Beste mensen,

Zes dagen geleden ben ik aan mijn hydrocele geopereerd. Ter voorbereiding belandde ik op dit forum. Ik besloot vooraf om mijn ervaring met de operatie met jullie te delen achteraf, of die nou positief of negatief was.

Ik ben nu 31. Al toen ik een jaar of 17 was had ik een licht vergrote testikel aan de rechterkant. Het begon als een heel klein verschil, en na een paar jaar ging ik via de huisarts naar de uroloog die me geruststelde dat het slechts een hydrocele was, geen tumor. Zolang ik er geen last van had was een operatie niet nodig. En de omvang was nog beperkt, dus ik liet het zitten.

Inmiddels ben ik getrouwd, heb ik kinderen en is mijn hydrocele elk jaar een beetje blijven groeien. Ik besloot dat ik vroeg of laat toch geopereerd moest worden. Een paar weken geleden was hij 10 x 4.5 cm (opgemeten met een echo) en zat hij steeds meer in de weg. Omdat ik verder gezond ben stelde de anesthesist een ruggenprik voor. Ik was daar blij mee, want in mijn tienerjaren was ik een keer vrij beroerd geweest na een narcose (toen moest ik met een volle maag acuut onder het mes, dat zal ook meegespeeld hebben).

Afgelopen dinsdag, 8 februari, was het zover. Eerst kreeg ik een infuus in mijn onderarm en moest ik in bed wachten. Drie kwartier later werd ik de (koude!) OK ingereden. Ze legden aangenaam verwarmde dekens over mijn benen en daarna kreeg ik de ruggenprik. Ik moest rechtop gaan zitten (ik zat in kleermakerszit), met een enigszins bolle rug en mijn schouders en armen slap voorover gehangen. Toen voelde ik een hand tegen mijn onderrug en zei iemand dat ik moest proberen om mijn rug tegen die hand aan te duwen. Dat ging goed en later kreeg ik na een seintje de prik. Ik voelde hem nauwelijks, ik ademde rustig door, maar na een paar seconden voelde ik wel een tinteling die van boven naar beneden door mijn linkerbeen liep. Dit leek de bedoeling te zijn en toen kon de injectie toegediend worden. Al snel voelden mijn benen van boven naar beneden warm aan en niet veel later was ik al "verlamd". Een vreemde gewaarwording! Ik kon gaan liggen en kreeg een groen doek voor mijn gezicht zodat ik niets zag. Ik hoorde dat mijn balzak werd geschoren (hier en daar voelde ik ook wat "beweging", maar meer ook niet) en ik begon op dat moment wat te schudden met mijn armen en bovenlijf. Als van de kou, ik kreeg ook verwarmde dekens over me heen, maar misschien was ik toch ook zenuwachtig. Al snel zei iemand dat ze begonnen waren met de ingreep. Ik besloot me te focussen op mijn ademhaling, maar de hele operatie door bleef ik wel wat schudden. Op een gegeven moment gingen ze hechten en toen dat klaar was, voelde ik me opgelucht. Ik vroeg hoeveel vocht ze hadden afgetapt: 100, nee.. 150 milliliter! Best een last minder dus.

Kennelijk hebben ze me weer aangekleed met een soort jockey waarmee je balzak goed ondersteund is, die je ook aan kunt houden als je naar het toilet moet. In de recovery zagen ze met een echo dat ik 460 ml urine in mijn blaas had. Ik moest dus zo snel mogelijk plassen, anders zou ik een katheter moeten. Tip: maak je blaas zo kort mogelijk voor de ingreep nog goed leeg. Toen ik weer mijn benen kon bewegen (zonder dat ik dat goed voelde!) mocht ik weer terug naar "mijn" zaal van 4 bedden. Daar kreeg ik boterhammen en koffie en probeerde ik in een fles te plassen met mijn jockey aan. Na enige tijd voelde ik dat ik kon "afknijpen" en kon ik op mijn benen staan om te plassen. Ik had 600 milliliter... dus mijn blaas was echt overvol. Toen ik had geplast en weer kon lopen mocht ik me aankleden en reed mijn vrouw me naar huis.

