Hallo Allen,

Ik weet niet of iemand hier nog op leest, maar ik moet even iets kwijt.

Ik snij bijna elke avond in mezelf. Het is voor mij een soort afleiding. Dan hoef ik even aan niets meer te denken. Ik ben met mijn ouders naar de huisarts gegaan en die heeft me weer doorverwezen naar de Bascule(= ik ben 14). Voor de tweede keer in mijn leven. Volgens mij is er echt iets mis met mij. Ik kan me maar een paar maanden in mijn leven herinneren dat ik het goed had. Ik kan alle spanning die op mij af komt niet meer kwijt, daarom ben ik gaan snijden. Maar bij de Bascule ben ik nu in behandeling omdat ik depressief ben. Maar ik heb het gevoel dat zij me helemaal niet begrijpt. Ik kom er nog niet zo lang maar toch. Ik ben denk ik geshokeerd door alles wat ik heb gedaan. Niks ergs maar door mensen erge dingen. Bijvoorbeeld de alleralleraller slechtste/somberste basischoolganger die er bestond was ik. Ik was zo klein en dom. Ik kan niet tegen mijzelf. Ik word gek van alle gedachtes.
Mijn ouders weten nu ook dat ik in mij snij. Volgens mij zijn ze er kapot van. Ik wil niemand pijn doen ECHT NIET. ECHT NIET. Ik wil/doe mensen geen pijn, maar zo gebeurt het toch. Stoppen is geen optie. Maar wat moet ik nu tegen mijn ouders zeggen en/of doen?
Ook denk ik heel erg vaak aan de dood. Ik wil ook dood, maar ik zou het nooit mijn ouders/familie aan kunnen doen. En dat heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd.

Volgens mij ben ik niet "echt" depressief. Ik ben er laatst achter gekomen dat ik een HSP-er ben (High Sensitive Person) Maar ik weet niet of iemand die dit bericht leest hierin gelooft. Het is echt zo maar geloof wat je wil...
Ik denk dat ik hierdoor depressief ben, maar ik durf/wil het niet vertellen aan mijn psycholoog van de Bascule.

Wat moet ik nou doen om het te laten stoppen dat mijn ouders er elke keer over beginnen?
Ook zou ik graag in contact komen met andere (jonge) mensen die het doen.

Ik snij mezelf om me te ontspannen. Volgens mij verschilt het bij iedereen maar ik wil het graag horen van anderen.

Lisa

eeey

ik begrijp je helemaal
ik doe het zelf ook en mijn pa en me psyg hebben het ook over de bascule gehad maar dat wouw me vader niet nu krijg ik weer een intake voor me 4de psyg heb er al weer 3 versleten maar als je ff wil praten of je will iets kwijt mij kan je het vertellen heb er zelf veel ervaring mee

nou ik hoor het wel

xxx

Hoi Lisa,

Ik heb je verhaal gelezen en zie dat het niet goed met je gaat. Professionele hulp heb je echt wel nodig. Alleen moet je niet verwachten dat de hulpverlening jouw problemen gaan oplossen. Daar moet je zelf hard voor werken. Ook al voel je je niet begrepen, wil nog niet zeggen dat je niet begrepen word. Bespreek dit ook met je hulpverlener. Speel open kaart met hulpverleners bespreek je gedachtes, anders hou je alleen jezelf voor de gek. Doe dat hoor, hoe lastig het soms ook zal zijn.

Je doet jezelf pijn om je emotionele pijn niet te hoeven voelen. Lichamelijke pijn leidt je daarvan af. Probeer VOORLOPIG op een andere manier jezelf pijn te doen zonder wonden te maken. Littekens zullen je in je latere leven er altijd aan doen herinneren aan deze moeilijke periode. En je wordt er niet mooier van, meid.
En leer ondertussen bij een therapeut hoe je je emoties op een goede manier kunt reguleren.

Het is absoluut niet "zorgzaam" in de geestelijke gezondheidszorg. Het is zwaar, confronterend en bepaald niet zachtzinnig. Maar loop er niet van weg. Je hebt een harde leerschool nodig om je te kunnen ontwikkelen. Bedenk : Zachte heelmeester maken stinkende wonden. En daar heb je niets aan.
Geef de hulpverlening een kans. En vooral geef jezelf een kans om een psychisch gezonde sterke vrouw te worden. Je bent het zo waard !

