Hi Joh ,

ik heb precies dezelfde klachten (verwijzend naar het bericht hierboven van Sven). Bij het inslapen ineens wakker schrikken met verhoogde hartslag en ademhaling. Erg naar.
Ik heb ook last van een reutelende ademhaling als ik naar bed ga of in de ochtend wakker word (als ik lig dus). Reutelt vooral als ik op mijn rug lig of op mijn linker zijde. Ook alleen bij het door de mond ademen.
Kunnen deze zaken met elkaar van doen hebben?

Vriendelijke groet,

Paul

dat kan zeker met elkaar te doen hebben. Vooral met de open mond

Wel 30 schokken per nacht ook bij inslapen.Heb requipe gekregen van huisarts maar dat helpt niet meer.Hartstikke moe,binnenkort naar de neutoloog

Ik ben een drietal jaren geleden geopereerd aan mijn nek ( versleten schakel die op mijn nekzenuw duwde) sedertdien als ik in mijn relax  in slaap val, en dat gebeurt soms 😊 dan schiet ik gegarandeerd 5 minuten later stikkend wakker.
nu ben ik dat ondertussen “ laat ons zeggen” gewoon aan het worden en panikeer ik niet  meer. Maar dat dat vervelend is………

 

ik heb dus zeker het vermoeden dat het van mijn hals komt maar vind geen oorzakelijk verband. Ik gok op een ader of luchtpijp die min of meer toegeduwd word door littekenvorming. Ik ga wekelijks naar de kiné, dat brengt verlichting maar helpt me niet

Het is gewoon het moment van in slaap vallen waar je van schrikt. Je moet jezelf bewust er in laten gaan en dan heb je geen last meer.

Ik heb hier ook al 35 jaar last van . Bij het inslapen hevig schrikken, met verstikkingsverschijnselen. Bij mij is er ook wakker worden met hoofdpijn bijgekomen. Als ik slaapmiddel (zopiclon) alcohol of cannabis neem, heb ik minder of geen last. Maar ik wil niet verslaafd zijn aan iets, dus stop ik, en begint de ellende weer.
Hoe meer ik,mezelf vermoeid heb, dus hoe meer slaap ik eigenlijk nodig heb, hoe erger het is…
Ik ben sportief en gezond, 56 jaar oud en geen noemenswaardige stress. Ook geen overgewicht..

Hi, eindelijk iemand die ook last heeft van hartoverslagen… heb jij dr dan ook al lang last van dat het gewoon heel vaak op n dag overslaat?

Ik heb het ook wanneer op het monent in slaap val dan is het bet of er een blijsem schicht dwars doir me lijf gaat. Heel geangstgend. Heb het nu een jaar of 5 en ja als ik alcohol drink geen last

Ik heb het ook gebruik nu codeine en slaap nu soms wel door .

Ik heb sinds mei last van inslaapschokken. Het gaat de hele nacht door. Soms is het een klein schokje maar meestal hevige schokken, en ook overal in mijn lichaam. De ene keer een bewegende vinger, de andere keer een hevige schok in mijn been.
Ik gebruik 15-20 mg amitriptyline. Het is een hele lage dosis anti depressivum. Benzo's (zoals temazepam) verergerde de intensteit van de schokken de nacht na gebruik ervan.

Het Slaapcentrum van het ziekenhuis adviseert mij nu aan bedrestrictie te doen. Dus ik mag alleen tussen 00:00 en 7:00 uur in bed liggen. De gedachte alleen al maakt me nerveus. Heeft iemand hier ervaring mee? Helpt dit op termijn?

Bedankt alvast en sterkte iedereen op dit forum! Het is een hardnekkige aandoening.

Ik ben zo dankbaar voor dit forum. Ik voel me meteen minder alleen en minder raar.

Ik ben nu 31 en heb deze klachten sinds mijn jonge tienerjaren.
Bij het in slaap vallen ben ik me erg bewust van mijn hartslag. Dit doe ik niet expres, maar het is alsof er een functie in mijn hersenen aangaat om mijn hartslag in de gaten te houden. Soms lijk ik hem even minder te voelen, en dan schiet er meteen paniek door mijn lijf.
Voor mijn gevoel heb ik in deze momenten een snelle hartslag.
Ik kan dit echt 20 keer na elkaar hebben.
Vaak ben ik zelf niet bang, ben ik gewoon rustig en laat ik het gebeuren. Maar mijn lichaam ervaart enorme paniek in die momenten, en voelt de hele tijd nerveus aan.
Die momenten van wakker schrikken voelen hetzelfde als wanneer je diep onder water bent, je eigenlijk geen lucht meer hebt, maar toch nog naar boven moet zwemmen. Je weet dat je het gaat redden (dieper dan 2 a 3 meter zit je eigenlijk nooit), maar je lijf krijgt een soort oerpaniek. Ook voelt het alsof ik dood aan het gaan was, en mijn lijf wakker schrok om zichzelf in leven te houden.
Ik heb vaak geen (bewuste) stress, en zit ook goed in mijn vel.
Wel heb ik een enorme doodsangst die me letterlijk wakker kan houden soms. Dit maakt de aanvallen wel heftiger doordat ze vaak voelen alsof ik doodga.