Op de wond zelf zat een los stuk verband met daaroverheen dus die jockey. Thuis bleek ik toch te veel gelopen te hebben want het bloed kwam enkele uren nadat ik thuis was door het verband heen. Voor het slapen gaan nam ik twee diclofenac (uit voorzorg als ontstekingsremmer), verder nam ik de eerste twee dagen per dag 4x 1000 mg paracetamol. Naar het toilet gaan was even lastig, want ik wilde die jockey zo lang mogelijk aanhouden. Eerst dus voorover hangen voor de kleine boodschap en dan met een lege blaas gaan zitten voor de grote boodschap, allemaal met de jockey aan. Ik had gelezen: hoe strakker ingepakt, hoe minder de zwelling. Uiteindelijk heb ik de jockey pas ruim 2 dagen na de ingreep, bij de eerste keer douchen, uitgedaan.

Na enkele dagen ben ik geheel gestopt met de pijnstillers. Ik wilde dat graag zodat ik dan goed zou voelen wanneer ik rustiger aan moest doen. De eerste keer douchen ging goed, het verband heb ik met niet al te warm water voorzichtig losgeweekt van de wond en na het douchen heb ik me bij de wond afgedroogd met een hydrofiele luier.
Vervolgens heb ik die derde dag na de ingreep een maandverbandje van mijn vrouw in mijn onderbroek (geen boxer maar voorlopig een slip) gedragen en had ik nog een klein spoortje bloed.

De dagen daarna ging het langzaam steeds iets beter, maar nu, op dag 6, beginnen de stoppeltjes wel wat te prikken en te jeuken. Dat zal allemaal wel tijdelijk zijn...

Slapen heb ik steeds gedaan op mijn zij, met een stevig maar klein kussen tussen mijn knieën. Ik heb eigenlijk steeds behoorlijk goed geslapen.
Nu ben ik dus 6 dagen verder en ben ik zojuist terug van het ziekenhuis, na de nacontrole. De uroloog was, net als ik, tevreden en zei dat hij wel veel meer zwelling ziet. De zwelling is bij mij minimaal, denk ik. Misschien dus omdat ik die strakke jockey 2.5 dag heb aangehouden! Wel zijn er wat blauwe stukken op mijn rechterbal en aan de onderkant van mijn penis, maar dat is normaal en trekt allemaal weg. Ook heb ik nu natuurlijk wat huid "over", maar dat trekt ook allemaal bij en dat valt me nu al mee.

Al met al ben ik erg blij dat ik de ingreep niet langer heb uitgesteld. Ik heb weer een stuk meer ruimte en ik denk dat ik er over een paar maanden weer helemaal "normaal" uitzie. Op dit moment is de wond een bijna zwarte snee die nog erg gevoelig is. Eromheen is de huid echter niet zo gevoelig, dus je moet gewoon van de snede zelf afblijven. Een klein stukje zelf autorijden ging na 6 dagen dus ook alweer. Fietsen... daar moet ik nog even niet aan denken.

Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben! Succes allemaal met de ingreep en het herstel.

Alwin

Eh... jockey moet jockstrap zijn. 🙂

Lees verder op: http://www.dokter.nl/forum/Penis-testikels/177067-Risico-s-operatie-hydrocele-testis.html

Hallo Alwin,

Fijn dat je je ervaring zo goed beschreven hebt. Ik heb nu een goed beeld wat mij te wachten staat.

Beterschap verder en een snel herstel toegewenst.

Ik 71 jaar heb in mei 2017 een Hydrocele operatie ondergaan in een groot ziekenhuis met meerdere vestigingen in Amsterdam. Vanwege het niet voorgeschreven laxeermiddel (hoefde niet zei ziekenhuis) heb ik te veel moeten persen bij het ontlasten met als gevolg een zeer grote bloeduitstorting en mijn penis en testicles 4 maal in formaat zijn toegenomen, volledig zwart. Ik heb een maand totaal na operatie met een  catheter moeten rond lopen en ben na enkele dagen in het ziekenhuis opgenomen met 40 graden koorts, heb daar meer dan een week doodziek moeten liggen en daarna nog eens 2 weken met catheter moeten rondlopen. Ik heb tot aan de dag van de operatie, mei 2017,  een zeer gezond libido gehad, maar was na operatie gereduceerd tot misschien 10%, nu 20 maanden later heb ik nog steeds een tot 10% gereduceerd libido, artsen zeggen het ook niet te begrijpen en voel mij in de kou staan. "ikke niet weten" is de algemene reactie bij de diverse urologen. Testosteron niveau is goed krijg ik bij huisdokter en in het zieknhuis te horen. BEZINT EER GE BEGINT IS MIJN ADVIES. December 2018

