Sinds enkele maanden heb ik last van misselijkheid. Aangezien ik een fobie heb voor braken brengt dit een flinke portie angst met zich mee. Tijdens afgelopen maanden heeft deze schommelde misselijkheid zich geëvolueerd tot een serieus probleem. Het heeft een vast patroon ontwikkeld: elke avond wanneer ik wil gaan slapen komt het op. Al enkele nachten na elkaar word ik misselijk op het moment dat ik probeer te slapen, maar soms word ik ook wakker om mezelf dan misselijk te voelen. Dan ga ik bv slapen rond 10 uur (terwijl ik mezelf goed voel) en dan schiet ik 1 uur later wakker, met hartkloppingen, maagzuur, en ben ik misselijk. Mensen in mijn omgeving zeggen dat dit tussen mijn oren zit. Dit geloof ik ook aangezien ik het minder heb wanneer ik bij mijn vriend slaap (ben 19, we wonen nog niet samen). Ik vind het ook een belachelijk verhaal om mee naar de dokter te stappen omdat ik voor de rest weinig maagklachten heb. Maar het begrip ‘slapen’ heeft voor mij een enorm negatieve betekenis gekregen waardoor ik nu elke avond met angst ga slapen. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik wil hier enorm graag vanaf geraken, ik slaap al enkele nachten waanzinnig slecht. Zou dit bijvoorbeeld iets te maken kunnen hebben met het nemen van de pil? Ik hoop dat iemand me een nuttig antwoord kan geven.