goedemorgen,wil je bedanken voor de steun die jij mij geboden hebt dat ik het heb mogen delen met jou,het heeft mij geholpen om er weer boven op te komen,heb er veel aan gehad,op het moment gaat het goed maar weet ook dat er zeker nog een huilbui kan komen,dat het weer wat minder gaat,zie het toch rooskleurig,krijg weer meer zin in het leven,beter dan met die troep,het verleden is zo goed als verdwenen gelukkig,ben er nog niet,duurt hoop ik niet lang meer,zoals het nu lijkt is het veel beter dan afgelopen tien maanden,weet zeker dat het goed komt,laat het je weten als het goed gaat,stop er nu even mee,moet me nu even proberen te ontspannen,wens jou ook heel veel sterkte en veel geluk in de toekomst,mijn dank hiervoor,knuffel,

hoi hier ben ik weer,wil je vragen hoe jij je voelde aan het eind van de afkickverschijnselen,dacht dat het even goed ging ,donderdag was het en voelde me gewoon zoals het hoort te zijn,gisteren begon het weer op te spelen,word dan moe in de benen weer huilen een beetje misselijk ,zweten doe ik niet meer dat is nu goed heel af en toe een beetje maar dan is het ook zo weer over,het verleden is ook niet meer zo aanwezig word ook minder,wel koud van binnen dan weer warm,koortsachtig gevoel zonder koorts te hebben,groet mirakel,

ja inderdaad,ik ben nu negen maanden van de venlafaxine af,hoor nu weer beter ,hoe voel jij je nu,ben je aan het afbouwen of heb je het al gehad ,wat voor bijwerkingen heb je er van gehad of hebt,mijn ervaring is dat ik er veel last van heb,veel huilbuien,zweten,verleden,hoofdpijn,oorsuizen,nooit meer die troep vergif pure vergif anders niks,voelde mij niet lekker in mijn vel zitten met die medicijnen,werd alleen maar depressief,in het verleden ben ik verhuisd naar een adere wijk,moest verhuizen door afbraak van de wijk waar ik toen woonde,de nieuwe wijk waar ik ben komen wonen was niet zo leuk,was overstuur,schrijft mijn ha venlafaxine voor ,niet wetend wat voor medicijn het is,blijkt het antidepressiva te zijn,die ben ik ik niet nodig ben niet depressief,nu ik aan het afbouwen weet heel zeker dat ik het niet ben nooit geweest ook ,de doktoren staan direct met een recept klaar en niet weten waarvoor ze het voorschrijven,oke even to the point,donderdag ging het heel goed en dacht zo wil k het houden ,vrijdag ging het weer slechter ,heel veel huilen,vandaag gaat het wel weer,ietsje beter,vraag mezelf dan af hoelang het nog duurt,ben er wel klaar mee met die bijwerkingen,maaar daar heb je gaan vat op het komt zo als het komt hopen dat het snel over is,ng een klein stukje hoop ik,groet mirakel

ben nu 39 weken van de venlafaxine af  nog steeds veel last ervan,afgelopen week ging het goed heel goed zelfs af en toe een kleine huilbui verder wel goed,voelde gisteren weer dat het wat slechter ging en vandaag weer slechter,kan jij ook aangeven hoe het bij jou was toen je 39 weken er vanaf was,ben het zat,verleden was afgelopen week over nu komt het weer terug af en toe,niet zo erg als het begin van het afkicken,noem het maar even weken,groet mirakel ,

Hey Mirakeltje,

Weet je, probeer op een gegeven moment te accepteren hoe je nu bent. Hier komt zo nu en dan het verleden ook nog terug, maar ik denk, dat heeft iedereen. Waarschijnlijk komen maar bepaalde dingen terug. Dit wil aangeven dat het gebeurtenissen zijn die veel impact hebben gehad. Je zult dit het beste kunnen accepteren. Dit zou je ook kunnen doen door hulp in te schakelen van een psycholoog.

Hoe het bij mij was omstreeks 39 weken vrij, dat weet ik niet meer. Ik weet wel dat ik zo nu en dan nog huil. Misschien om zaken die zijn gepasseerd, maar ik ben blij dat ik er om mag en kan huilen.

En dan zit ik naar mijn muziek te luisteren. Iets waarvan ik echt van kan genieten. Ook dan raken klanken mijn gevoel. En vloeit er af en toe een traan. Ik vind dit zeer rustgevend. Een vriend van me zei tegen me, toen ik net mijn reis begon met de medicatie; laat de muziek jezelf brengen naar betere tijden. Niemand had dit beter kunnen zeggen tegen me, als hij.