Ik wens veel sterkte en suc6 !

Groetjes Lara.

hey ik ben een meisje van 14 jaar en zit met hetzelfde probleem, ik snij mezelf omdat ik de pijn in mijn polsen liever voel dan de pijn die ik vanbinnen voel. ik begrijp niet alles wat je door maakt want bij mij weten alleen mijn 2 beste vrienden het maar toch zit ik met dezelfde twijfels: ik wil echt dood mijn leven doet me alleen maar pijn in het hart maar ik wil ook de mensen om me heen niet kwetsen. door steeds meer onoptelosse vragen aan mezelf te stelle wordt ik nog depressiever en ga ik me weer snijden. vroeger was ik alty de vrolijkste van de klas maar al 3 jaar kijkt iedereen mij aan als het depressieve emokind. ik ben in een depressie gezonken nadat mijn broertje neer gestoken was en zo ben ik na 2 jaar ook beginnen met snijden.

stephanie, krijg jij ergens hulp? dat is zeker nodig. lees ook het berichtje van Lara eens.
Verder: neem, buiten goede psychische hulp, ook eens contact op met een Klassiek Homeophaat, vraag eens aan je moeder of ze daar een afspraak voor je wil maken, je kunt deze ondersteuning heel goed gebruiken.
zorg dat je weer een vrolijk meisje word, schaam je niet, vertel het en vraag hulp, kan via de huisarts geregeld worden.
Doen hoor! Sterkte, Brenda

Hee professionele hulp helpt niet, dat gezeur aan je kop wordt je gek van! Je moet t allemaal zelf doen alleen weet ik ook nie hoe... praat er met iemand over , niet je vriendinnen want de kans is groot dat jij in de problemen komt door hun of dat je beste vriendinnen het ook gaan doen. Dat wil je niet toch? Praat er met iemand over die in iedergeval wat levenservaring heeft en ouder is dan 20 dat helpt mij ook! (ik spreek uit ervaring) ik ben mishandeld en snij ook maar t gaat nu al een stuk beter en het gaat jullie ook lukken! Vertrouw op jezelf, en hou van jezelf wees blij dat je geen ziekte hebt zoals kanker, want dan heb je een probleem, nou sterkte allemaal en er is sowieso wel iemand die van je houdt

Xx

heeei, ik doe het zelf ook, en ik kan ook niet stoppen ik draag heel veel armbanden om mijn polsen zodat je het niet ziet en met gym draag ik altijd lange mauwen.. ik schhaam me echt, mijn moeder weet het niet helemaal niemand behalve vriendinnen, maar ik ben bang dat ik mijn moeder kapot maak als ze dit hoort..

xx Amy

hey,
ik ben 14 jaar, en ik snij mijzelf, in mijn armen, is dit psychisch?
ik schaam me er heel erg voor en eigenlijk mag niemand het weten maar ik kan het niet helpen, als mijn moeder er achter komt ben ik de lul ik maak haar leven kapot!!

xjes mij

Lees meer vragen en antwoorden over automutilatie:
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=automutilatie&sa=zoeken&siteurl=http%3A%2F%2Fwww.dokter.nl%2F%2FContent%2Fforum-handleiding.html

heeyy lisa.
Ik snap je helemaal. Dat hsp heb ik ook en das zwaar klote. Ik snijd mezelf ook en heb een zmpoging gedaan. Heel veel sterkte lisa!
Xxx

Hey,

Ik ben dus twaalf, en ik snij mezelf ook met een scheermesje.Niemand weet er van, en ik schaam me kapot. Ik durf niet meer mijn shirt op te stropen of een kort shirtje aan te doen, want ik heb allemaal strepen.. Ik lijd ook dus aan boulimia maar oke wie mooi wilt zijn moet pijn lijden..

ik heb iemand in mijn klas die zich zelf snijd die gene is heel vaak depressief wat kan je het beste doen om die gene te helpen.

Landelijke stichting zelfbeschadiging
http://www.zelfbeschadiging.nl/pagina/191/telefonische_hulpdienst.html

Zelfbeschadiging
http://www.sensoor.nl/onderwerpen3/zelfbeschadiging.html

Hai, praat met je mentor. Dit is veel te heftig voor jou.

hey, ik kras ook elka avond! ik zit ook in therapie,