Zet je wifi uit voor het slapengaan. En geen elektrische apparaten in de slaapkamer.

Beste mensen,

Een schok die je even ervaart bij het inslapen (alsof je ergens van af flikkert) is heel iets anders dan de opdonders die ik nu al bijna 25 jaar heb.
Ben er soms moedeloos van. Geen dokter die het erkent, mijn huisarts heeft zelfs gezegd:"Het kan geen kwaad". Maar hij heeft er geen verklaring voor, hij schrijft het toe aan spanningen.
De schok die ik voel voel ik vooral in het middenrif, alsof je een stomp in je maag krijgt....Ach; ik heb het allemaal al verteld.
Ik leer er maar mee leven. Echter: een praatprogramma dat hier aandacht aan besteed lijkt mij de enige manier om meer bekendheid te krijgen inzage dit vervelende euvel.
Overdag in slaap vallen, of zoals in mijn geval tijdens een lange treinreis is vragen om moeilijkheden. Dus ik probeer overdag wakker te blijven, ook al ga ik wel eens een halfuurtje op de bank liggen, na het eten bijvoorbeeld. Het blijft een trigger om de klachten op te roepen, hoe ontspannen ik me dan ook voel. Vreemd genoeg heb ik het 's morgens wanneer ik wakker word en daarna weer in slaap val niet. Het heeft mijn leven eigenlijk best wel vergald, ik blijf hopen op erkenning!!

Sinds een paar jaar had ik ook last van hartschokken bij het inslapen....best beangstigend! Zelfs bij cardioloog geweest maar geen verklaarbare oorzaak. Nu denk ik bij mezelf de oplossing te hebben gevonden, klinkt misschien ongeloofwaardig....maar als ik sokken aantrek wanneer ik naar bed ga doet het probleem zich niet meer voor!!! Naast sokken ook een sportbroek en shirt (ik weet het, niet bepaald aantrekkelijk haha). Misschien dat het komt doordat de voeten 'geaard' (weet even niet hoe ik het anders moet noemen) zijn en de energie binnen het lichaam blijft. Enfin, als het bij mij helpt zou deze tip wellicht bij iemand anders ook kunnen helpen! Succes!! Enne, 1 april was gisteren dus het is echt GEEN grap!! 🙂

Dag
Klink herkenbaar. Zonder het voor u te willen invullen, herken ik er voor mijzelf het volgende in. Na een aanval heb ik vaak de behoefte aan extra geborgenheid en veiligheid. En extra deken om lekker warm te worden en blijven. Vaak een warme kruik erbij. Eventueel warme melk met anijs. Klein lampje aan en wat rustgevende muziek op de achtergrond. Dit alles is meer dan jezelf pamperen. Het is het innerlijk besef van zorgzaam zIjn voor jezelf. Jezelf waardig achten om in rust en veiligheid te mogen zijn en te beseffen dat je dat ook gewoon bent. Zoals je aangeeft dat door sokken (en extra kleding) te dragen de "energie binnen blijft". Het klinkt voor mij als kloppend in de zin dat je iets doet voor jezelf dat gericht is op het jezelf bieden van veilgheid en geborgenheid. Veiligheid en geborgenheid is nodig om de emotie (als onderliggende oorzaak) tot rust te brengen. Dus bij jezelf te blijven in plaats van "weg te schieten" in een opvlieger.
Mijn ervaring in 40 jaar opvliegen is dat het alles te maken heeft met onderliggende (onverwerkte) emoties en spanningen. Heel veel werk verzet met wonderlijke resultaten waarbij het altijd ging om het naar binnen richten van de aandacht voor zelfonderzoek m.b.t. mijn gevoelsleven. Mijn opvliegers zijn dan ook geworden tot een "gids op mijn pad" omdat het voor mij vrijwel onmogelijk is om niet trouw te zijn aan mezelf en mijn diepste verlangen om werkelijk te zijn wie ik ben. Als ik daaraan voorbij ga neemt de innerlijke spanning toe en krijg ik een opvlieger. In het "navoelen" wat ik dan doe (al 40 jaar) komt er altijd informatie naar boven dat iets zegt over hoe ik in het leven sta en daar vorm aan geef. Wat ik daar mee doe is vervolgens bepalend voor de toe- of afname en intensiteit van de opvliegers.
Ik begrijp ten diepste dat deze slaapstoornis zo complex is dat mijn ervaring geen algemeen geldende oplossing is. Toch heb ik sterk de indruk dat zorgzaamheid voor het eigen welbevinden en trouw zijn aan het eigen levensdoel, een fundamentele bijdrage levert aan het herstel en genezing ervan.

