog eens samen over te praten maar ik krijg alleen meer en meer het gevoel dat hij ondertussen zeker is en absoluut geen kindje wil. Toch niet in deze omstandigheden, hoewel we financiëel niet mogen klagen en een we een tof huisje hebben. De enige situatie waarin hij wel nog voor een kind zou gaan is als we financiêel volledig onafhankelijk zouden zijn (lees geen huis meer af te betalen en voldoende geld zodat je je "vrijheid" af en toe kan terug kopen en we ons geen zorgen meer moeten maken dat we een kind financieel wel zullen aankunnen)
Hij zegt dat als mijn kinderwens echt zo groot is er niets anders opzit dan dat hij mij moet laten gaan zodat ik voor die wens kan gaan, hoewel dat hem ook zeer veel pijn zou doen en hij dit dus ook liever niet zou zien gebeuren. Maar ik wil die keuze niet maken, ik wil liefst van al een kind met hem, de man die ik graag zie en waar ik me zo goed bij voel!
Ik krijg steeds meer het gevoel dat wat ik uiteindelijk ook zal kiezen ik steeds zal verliezen.
Ik hoop eigenlijk stiekem ook steeds meer dat ik per ongeluk zwanger zou worden hoewel die kans ook zeer klein is. Gezien ik moe ben na mijn lange dagen op werk wegens een zwaar project en het feit dat ik nu ook even geen anticonceptie neem voel ik ook aan hem dat hij schrik heeft om mij te veel aan te raken uit angst voor een ongelukje...
hoi hoi
in 2012/2013 hier ook mijn verhaald gedaan. Verteld dat ik zwanger was na hem voor een ultimatum te stellen. Ons zoontje is inmiddels 3 en onze relatie is goed. Alleen nu weer hetzelfde voor nr 2. Ik vind daijk 4 jaar ertussen wel meer dan max. hij wil nog liever even wachten.... wat valt er te wachten denk ik steeds. Ik denk dat het toch een soort veranderings angst is. Bang zijn om volmondig de keuze "ja ik ben er klaar voor" te maken. Bij ons is het dan niet het probleem dat hij helemaal niet wil maar steeds uitstellen. Ik denk dat ik hem er juist bij help om er datum bij te zetten zodat hij vooraf ja of nee kan zeggen en hem daarna aan zijn beloftes/afspraken te herinneren...