Wanneer je last hebt van misofonie

Wanneer je last hebt van misofonie

Smakken, kauwen, slikgeluiden, keel schrapen, sniffen met de neus, allemaal geluiden die kunnen irriteren. Maar wanneer je daar snel last van hebt, dusdanig dat je gevoelens van walging krijgt, dan heb je misschien wel last van misofonie.

Wat is misofonie?

Misofonie is een aandoening waarbij bepaalde geluiden gevoelens van woede, walging of haat opwekken. Deze gevoelens gaan veel verder dan een gewone ergernis of irritatie. Misofonie betekent dan ook letterlijk ‘haat van geluid’.

Er is nog veel onduidelijk over deze aandoening. Men weet bijvoorbeeld nog niet hoeveel mensen last hebben van deze aandoening. Een voorzichtige schatting is dat ongeveer 0,5% van alle Nederlanders misofonie heeft. Daarnaast bestaat er ook nog onduidelijkheid over de exacte classificatie. Zo menen de experts in het Amsterdam Medisch Centrum dat het een psychiatrische aandoening is. Terwijl een aantal onderzoekers in Amerika het een op zichzelf staande neurologische aandoening vinden. Anderen zeggen weer dat het onder Sensory Processing Disorder valt.

Misofonie wordt niet altijd erkent als een daadwerkelijke ziekte, maar het kan iemand zijn leven zeker moeilijker maken.

Symptomen van misofonie

Mensen die aan misofonie lijden, worden overvallen door boosheid of walging bij het horen of zien van bepaalde geluiden en/of bewegingen. Hierbij kunnen in sommige gevallen ook agressieve gedachten ontstaan.

Naast de hevige emoties die de triggers opwekken, kan iemand ook last hebben van:

  • Stress.
  • Mindere concentratie.
  • Schuldgevoel.
  • Zich schamen.
  • Angst, bijvoorbeeld om je zelfbeheersing te verliezen.
  • Vermoeidheid.
  • Zich onbegrepen voelen (door zichzelf en anderen).

Mogelijke triggers

Bij misofonie gaat het vooral om normale, zachte en meestal menselijke geluiden zoals:

  • Slikken, kauwen, afbijten of smakken.
  • Niezen, hoesten, neus ophalen, snuiven.
  • Kuchen, keelschrapen en geeuwen.
  • Ademen.
  • Fluiten, neuriën of zingen.

Daarnaast kunnen ook overige geluiden een trigger zijn. Denk hierbij aan:

  • Klikken met een pen.
  • De toetsen aanraken op een toetsenbord.
  • Klikken met je muis.
  • Lopen met hakken op een harde vloer.
  • Lang roeren met een lepeltje in een beker.
  • Het tikken van een klok.
  • Het kraken van een zak met chips.
  • Het tjilpen van vogels of het blaffen van honden.

Voor de meeste mensen zijn geluiden die door de mond en keel gemaakt een activator. Bij de meesten mensen begint het hier ook mee. Echter, in de loop van de tijd kan er verschuiving optreden; nieuwe triggers ontstaan en bestaande worden minder of verdwijnen zelfs helemaal.

Het opvallende is dat de geluiden die jonge kinderen en dieren maken door de meeste vaak niet als vervelend worden ervaren. Ook geluiden van de misofonie-patiënt zelf worden verdragen.

Mogelijke oorzaken van misofonie

Over de daadwerkelijke oorzaak is nog te weinig bekend. Bij de meeste mensen ontstaat het ergens tussen het 8e en het 12e levensjaar. Vaak begint het dan met één geluid. Bij sommige mensen blijft het daarbij, maar dat kan ook aangevuld worden met andere geluiden. Het lijkt erop dat erfelijkheid wel een rol speelt, aangezien het regelmatig voorkomt dat meerdere personen in een familie er last van hebben.

Ondanks het feit dat bepaalde mensen, die last hebben van misofonie ook last hebben van tinnitus of van overgevoeligheid, blijkt er niets mis te zijn met het gehoor. Het AMC gaat er nu vanuit dat de verklaring voor wat er in het brein van misofoniepatiënten gebeurt, dieper in de hersenen moet liggen. In recent hersenonderzoek hebben artsen van het AMC, met behulp van EEG, gekeken hoe de automatische geluidsfiltering in de hersenen plaatsvindt. Het lijkt erop dat wanneer iemand last heeft van misofonie dat deze automatische filtering minder goed werkt in vergelijking tot mensen zonder misofonie. Dit zou mogelijk kunnen leiden tot de overprikkeling en de heftige emoties. Vervolgonderzoek hiernaar is nodig.

Behandelingsmogelijkheden

Helaas zijn er nog maar weinig behandelingsopties voor misofonie. Het AMC is het enige instituut dat én een diagnose kan stellen én onderzoek doet én op grote schaal therapie biedt. Deze behandeling bestaat uit een combinatie van cognitieve gedragstherapie en psychomotorische therapie.

Cognitieve gedragstherapie is een vorm van psychotherapie, waarbij de denkgewoonten aangepakt worden. Men probeert daar de slechte gedachten om te buigen naar meer positieve gedachten. Dit gebeurt voor een deel door de patiënt beelden te laten zien die fijne emoties opwekken. Tegelijkertijd worden hierbij geluiden afgespeeld die als vervelend ervaren geluiden. Het doel is om de negatieve associaties met geluiden te vervangen door positieve gevoelens.