Ik heb geen slaapapneu, dat is getest. Wel heb ik soms paniekaanvallen ‘s nachts. Geen idee waarom. Ik weet niet zeker of ik dan droom. Ik word gewoon opeens wakker en lig te zweten, te hijgen, te huilen, te trillen, te schokken en soms te gillen. Ik weet dan echt niet waar ik bang voor ben, en mijn vriend krijgt me soms niet uit die paniekaanvallen. Ze gaan wel vanzelf over, en daarna slaap ik zonder problemen verder.

Ook heb ik slaaphallicunaties. Die komen meestal kort nadat ik in slaap ben gevallen. Soms zijn ze eng, soms niet. Ik ben er nauwelijks meer bang voor, maar ik zie bijvoorbeeld wel letterlijk een figuur onder een deken vanaf de stoel over de grond kruipen, of rottende schedels die op me afkomen, of een mega grote boot die door mijn raam mijn kamer binnen vaart. En dat zien blijft gewoon akelig. Tegenwoordig weet ik veel sneller dat het niet echt is, maar het blijft naar om die beelden te zien.
Vaak reageer ik ook op de hallucinaties. Zo kan ik gaan praten met mensen die er niet zijn, uit bed springen omdat er een muis langs me kruipt, naar de kast lopen en de kast staan zoenen omdat ik denk dat het mijn vriend is, mijn vriend uit bed duwen omdat er een spin over hem heen loopt en vervolgens het bed en de dekens minuten lang doorzoeken etc. Vannacht hing er een soort lus boven aan de muur die naar beneden kwam en mijn bril pakte (als een soort grijpmachine). Vervolgens ging de lus weer maar boven, en hing mijn bril dus bijna tegen het plafond aan. In mijn onlogische nacht-logica dacht ik mijn bril nooit meer terug te krijgen, en ben ik met zaklamp aan gaan staan pulken aan de muur. Heel raar allemaal. De hallucinaties zijn nooit logisch, maar ik neem ze in het moment voor waarheid aan. Achteraf is dat vaak hilarisch.
Mijn vader heeft ook slaaphallicunaties, maar die zijn iets minder heftig.
Volgens de neuroloog en psychiater zijn ze niet gevaarlijk. Een trigger voor mij is een onregelmatig ritme. Iets waar ik altijd al mee heb gestruggled.

Excuus voor het lange bericht hier. Ik herken zoveel wat jullie zeggen, en ben benieuwd of jullie ook mijn nachtperikelen herkennen.

Ik heb dit ook af en toe .. nu as we speak .
Ik voel me nu, wakker, enigszins nerveus
Wanneer ik nn ogen sluit ga ik heel kort heel heftig dromen en schrik wakker. Ik kan niet in een regelmatige slaap komen.

Vriendin heeft volgens mij (navragen) vetsin door mn nasi gemieterd eerder vanavond . Dacht altijd dat het niet kwalijker dan zout was maar soms Twijfel ik

Iemand daar een mening over, vetsin/glutamaat?

Het is wel mooi dat ik hier niet de enige ben met zulke ervaringen. Vannacht schrok ik wakker omdat ik even dood ging en vervolgens in paniek wakker schrok. Ik had het gevoel dat ik stikte in mijn eigen speeksel en moest inderdaad een kleine hoeveelheid ophoesten. Dat moment van even doodgaan was heel beangstigend. Ik durfde bijna niet meer te gaan slapen. De schokken bij het in slaap vallen herken ik ook maar al te goed, ook bij periodes in een heel echt lijkende halfdroom in dieptes storten en met schrik weer wakker worden. Gaat maanden goed maar dan ineens weer een periode wel dit soort verschijnselen zonder dat ik een oorzaak kan aanwijzen. Vroeger ook last gehad van slaapverlamming, de bron van horror als er bij bewustzijn een schim de kamer inwandelt die bovenop je komt zitten zonder dat je ook maar iets kunt doen. Dit bij in slaap vallen maar ook s ochtends vroeg terwijl het al volop licht is buiten. Het lijkt me dat het komt door een verstoorde coordinatie tussen het bewustzijn en het motorische systeem maar het blijven vreemde ervaringen, soms op het paranormale af, terwijl ik daar niet zo in geloof. Ik heb dit soort dingen al vanaf mijn jeugd en ben nu 70 en leef nog steeds en laat het maar gebeuren, het enigste wat erop zit.