Schrik me dood nu ik dit lees. Ik krijg morgen deze operatie. Bij mij is de linkerkant vergroot. Loop er al wat jaren mee en afgelopen zomer tijdens de warmste dagen is het gegroeid. Ik zal hier zeker op een latertijdstip vermelden hoe het is gegaan. Gr JPS

 

Nu ik ben geopereerd en blij dat ik het heb laten doen. Ik heb gekozen voor een narcose zodat ik niets hoef mee te maken. Toen ik ruim een uur later bij kwam moet ik zeggen dat ik enorm veel pijn had. gevoel of je een harde trap tussen je benen hebt gekregen. Een zware pijnstiller die door middel van een infuusinjectie werd toegediend verzachte de pijn snel.Ik werd s'middags geholpen en ik zat vijf uur later weer thuis. Ben zelf naar huis gereden daar ik niemand verder kon vinden die mij die dag kon helpen thuis te komen. De eerste twee weken had ik last. Zwelling, harde testikel,en pijn bij het lopen of liggen. Deze pijn verdween na twee weken en daarna werd de zwelling ook minder. Ik sliep in die periode zijwaarts met een kussen tussen mijn benen. Het is niet een operatie waarbij je binnen een paar dagen alles weer kunt doen. Ik kreeg een bloeding de volgende dag toen ik thuis kwam van even wat boodschappen halen. Je moet echt je rust de eerste paar dagen plannen. Nu drie weken na de operatie voelt alles bijna weer normaal. Als ik mijn scrotum voel kun je duidelijk de hechtingen die binnen zijn aangebracht voelen. Wat ze doen ik het vlies welke om je testikel zit en gevuld is met water open snijden. Hierna halen ze de testikel uit het vlies en bevestigen ze dit vlies achter de testikel waar het wordt vast gezet .  Deze hechtingen voel je als harde punten en ik weet niet in hoeverre dit verdwijnt met de tijd. Maar het voelt stukken beter dan dat je het gevoel hebt dat je met een zakje water in je broek rondloopt. Zag er tegen op ook al heb ik al heel wat operaties achter de rug. Echter deze operatie is niet zwaar, herstel duurt niet echt lang en alles bij elkaar zeker de moeite waard om er niet bij te lopen als een ouwe dekstier.  Voor diegene die dit lezen zou ik zeggen maak je niet druk gewoon doen. Succes en beterschap vr gr JPS

Ik ben Willem, 44 jaar oud, ben 6 jaar geleden gesteriliseerd en heb 8 jaar geleden een varicocele operatie gehad. Een varicocele is kortgezegd: Een bul(tje) met spataderen in de balzak door defecte kleppen in de ader die naar de balkzak loopt. Ik had van die 'kluwen' aderen behoorlijk last, er hangt toch iets extra in je balzak.

Bij de 1e varicocele operatie zou vanuit de ader in mijn lies een 'coil' in de ader met defecte kleppen worden gezet. Zodat er geen bloedtoevoer meer door deze defecte ader naar de balzak kon gaan. De omliggende aderen zouden dan de toevoerfunctie overnemen. Deze ingreep was helaas mislukt, het is niet gelukt de coil te plaatsen. Waarschijnlijk doordat mijn lichaam in de koude OK op de operatietafel onwillekeurig begon te rillen en schudden. Ik kon dat niet bedwingen.

Daarna is een andere ingreep uitgevoerd om deze ader af te sluiten. De ader is in mijn buik opgezocht en 'onklaar' gemaakt. Al vrij snel nam de 'kluwen aderen' in mijn balzak af en had ik er geen last meer van.

Sinds iets meer dan een half jaar had ik last van een hydrocele, die de laatste tijd steeds behoorlijk groter is geworden. Via de huisarts een echo laten maken en een bezoek aan de uroloog gebracht. Op mijn vraag of deze ontstekening is ontstaan door de varicocele of door de sterilisatie kon de uroloog niet antwoorden. Dat is niet bekend en niet te bewijzen.

Ik zag er toch tegenop om me te laten opereren, zeker in dat gebied. Het beperkte mij de laatste tijd bij het lopen en zitten (bij toiletgang knellend gevoel in lies en tinteling in mijn been). En ook vrijen was geen pretje meer met soms formaat mandarijn/kleine sinaasappel tussen mijn benen. En als ik de hydrocele omhoog duwde, duwde ik ook in mijn lies een bobbel met vocht omhoog. Dus maar besloten om me te laten opereren.

Ik heb me de afgelopen tijd al wat 'ingelezen' op dit forum om te lezen wat de ervaringen en verwachtingen zijn.

Gisteren was het bij mij zover. Geopereerd in het Isala in Zwolle.

Om 10.30 u moest ik me melden. Ik kreeg een kamer toegewezen en hoorde dat ik om 12.30 u pas aan de beurt was. Wachten duurt dan lang, zeker met een lege maag waar de vorige avond 18 u voor het laatst wat in is gekomen. Uiteindelijk ben ik om 13.10 u vanuit de holding naar de OK gereden, waar ik onder narcose ben gebracht. Om 15 u werd ik weer wakker in de uitslaapkamer. Om 16 u weer terug op de verpleegkamer. De uroloog kwam vrij snel daarna bij me langs. De operatie was goed gegaan en het was een hele klus. Bij mij is 400 milliliter vocht weg genomen! Dat was echt een enorme hoeveelheid zei hij.

Ik heb na de operatie een suspensoir om gekregen, een strak broekje dat de balkzak ondersteund en met een gat erin om te kunnen plassen.

Volgens de informatie mag ik die nu na 24 uur wel verwijderen, maar ik laat deze nog tot morgen zitten. Mede door eerder gelezen ervaringen op dit forum.

'Voor de vorm' slik ik volgens schema paracetamol, maar ik voel nauwelijks pijn. Hooguit wat trekkend gevoel dat ook mede wordt veroorzaakt door knellen van het verband dat in het broekje zit. Gezien enkele ervaringen die ik hier op dit forum heb gelezen, valt mij de pijn dus enorm mee! Ik denk steeds, nu zal het wel pijnlijker worden doordat de wond meer gaat genezen.

Misschien kan ik er dus 1 dag na de operatie nog niets van zeggen, maar hopelijk blijft het zo.

En kan ik volgende week nog steeds hetzelfde zeggen!

Voor nu kan ik alleen maar aanraden om niet te twijfelen om je te laten opereren aan een hydrocele als je er echt last van hebt!

Hoi allemaal ik heb me anderhalf jaar geleden laten steriliseren.Sindsdien alleen maar ellende gehad een ontsteking langdurig pijn in ballen. Uiteindelijk ging het wel weer maar begon er zich een varicocele te vormen aan de linkerkant waar ik best veel ongemak van ondervind nou ben ik vorige week naar het ziekenhuis geweest voor een embolisatie en die is helaas mislukt want ze konden er niet goed bij. vandaag weer bij het ziekenhuis geweest en sta nu op de Oklijst om het operatief te laten verwijderen. Ik ben nu alleen best bang voor eventuele bijwerkingen of ellende die ik hier weer van ga ondervinden waardoor ik twijfel of ik het moet laten doen of er maar mee door moet door blijven lopen heeft iemand tips of advies voor mij?  mvg j

enkele dagen geleden mijn ervaring op dit forum geplaatst maar niet meer te vinden. Ra ra

Fijn om met lotgenoten je verhaal te kunnen delen.