Met groet, Robin

Beste lotgenoten, beste artsen,

Over deze slaapstoornis wordt op dit forum reeds uitgebreid verteld, toch schrijf ik het ook maar eens neer hier, om mijn ervaringen met jullie te delen, maar ook om details mee te geven aan artsen die mij onderzoeken/begeleiden.
Het doet deugd om de verhalen van anderen te lezen hier, wetende dat we niet de enige zijn is echter maar een kleine troost.

Het begon ongeveer een half jaar geleden. Het exacte tijdstip weet ik niet precies, maar merkte in het begin de symptomen lichtjes op. De ochtend daarna was ik het al bijna vergeten, en vertelde ik er tegen niemand iets over.
Na enkele weken begon ik het pas beter te beseffen, het was verergerd, en al snel werd ik behoorlijk bang om 's avonds te gaan slapen.

[i]De symptomen[/i]

Het gebeurt elke avond bij het slapengaan. Telkens wanneer ik net in slaap gedommeld ben, schrik ik wakker met het gevoel dat ik zonder adem zit en/of dat m'n hart lijkt stilgevallen te zijn.

Tijdens dat moment, dit duurt slechts enkele seconden, is er een soort doodsangst die door m'n lijf raast, het gevoel dat de laatste minuut heeft geslagen en dat je de volgende ochtend niet meer zal halen.

Hiervan moet ik steeds even bekomen, terug op adem komen (soms zuig ik van heel diep de nodige lucht weer naarbinnen), verwerken dat er eigenlijk toch niets ergs is gebeurd, en even beseffen dat ik wel nog leef.

Er zijn 2 factoren die dagelijks verschillen: de frequentie (hoe vaak het achter elkaar gebeurt), en, de intensiteit (hoe hevig de aanval is).
Het varieert van 1x tot soms 15 a 20 keer per avond. De hevigheid omschrijf ik als zijnde 'licht', 'medium' of 'zwaar'.

Gemiddeld ervaar ik een 5-tal medium aanvallen per avond. Maar wekelijks is er wel een avond bij van 10 tot 15 keer erg hevig.

Bij die zwaardere nachten word ik werkelijk zot ervan. Ik weet geen blijf meer met mezelf, en sta na enkele keren terug op om even rond te lopen.
De schrik om terug te gaan slapen zit er dan stevig in. Vaak duurt het 2 uur eer dat ik volledig in slaap raak, en in het verdere verloop van de nacht gebeurt het niet meer.

In het begin merkte ik dat, wanneer ik een beetje alcohol had gedronken, de klachten er minder (of zelfs niet) waren.
Maar dat leek alleen maar zo. Het is geen garantie, want heb al een paar keer sterkere biertjes of wijntjes gedronken, ik ben dan soms behoorlijk aangeschoten, maar toch krijg ik die avonden meerdere hevige aanvallen.

De nachten dat ik dacht dat er niets gebeurd was, was een vals gevoel. Mijn vrouw weet dan toch nog te bevestigen dat het meerdere malen is voorgevallen. Waarschijnlijk was ik gewoon te zat (half knocked out) om het te beseffen.

Wanneer ik 's nachts opsta, kan een borrel vodka of whiskey me wel helpen te kalmeren om weer opnieuw proberen te gaan slapen.
Dit is inderdaad geen goed idee, en afhanklijk wil ik hiervan niet worden.

Wat betreft het 'zonder adem vallen', volgens mijn vrouw stop ik meestal maar een paar seconden met ademen. Die korte periode kan toch niet ervoor zorgen dat je een werkelijk zuurstofgebrek hebt?

Ik merk vaker dat wanneer ik in bed ga liggen (horizontaal, op de rug of zijde), een onrustig gevoel opkomt in de borststreek. Soort van hartkloppingen. Dan weet ik vrijwel zeker dat het die avond zwaar gaat zijn.
Thans, wanneer ik heel ontspannen ga slapen, zonder hartkloppingen, of heel erg moe ben, dan denk ik 'deze keer zal het niet gebeuren', maar zelfs dan is het ook prijs.

Een verband heb ik helaas nog niet ontdekt. Minder cafeine drinken, of me fysiek genoeg vermoeien, lijkt allemaal geen invloed te hebben.

[i]Het (medisch) verleden[/i]

Ben een Belgische man, 39 jaar.

Drie jaar geleden een letsel opgelopen in de wervelkolom (2 hernia's: in de onderrug en in het midden). Vanaf toen had ik telkens last van m'n rug na een periode van stilzitten, liggen, en vooral slapen, waardoor het na een halve nacht moeilijker wordt om te blijven liggen. Echte uitstralingspijnen van deze hernia's heb ik niet. Ik ga regelmatig naar de kinesist om het los te laten maken.

De rugklachten zijn de laatste maanden wel enorm verbeterd. Ik nam gedurende 1,5 jaar Redomex (10 mg/dag). Het hielp me om makkelijker door te slapen, en was lichtjes pijnstillend. Ik heb dit 2 maanden geleden afgebouwd, ook uit vrees dat deze spierontspanner misschien de oorzaak was voor het stoppen met ademen 's nachts. Maar het heeft geen verschil gemaakt tot nu toe.

Ben een lichte slaper en word snel wakker van het minste geluid. Soms, eens wakker om bv. naar toilet te gaan, lukt het moeilijk om weer in te slapen.
Word ook vaak te vroeg wakker. Ben dan totaal niet uitgerust, de rugklachten zorgen ervoor dat ik niet in bed kan blijven liggen.
Na enkele korte nachten voel ik me echt een zombie. Zo moe, zo hard rust nodig, maar toch houden de aanvallen me 's avonds nog wakker. Alsof mijn lichaam me constant wakker wil houden, voor een nog onbekende reden.

Onlangs bij een longarts geweest. Foto's en ademtests waren normaal, buiten het feit dat ze natuurlijk zien dat ik een roker ben. Deze arts heeft me een slaaponderzoek laten doen. Hieruit bleek dat ik geen apneu heb.
Vorig jaar, nog voor de symptomen, ook een holter gedragen om de hartritmestoornissen te meten. Er waren tussen de 700 en 800 overslagen in 24 uur. Verder was dit niet verontrustend zeiden ze.

Heb als tiener wel wat geexperimenteerd met drugs, en rook af en toe wel eens een jointje. Ik zie totaal geen verband met de symptomen. Vorig jaar nog eens 2 maal xtc geprobeerd (de keer ervoor was misschien al 10 jaar geleden, en man man man wat een rommel is dat tegenwoordig!), maar daar kan het serotoninegehalte nu toch niet meer van op hol zijn?

Stress is m'n leven lang aanwezig geweest. Deadlines in mijn job, vroeger door een moeilijke kinder- en jeugdperiode. Misschien nog steeds onverwerkte dingen, wie zal het zeggen?
Over enkele maanden word ik papa. Zou dit misschien de extra onderbewuste stress zijn die deze slaapstoornis triggert?
Ben wel een beetje nerveus doordat het slapen waarschijnlijk nog moeilijker zal worden als de baby er is 😉

Alles wordt tegenwoordig door 'stress' verklaard. Heb daarom waarschijnlijk ook al jaren last van IBS (irritable bowel syndrome), nek- en hoofdpijnen, migraine, hartritmestoornissen, hyperventilatie, slapeloosheid, ...

Wat ik eigenlijk wil zeggen, heeft niet iedereen stress? Bij velen is dat nog veel erger dan bij mezelf. Want ik heb eigenlijk niets te klagen, ik ben perfect gelukkig!

Indien het stress gerelateerd zou zijn, waarom is dan deze slaapstoornis alsnog zo onbekend?
Naast een psychische of psychologische stoornis, voelt het toch alsof er ook iets fysisch aan te pas komt.

Als ik hier lees over jullie verhalen, herken ik het helemaal. Sommigen kampen hier al tientallen jaren mee. Waaaw, hoe hou je dat vol??? Ben er echt niet gerust in, ik kan (en wil) me niet voorstellen dat het nooit meer zal verdwijnen! Het is toch telkens even sterven op zo momenten.

Samen met jullie hoop ik enorm op die arts die kan verklaren wat er aan de hand is, en liever nog, de oplossing voor ons allen kan bieden. Het is een kwaal die de kwaliteit van ons leven toch ernstig beinvloed. So please, we need your help!

Heel veel geluk allemaal, en blijf posten hier aub!

[i]"I just want to sleep"[/i]

@genieter1983
Willicht een (te) late reactie, na 4 jaar. Maar de beschreven symptomen in dit topic klinkt voor mij als het exploding head syndroom.

http://www.hoewerkenhersenen.nl/opmerkelijk/exploding-head-syndrome

Het is mij ook zeer bekend. Doodmoe, willen slapen, maar steeds wakkergeschud worden door je ademhaling/hart die plots lijken te stoppen tijdens het inslapen. Tot tien keer na elkaar.
Bij mij komt het niet dagelijks voor. Gelukkig. Wel in perioden van angst, stress of vermoeidheid. Ook mijn dochter heeft er soms last van.
Het is heel beangstigend.
Tegenwoordig heb ik ook last van BPPD, draaiiingsduizelingen door positieverandering. Deze ontstaan in de ochtend in bed. Daardoor ben ik toch wat gespannen om te slapen. En nu is het plotse wakkerschrikken er ook weer is...
Vermoedelijk lokt het ene het andere uit.
Iemand al een goed middel ter preventie gevonden?

Eindelijk vond ik dit forum. Al bijna 40 jaar ! kamp ik met dit probleem. Letterlijk VAL ik in slaap wat zeer beangstigend is en ik mezelf weer naar vol bewustzijn trek door op te gaan zitten. Soms heb ik het een periode niet, maar dan merkte ik wel dat ik de volgende dag niet uitgerust wakker werd i.t.t. als ik wel eerst meerder malen wakker schrik. Het lijkt me dus duidelijk dat erom gaat dat de overgang van spanning naar ontspanning niet regelmatig verloopt.
Ik heb het het meest als ik op mijn rug wil gaan slapen. De enigste tip die ik heb zou zijn, ontspanningsoefeningen, even iets gezonder dan medicijnen of drank. Met name een yoga oefening die ik eens leerde werkt het beste. Proberen? Eerst ga je rustig op rug liggen, dan concentreer je je op b.v. een been. Daar al je aandacht naar toe brengen en vervolgens trek je al je spieren in dat been aan terwijl je diep inademt. Dat hou je even vast terwijl je je adem inhoudt en dan laat je al je spieren los terwijl je in één keer uitademt. Dat doe je (minstens) één keer met elk lichaamsdeel. Het belangrijkste is dit met je rug te doen. Daar zit bij mij de meeste spanning, maar dat kan ook de schouders of nek of wat dan ook zijn. Meestal weet je zelf het best.
In ieder geval zijn je spieren al ontspannen voordat je geestelijk naar slaap overgaat en zal het lichaam de 'overgave' aan de slaaptoestand minder bedreigend vinden. Dat is n.l. mijn ervaring. Dat ik me niet over durf te geven aan een een soort van bewusteloosheid en de controle over alles kwijt raak.
Nou probeer het eens zou ik zeggen, het kost niets dus baadt het niet dan schaadt het niet.

Hallo no sleep,
ik vroeg me af hoe het nu met je gaat?
ik heb sinds enkele maanden ook last van hypnic jerk.

Heb jij wellicht nieuwe inzichten?
groetjes mai

Hey, ja ik heb er ook last van de dokter zei dat ik hyperventilatie heb maar voel me zo raar gewoon het gevoel dat ik dood ga als k wil slapen ook heb ik het benauwd , hoesten, slijm ,maagzuur en een druk op me borst help?

Je dokter Zou gelijk kunnen hebben..

doe eens de test op:
http://www.dokter.nl/index.php?option=com_hyperventilatietest

Daar heb je het al, je bent een roker!
Ik had dezelfde problemen als jij maar die hielden op zodra ik stopte met roken!!!!