bedankt voor de reactie,

na een halfjaar te zijn gestopt met velafaxine kreeg ik afkickverschijnselen,heb nu drie maanden na het halfjaar heel veel last ervan,zoals oorzuisen hoodpijn wat nu wel beter word niet zo erg meer ,af en toe is het goed,huilbuien heel veel huilen,niet weten waar je het zoeken moet,maar zet door hoe dan ook,het is niet leuk komt goed,soms denk je begin er maar weer aan maar doe het niet,moeilijk moeilijk,heel erg moeilijk,moe pijn ;schokken door je lichaam,zweten is nu over,geen zuurbranden meer dat is over en het verleden ook zo goed als over,dat zijn al drie punten waar ik mij aan vast moet houden,heb een half uur geleden heel erg gehuild,net of ik niet meer kon stoppen,heel vervelend dit,hopen dat het snel klaar is en verder gaan met leven op de normale manier gewoon zoals het hoort,woensdag /donderdag en vrijdag ging het heel goed,dacht dat het over was,maar nee dus,nog niet,hoop niet te lang meer,net of je gek word van het huilen zat letterlijk met mijn handen in mijn haar,groet mirakel.

als het weer op gaat spelen word ik heel eenzaam,als ik gehuild heb word het weer beter,en is het overvind het allemaal heel raar,zoals nu wat ik net zei met mijn handen in het haar dat het morgen weer goed gaat,werd zonet heel koud,dan weet ik dat er weer een stoot uit is,en kan er dan weer tegen,heel gek ,ha,ha,kan er wel om lachen en blijf ook lachen hoe moeilijk het ook is,

Knap van je. Het is een proces. Hiervan kun je niet pijlen hoe het gaat. Maar bij mij kwam er echt een moment dat ik weer tegen mezelf kon zeggen 'stop, nu is het klaar'. Zo had ik als het ware de regie weer in eigen handen. Het is ook hetgeen waar ik heel bewust aan ben blijven vast houden. Aan alles komt namelijk een einde.

Ik raad je inderdaad af om op enige vorm dan ook te vechten tegen een bepaald gevoel van ongecontroleerde gevoelens of sensaties. Je lichaam en geest zal zelf wijzen op het moment dat je weer 'sterk genoeg' bent om de regie te nemen. En dan... Mij leerde het om de regie uit handen te geven. Iets wat ik niet zo goed kon. Nog steeds kost het moeite, maar ik heb geleerd om dit niet weg te stoppen, maar om te laten zien.

gisteren ging het heel goed,geen last gehad ging prima,vanochtend bij het ontwaken begon te trillen en schokken in mijn benen,en heel moe, ben met de tiende maand bezig kan niet zeggen dat het erger word,heb al wel veel dagen gehad dat het goed ging,alleen misselijk dat wel en wat ik zeg in deze mail,gaat nu wel weer,alleen nog wat moe,het is net of je ziek bent,tien minuten geleden, kreeg een huilbui,niet lachen,even uh uh uh,toen was het ook over,heb zelf nog steeds de regie in handen,dat geef ik ook niet uit handen,zou niet weten aan wie,maar goed ,gaat langzaam beter,mag ook wel na tien maanden,maar dat vergif nooit meer never nooit niet niesta niente,kan beter een potje zitten gaan janken,de medicijnen hebben alles onder drukt,zelfs de stoelgang,ben depresief geworden van die troep,nu maar zorgen dat het weer normaal word, heeft tijd nodig,leuk is het niet,moet verder, groet mirakeltje,

jazeker aan alles komt een end,positief blijven denken zeg ik dan maar,komt goed duurt even,

Wat mijn ervaring nu is, is nogsteeds dat ik me zelf geregeld best alleen voel. Wat veranderd is, is dat ik me niet meer eenzaam voel. Er gebeuren zelfs weer mooie dingen in mijn leven.

De laatste tijd wel weer wat meer last van ovwrprimkeling, gelukkig leer ik hier steeds beter op te reageren.

zo ervaar ik het ook maar komt schot in ga de goede kant op,begin weer mezelf te worden,zie alles veel helderder dan met die medicijnen,kan wel zeggen dat het goed gaat,gaat langzaam,wat het alleen zijn betreft word ook beter,vind het niet eens erg om alleen te zijn,de medicijnen heeft niks goeds gedaan alleen maar rare dingen,ben er depressief van geworden in de tijd dat ik ze gebruikt heb, word nu weer de oude ik,heb nu weer zin om wat te doen,gewoon leven als voorheen,mezelf zijn dat komt weer terug,het was een gevecht en strijd,heb gewonnen van de medicijnen die hebben mij er niet onder gekregen gelukkig,heb weleens gedacht begin er weer aan,door mijn kracht en doorzettings vermogen heb tegen mezelf gezegd niet doen,dan kom je er nooit vanaf,ben er blij van dat ik het niet gedaan heb,het was moeilijk dat weet jij ook,begin weer te genieten van dingen,ben een natuur mens,kon niet meer genieten daar van,komt nu weer terug,was helemaal verdoofd van die rommel,grrrrrrrrr,neem mijn huisarts kwalijk dat hij deze medicijnen voorgeschreven heeft,wist niet wat hij voorgeschreven had,ben zelf heel stom geweest om het te nemen maar goed,t.is gebeurd, nu weer op  normale voet verder zoals ik was,nooit meer aan beginnen,groet mirakeltje,