Ik ben 24-10-2019 ook geopereerd, Spermatocèle en Sterrealisatie. Netjes alles onder narcose uitgevoerd. Na de operatie kreeg ik al vrij snel een zwelling aan mijn linkerbal ter grote van een mandarijn. in eerste instantie dacht ik dat het normaal was na de operatie maar zo langzamerhand begon ik eraan te twijfelen. Na 1,5 week toch maar even terug naar het ziekenhuis. Omdat het niet rood is en ook  niet warm aanvoelt vermoeden ze nu dat het een zakje gevuld met bloed is. Om een ontsteking uit te sluiten en uit voorzorg toch antibiotica gekregen voor 10 dagen.

Ik mag pas over 4 weken terug als er niet veranderd en dan gaan ze beoordelen of het misschien opnieuw opengemaakt moet worden. Ik vraag me echter af of dit normaal is dat ik nu eerst 4 weken moet wachten en dan weer opnieuw moet beginnen. Pijn heb ik gelukkig alleen maar met lopen maar word nu na 2 weken al gek van alleen maar liggen. Ik zal mijn verdere verloop hier ook achter laten misschien heeft er iemand nog iets aan.

Inmiddels 10 weken verder en ik ben alweer een aantal keren terug geweest bij de uroloog. Gelukkig hoorde de enorme zwelling bij de operatie. Er was inderdaad een bloeding geweest die een zakje gevuld heeft met bloed. Het lichaam zou in staat moeten zijn om dit zelf op te ruimen. en nu na 10  weken merk ik inderdaad dat de zwelling kleiner begint te worden. De pijn is ook helemaal verdwenen dus wat mij betreft gaat het de goede kant op.

Helo iedereen. Ik ben Dylan, 67 jaar jong en heb me op maandag, na lang twijfelen uiteindelijk laten opereren. Ik heb ruim 3 jaar rondgelopen met een steeds groter wordende hydrocele, maar omdat mijn arts me op het hart had gedrukt, dat een operatie niet echt nodig was en de last die ik ervan had eerder beperkt bleef : het was vooral het uitzicht van de vergrote balzak die me de laatste tijd meer en meer begon te storen, dat ik dan toch maar beslist heb om een operatie te ondergaan.

Al bij al is de ingreep meegevallen, hoewel ik nu spijt heb dat ik zo lang gewacht heb. Ze hebben immers mijn linker teeltbal moeten verwijderen om heel het zaakje te kunnen opruimen. ik heb het maar op die manier omschreven, want ik ken dus geen medische termen. Leven met één teeltbal is vanzelfsprekend geen drama, maar nu wil ik de mens die dit toevallig leest toch wel de raad geven om een hydrocele tijdig te laten behandelen, want de operatie op zich is niets om bang voor te zijn en uiteindelijk wordt zo'n hydrocele op de één of andere manier toch hinderlijk.

De eerste dagen dat ik thuis was heb ik weinig pijn gehad, waarschijnlijk ook omdat ik de nodige dafalgans codeïne genomen  heb, maar nu de derde dag begint mijn balzak serieus te gloeien en is de wonde terug beginnen te bloeden, toen ik de pamper zachtjes losmaakte van de wonde, toen ik ging douchen. De omvang van mijn balzak is echter, tot mijn opluchting, teruggebracht tot normale proporties, maar volgens mijn arts is de kans groot dat mijn balzak de volgende dagen gaat verkleuren en opzwellen, maar dat zou van tijdelijke aard zijn. Afwachten dus maar hoe het verder loopt. Ik zal nog wel iets laten horen.

 

 

 

 

Bijna een maand geleden werd ik geopereerd aan mijn hydrocele. Zoals ik op 9 januari 2020 gemeld heb hier, werd tijdens de operatie een zaadbal weggenomen. Er werd hierbij een stukje verzonden voor onderzoek, maar ik maakte me totaal geen zorgen, vermits ik in het verleden verschillende scans heb laten nemen van de zone en evenmin op de "echos" iets kwaadaardigs waar te nemen was. De specialisten, die ik geraadpleegd heb, hebben me unaniem gerustgesteld dat een operatie zich enkel zou opdringen indien de zwelling werkelijk te storend voor me zou worden, want dat het nooit of te nimmer kwaadaardig zou worden; ik mocht 100% gerust zijn.