Dat was overigens een reactie op het stuk van de Belgische meneer (en eventueel op anderen die deze klachten hebben en roken... Is echt de oplossing stoppen met roken)

Hey

Dit is misschien te laat om op te reageren maar ik heb precies het zelfde probleem alleen ben ik er inmiddels achter gekomen dat het Slaapverlamming is het gebeurd tijdens de remslaap. Om er zeker van te zijn ben ik de documentaire The Nightmare gaan kijken en heb kk gegoogled naar dit fenomeen het bestaat werkelijk en kunt het beste je huisarts om raad vragen bij mij stopte het uit het niets maar soms heb ik er toch nog last bn

Groet ricardo

Dag Mai,

Sorry voor de late reactie. Ik heb de reacties op dit topic een beetje genegeerd omdat er naar mijn zin te veel onzin tussenzat. Maar ik vind het aardig dat je me rechtstreeks vraagt naar mijn huidige situatie en wil daar graag op antwoorden. Nogmaals, sorry dat het pas na een aantal maanden is.

Ik heb een paar weken geleden mijn 47ste verjaardag, eh, 'gevierd' en dat betekent dat ik nu al bijna 30 jaar met dit probleem leef. Maar ik leef, laat mij twee keer per jaar volledig doorlichten (letterlijk en figuurlijk) en ik ben lichamelijk (in ieder geval) volledig gezond.

Absolute zekerheid heb ik niet maar na een aantal jaren van bezoeken aan psychiaters/psychologen kan ik wel beweren dat, wat er gebeurt, zeker in mijn hoofd zit. De vraag is: wat? En ik heb nog steeds geen eenduidig antwoord gekregen op die vraag.

De meeste behandelaars denken dat het, wat mij betreft (met nadruk, MIJ), een soort van PTSD is. In het kort, ik durf niet te gaan slapen omdat ik dan het kwetsbaarst ben. Daar zit een heel verhaal achter maar daar ga ik hier liever niet te ver op in. Conclusie is in ieder geval (hoofdzakelijk): ik durf niet te gaan slapen. Mijn lijf, geest, of wat dan ook, verhindert mij mijzelf te over te geven aan slaap, omdat ik ergens voel dat er gevaar dreigt (ook al is er geen gevaar te bekennen). We zijn bezig met therapie (EMDR: http://www.emdr-belgium.be/index.php/nl/wat-is-emdr) en hopen daarmee dingen wat beter mee in de hand te krijgen.

Wat medicatie betreft, ik heb jarenlang dagelijks een Zolpidem (0,5 mG) genomen maar ik had daar soms bijwerkingen van (slaapwandelen bijvoorbeeld). Ik ben overgeschakeld naar Staurodorm (27,4 mG) en dat werkt voor mij beter. LET WEL, Zolpidem is een INslaper, Staurodorm is zowel een INslaper als een DOORslaper. Spreek dus goed af met je dokter waar je aan begint. Overigens, in tegenstelling tot wat anderen beweren, als je weet waar je het voor neemt (om in te slapen, niet voor de lol) kun je heel goed jaren met dezelfde dagelijkse dosis overweg. De meeste mensen die verslaafd raken aan dit soort middelen zijn de mensen die ze gewoon te lekker vinden. Pas daarvoor op want het kan soms verleidelijk zijn.

En spreek sowieso goed met je behandelend arts over die medicatie. Ik heb in een eerdere post gezegd dat een borrel voor het slapen ook helpt. Dat klopt, maar ik heb niks aangeprezen qua soort of hoeveelheid. Voor mij was een goed glas Vodka voldoende maar ik zou het erg vinden als mensen besluiten zichzelf dagelijks in slaap te zuipen. Niet goed voor je gezondheid, relatie en werk. Niet mee experimenteren, dus. Beter een pilletje in een vaste, dagelijkse dosis dan een fles sterke drank naast je bed.

En nogmaals, en met nadruk, spreek met je huisarts of laat je doorverwijzen naar een psychiater (niks om je voor te schamen en sowieso hoeft niemand daar iets van te weten, want beroepsgeheim).

Dit is voor dit moment alles wat ik ter plekke kan verzinnen te schrijven. Als je meer wilt weten dan hoor ik het wel.

Veel succes!

nosleep