hallo,

Ik ben een jongen van 20 en altijd al bang geweest om een erge ziekte te krijgen. Het had nooit veel aandacht in mijn leven totdat ik een jaar geleden werkelijk klachten kreeg.

Het begon vorig jaar. ik was gewoon ziek (dacht ik) maar het ging niet meer over. futloos, moe, slecht slapen, hoofdpijn en misselijkheid. ik ging naar de dokter en heb bloedonderzoek gedaan. niets vreemds en later nog twee keer ook zonder problemen. ik bleef de klachten houden en kreeg ook panniek aanvallen (kwam ik later achter) voor het slapen gaan. ik ben mij steeds meer zorgen gaan maken en na een jaar van klachten waarbij ook heftige hoofdpijn, druk op de borst, maagklachten en vele andere kleine dingen erbij kwamen en weer gingen.

ik heb nu ook ct scan gehad (zonder vloeistof) en ook daar was niet gevonden. de klachten blijven en ik word psychies er helmaal gek van. ik maak me grote zorgen terwijl de dokter mij geruststelde. telkens als er een nieuwe klacht bij komt zoek ik op internet wat het kan zijn en ga ik weer lopen piekeren. een psycholoog heb ik helaas geen geld voor, ondanks dat ik dit wel zou willen. ik wil graag weten of het psychische of lichamelijke klachten zijn. want ik maak mezelf steeds gekker en mijn dagelijks leven heeft eronder te lijden.

groetjes y

ik heb daar ook last van!
de dokter dacht bij mij dat dit paniekaanvallen waren.
nouja prima. valt mee te leven.

toch voel ik van alles in mijn lichaam waarvan ik denk dat het niet daardoor komt.

en idd, dan ga je googlen en geloof je alles.
en ben je ondertussen doodziek!

de dokter zei tegen mij! of pillen of gesprekken!
ik weet niet wat de goedkoopste oplossing voor jouw is.

Gr Q

bedankt voor je reactie.

Het is vooral erg vervelend. soms denk ik ook dat het psychisch is en voel ik me een aantal weken beter. tot plots bijvoorbeeld ik last krijg van tintelingen in de voet en dan zakt de moed mij meteen weer in de schoenen en voel ik me langzaam weer zieker worden en krijg last van meerdere klachten. wat ga jij er aan doen?

ik ken het.
heb ik ook!
en wij zijn echt niet de enige.
soms gaat het weken goed, en dan voel je weer eits.
of een steek bij je harsstreek, en dan denk je weer dat je van alles hebt.

wat ik doe? ik wacht tot het voorbij gaat. en blijf tegen mezelf zeggen dat het stemmen in mijn hoofd ben, en dat ik de enige ben die er wat aan ken doen.

maar hoe dan ook. het komt terug.

heb jij ook last van de volgende punten :

snelle hartslag, transpireren, koude rillingen, duizeligheid, beven;

benauwdheid, een vervelend gevoel in de borst;

tintelingen of een doof gevoel in handen of voeten;

droge mond, misselijkheid, maagpijn, braken of diarree;

hoofdpijn, rood worden, flauwvallen;

het gevoel niet meer te weten wie of waar u bent;

het gevoel dat u de controle over uzelf verliest, gek wordt of doodgaat.

en zo zijn er nog wat dingen meer.

mvg Q

Ik zeg ook vaak tegen mezelf je verbeeld het je en het komt door stress (die wordt veroorzaakt door de kwaaltjes) maar telkens als het even goed gaat, komt er wel iets nieuws waardoor je in één klap al je opgebouwde energie en geloof weer kwijt raakt. Het is lastig om je steeds te motiveren en weer uit het dal te klimmen. Zoals nu sinds een paar dagen last van een continu prikkelend gevoel onder mijn tenen, waardoor ik denk dat er bijvoorbeeld een zenuw klem zit waardoor mijn benen te weinig bloed krijgen en daardoor gaan tintelen. Ook denk ik dan, dit verbeeld je, je toch niet en dit kan gewoon niet meer psychisch zijn.

Ik ga even uw punten bij langs om te kijken wat ik ook heb.

snelle hartslag, transpireren, koude rillingen, duizeligheid, beven;
--> Dit had ik eerst ook en waren mijn eerste klachten toen ik in het beginstadium zat. Dit komt af en toe nog voor, maar is gewoon onderdeel van een paniekaanval. Dit had ik vooral 's avonds als ik vermoeid en ging nadenken. Dit zijn ook één van de eerste dingen waarbij de dokter met zekerheid zij dat het te maken heeft met de psychische toestand

benauwdheid, een vervelend gevoel in de borst;
--> Ook dit heeft een combinatie met een paniekaanval. wel heb ik zo nu en dan nog vervelde gevoel op mijn (linker) borst. zolang dat het niet uitstraalt naar het borstbeen en schouderbladen en armen is het niets gevaarlijk. ook psychisch zegt de dokter.

tintelingen of een doof gevoel in handen of voeten;
--> dit heb ik dus sinds een paar dagen en maak ik me nu vooral zorgen over. het lijkt me vreemd dat dit een geestelijke oorzaak heeft.

droge mond, misselijkheid, maagpijn, braken of diarree;
--> misselijkheid en veel problemen met de maag/darmen/uitwerpselen heb ik ook vaak. nooit braken en ook geen droge mond. De spanning heeft hier veel invloed op bij mij.

hoofdpijn, rood worden, flauwvallen;
--> Hoofdpijn regelmatig (had ik voor de problemen nooit) vooral bij veel bukken, alsof je hoofd "vol" zit. kan amper tegen licht (bijvoorbeeld als je op een terras zit in de zomer, zelfs met de zon in de rug) geen flauwvallen of neiging tot. wel rood worden of plotseling niet goed worden. maar dit heeft denk ik te maken in combinatie met de paniekaanvallen.

het gevoel niet meer te weten wie of waar u bent;
--> zo erg nog niet, maar wel veel vergeten, niet op de woorden kunnen komen.

het gevoel dat u de controle over uzelf verliest, gek wordt of doodgaat.
--> ik kan me meestal nog wel rustig houden, maar 's avonds in bed en als ik last heb, kan ik soms echt heel bang worden en gewoon denken dat ik de volgende dag niet meer wakker word. maar echt doordraaien heb ik nog niet, al lijkt het soms er niet ver meer vanaf.

tevens heb ik nog last van:
nekpijn (niet heel erg, maar wel aanwezig)
soms extreme vermoeidheid

Ik maak mezelf er gek mee, maar ik denk als die klachten weg zijn heb ik ook niets meer om over na te denken en sommige klachten lijken mij echt onmogelijk van psychische aard kunnen zijn. Dat is ook de reden dat ik me nog zo druk maak.

bedankt voor uw reactie en hopelijk heeft u er wat aan.

gr, Y

zeg maar jij;) ben nog maar 19.

klopt. grappig he? allebei van het zelfde last.
en zijn echt niet de enige 2.

bij de dokter kan jij een briefje krijgen dat je naar psygioloog mag. dit heb ik. maar ivm met verzekering nog niet geweest.

verder hou ik me gewoon sterk...

mij

Lees ook:

Angst voor angst - Agorafobie
http://www.dokter.nl/forum/Angststoornissen/106532-wie-heeft-ook-agorafobie-angst-voor-angst-help.html

Hypochondrie is een psychische aandoening die in het DSM-IV is ingedeeld bij de somatoforme stoornissen. Een andere term voor de aandoening is ziektevrees. Wie aan hypochondrie lijdt, heeft een chronische preoccupatie of een overmatige angst om een ernstige lichamelijke ziekte te hebben, terwijl hiervan uit onderzoek niets blijkt. De persoon kan vaak de locatie, ernst en duur van de symptomen gedetailleerd aangeven, maar deze zijn door een arts niet als een duidelijk lichamelijk ziektebeeld te herkennen. Als de patiënt daadwerkelijk een (lichte) ziekte heeft, interpreteert hij het ziektebeeld als veel ernstiger dan het in werkelijkheid is. Als een arts de patiënt heeft onderzocht en de patiënt geruststelt, vreest de patiënt dat de arts de ware oorzaak niet heeft kunnen vinden. Omdat de patiënt er sterk van overtuigd is dat er iets mis is, zijn behandeling en herstel vaak gecompliceerd. Bij hypochondrie hoort het somatiseren; het verlichamelijken van emotionele klachten.

Hypochondrische symptomen kunnen optreden als onderdeel van een ander ziektebeeld, bijvoorbeeld een angststoornis. Er is dan meestal sprake van een ander type klachten.

Het DSM-IV geeft de volgende criteria voor hypochondrie:

Lees verder/Bron:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hypochondrie

Ik herken het ook het is bij mij begonnen met een voorhoofdsholte onsteking en sinds dien ben ik voor alle ziektes bang. Ben naar verschillende specialisten geweest nooit wat gevonden.
Ik ben 18 jaar zit nu aan de paroxetine en loop bij een psychiater en ik moet zeggen het helpt.
Hyperchondrie kan heel je leven beheersen je ben met niets anders meer bezig mijn enige advies is zoek hulp !

Lees meer vragen en antwoorden over Paroxetine:
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=stoppen+met+paroxetine&sa=zoeken

Ik herken dit ook allemaal vooral het gedeelte even niet meer weten waar ik precies ben en het maakt me enorm bang. ik durf ook echt niet naar een dokter toe gewoon omdat ik bang voor de uitslag ben.