Het was dan ook een ware schok toen ik van de uroloog, bij de controle, om te kijken of de wond goed genezen was, te horen kreeg dat het onderzochte deeltje kwaadaardig bleek. Ik heb enkele dagen geleden een volledige pet scan moeten laten nemen om te kijken of er uitzaaiingen zijn. Ik wacht nu, in de grootste onzekerheid, op de uitlag van het de scan, maar omdat het ruim 3 jaar geleden is dat de linkerzijde van mijn balzak beginnen zwellen is, verwacht ik het ergste; temeer omdat ik vernomen heb dat het bij zaadbalkanker belangrijk is om er snel bij te zijn.

Het is geenszins mijn bedoeling om de toevallige lezer die een zwelling heeft van zijn balzak onzeker of bang te maken, maar ik vraag me af : Wat kun je meer doen dan naar een uroloog gaan en je na een scan daar laten geruststellen dat het niets ergs is. Het antwoord hierop moet ik schuldig blijven. Ik ben geen arts. Het is echter mij overkomen.

 

 

 

 

 

hoi

Ik ben geopereerd  op 5 augustus 2020 van een waterbreuk , na het ontwaken heb ik een tijd op de recovery gelegen en na een tijd kan ik weer naar mijn kamer, rond 18.00 werd ik ontslagen, de dokter is efkens gekomen maar hij heeft niet gekeken naar de operatiewonde, het verband was vol bloed, en de chirurg heeft mij niet uitgelegd welke behandeling ik moet volgen of wat te doen na de operatie. Hij heeft wel gezegd dat ik een strakke onderbroek moest aandoen, ik wist eerst niet te doen daar het verband vol bloed was.

Na een maand of 2 had ik een zwelling onder mijn teelballen ik ben dan naar de spoed geweest omdat ik ongerust was over de zwelling, ik had de chirurg verteld over de zwelling en die beweerde dat dit een bloeduitstorting was en deze moest spontaan wegtrekken, maar het gebeurde het tegengestelde, het gezwel werd groter en groter, op de spoed heb ik gezegd dat ik een operatie heb gehad van een waterbreuk en dat ik een zwelling had, en ik moest een echo laten nemen, op de dienst hebben ze maar alleen een echo genomen van mijn teelballen en niet van de zwelling, en de chirurg is ook komen kijken en heeft van ver gekeken, en niet aangeraakt, moest hij dat gedaan hebben had hij het gezwel gezien.  Er werd een geneesvoorschrift in mijn handen geduwd van EXACYL 10 ML drank gekregen met 10 ampullen , er werd niets gezegd hoe en wanneer dat ik dat moest innemen

Ik heb de chirurg een paar keer nog een email gestuurd de eerste op 17/08/2020 omdat ik ongerust en ik heb ook een foto gemaild naar de chirurg, maar hij beweerde dat dit een bloeduitstorting was en dit moest langzaam wegtrekken, omdat ik geen gehoor kreeg van de chirurg ben ik bij mijn huisarts geweest voor steun te krijgen, hij heeft dan contact genomen met de chirurg.  Deze email heeft de chirurg mij gestuurd "Spijtig genoeg duurt het lang vooraleer de zwelling spontaan resorbeert."

Dit bericht heeft heeft mijn huisdokter naar de chirurg gestuurd " ik zag patient terug wegens blijvende klachten van zwelling en schurend op dijen.
> Bij KO inderdaad een vrij grote harde zwelling onder scrotum die niet lijkt te minderen en geen blauwe verkleuring toont .  Toch geen hematoom ??
> Kan patient eens terug komen ter controle aub ?

Dan heeft chirurg voor mij een afspraak gemaakt voor mij voor een nieuwe echo te maken, daarop is te zien dat ik 2 waterbreuken had, bij de chirurg werd een nieuwe afspraak gemaakt voor een nieuwe operatie. Deze was geplant op 28 oktober 2020, maar wegens de lockdown kon de operatie niet doorgaan.   Ik heb eigenlijk geen vertrouwen meer in de chirurg.