Hallo,
Ik heb van mijn moeder gehoord dat tijdens mijn moeders zwangerschap (van mij) zij bij 26 weken al ontsluiting kreeg (geen weeeen) en toen 8 weken lang(?!) weeenremmers via een infuus heeft gekregen. Ze vertelde dat ze na 6 weken haar van het infuus gehaald hebben en toen direct mijn hartslag niet meer meetbaar/voelbaar/zichtbaar was. Hierop is het infuus weer aangesloten en na 2 weken weer afgekoppeld. Mijn moeder herinnerde zich niks meer alleen dat ze een tijd later wakker werd en ineens een kind had. Ze hebben dus met spoed een keizersnede gedaan omdat mijn hartslag wederom niet merkbaar was. Na mijn geboorte is mijn hartslag lang zwak geweest, had ik astma en chronische bronchitis en was ik regelmatig zwak en blauwig. Er is volgens mijn moeder nooit echt onderzoek gedaan.
Nu, 26 jaar later, heb ik regelmatig hartkloppingen en flauwvallen/duizelingen icm hoge bloeddruk (24 uurs meting gemiddeld 130/85) met pieken van 180/130 en dalen van 80/40. Extrasystoles waren zichtbaar op holteronderzoek, echo was goed en rust ECG een jaar geleden ook (recent een nieuwe gehad, hoor binnenkort de uitslag)
Heb echter een hele onregelmatige hartslag, wisselt per seconde van frequentie (variërend van 60-120) met stappen van 20. Bijvoorbeeld ene seconde is het 68, seconde later ineens 90 en hij slaat nooit regelmatig.
Lang verhaal kort: ik vraag me af of die weeenremmers eventueel invloed gehad kunnen hebben op die hartslagwegraking als baby en of die hartslagwegraking eventueel gevolg kunnen hebben voor op latere leeftijd?
Ik moet hierbij zeggen dat er (van horen zeggen) nooit onderzoek is gedaan naar eventuele afwijkingen op jongere leeftijd, maar de eerste klachten al ontstonden toen ik 17-18 was.
Alle informatie is welkom! 🙂