Daarnaast leert men de patiënten om met ontspannings- en aandachtstraining beter met de misofonie om te gaan. De therapie moet gezien worden als een bewustwordingsproces welke 8 weken duurt. Het stopt hierna niet, ook na die 8 weken moeten patiënten de oefeningen blijven doen. Dagelijks oefenen is een must. Het is een doe-gerichte aanpak, hoe meer geoefend wordt, hoe sterker de verbetering.

Er bestaat geen medicijn voor misofonie.

Wat is af te raden

Er zijn mensen die oordopjes gaan dragen om bepaalde geluiden niet meer te hoeven horen. In veel gevallen heeft dit een tegengesteld effect. Vaak ga je je dan steeds harder inspannen om te checken of je echt niets meer hoort. Op het moment dat je die geluiden dan wel hoort, dan zijn de emoties vaak heftiger dan voorheen. Een ander negatief effect is dat je steeds minder geluid kunt verdragen, doordat je went aan de stilte. Daarnaast bestaat de kans op dat je afhankelijk wordt van het gebruik ervan. Waarbij je het gevoel hebt dat je nergens meer naartoe kan zonder oordopjes.

 

Bronnen: verenigingmisofonie.nl en amc.nl

Delen:  
5 reacties op “Wanneer je last hebt van misofonie
  1. Ik heb het vanaf ongeveer mijn elfde. Mijn familie vond me heel onverdraagzaam want vooral mijn naaste familieleden waren triggers, vooral mijn moeder.
    Mijn dochter heeft het ook, vooral mijn man, haar vader, is een trigger. Hij is ook mijn trigger. Dat is heel moeilijk in het dagelijks leven. Wel fijn dat mijn dochter en ik elkaar begrijpen en er samen om kunnen lachen. Bijvoorbeeld als mijn man aan komt lopen met een zak pelpinda’s of iets dergelijks. Dan kijken we elkaar 1 seconde aan met grote schrikogen en smeren hem ogenblikkelijk met een smoes.
    Mijn man vindt dat er ons niet zo moeten aanstellen, hoewel we hem wel verteld hebben over misofonie. Hij kan zich daar totaal niet in inleven.
    Tijdens het eten hebben we altijd de tv aanstaan om zijn eetgeluiden minder te horen, mijn dochter doet ook nog oordopjes in. Dat doe ik soms stiekem ook.
    Ik ben wel blij dat het nu een naam heeft en dat het niet gewoon onverdraagzaamheid en aanstellerij is.
    In therapie gaan gaat me nog net te ver. Dan wordt het helemaal zo’n groot iets.

    Geschreven door Rietje op
  2. Sinds mijn 4e kan ik het geluid van de sirenes van de eerste maandag van de maand niet verdragen. Ben ik er niet op voorbereid, dan geef ik een harde schreeuw en zak kokhalzend op mijn hurken met de vingers in mijn oren. Heel gênant.

    Geschreven door Melina op
  3. Ik heb sinds mijn 10e ongeveer last van misofonie. Het begon met eetgeluiden, maar daar is het helaas niet bij gebleven. Nu heb ik ook veel last van mondbewegingen tijdens het eten, gapen, ademen, tikken van de klok en zingen/fluiten. Vooral als mijn moeder iets doet, ben ik snel geprikkeld. Mijn zus heeft hier ook last van. Tijdens het eten kijk ik vaak naar de tv zodat ik de mondbewegingen niet zie. Als ik te geprikkeld raak dan ga ik naar mijn kamer of ga ik ergens anders heen. Voor mijn ouders en andere zus is het ook moeilijk aangezien ze niet kunnen voorstellen wat wij voelen. Vaak voel ik me dan niet begrepen. Ik (en ik denk heel veel andere) vind het heel erg fijn dat er meer over gepraat word en meer onderzoek naar is.

    Geschreven door Anoniem op
  4. Ik word gek van mensen die hun tanden schoon zuigen met hun tong. Zo walgelijk dat geluid! Als reactie wil ik of weg vluchten of een stuk uit mijn hand of vinger bijten. Ik weet dat het aan mij ligt dus durf de ander hier niet op aan te spreken. Soms heb ik een dwang gedachte om maar iets te doen om deze persoon te stoppen. Uiteindelijk reageer ik het altijd op mezelf af. Mijn dochter heeft dit probleem evenals mijn moeder maar dan met nagels die over een broek of iets dergelijks schrapen.

    Geschreven door Ikke op
  5. ik heb sinds mijn 15 jaar last van misofonie. Slikken, smakken, zwaar ademen, typ geluiden, kraken enz. ik krijg haat gevoelens, maar diegene die dat doen die kunnen er niets aan doen en ik voel me best schuldig als ik boos wordt op diegene. Ik doe oortjes in of ga even naar een andere ruimte. Mijn man, degene waar ik het meest last van heb, eet appart. Bbrrrrr wat heavy. Bij mij zit het in de familie en ik kan me niet indenken dat het over gaat, maar wat een bevrijding lijkt me dat. Het beheerst echt wel een deel van mijn leven.

    Geschreven door karin op

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief