Hoi Tandor,

Is het normaal dat ik bij 1 tepel (die ene waar ik vsker last van heb) als ik m indruk een bobbelig ding voel zitten en bij de ander niet?

Dat zou zeker kunnen.   Je  moet eens stoppen met overal onnodig aan te voelen en op te drukken. Je maakt het voor jezelf alleen maar moeilijk.

Dus een knobbel onder de tepel is echt totaal geen borstkanker? Of zou ik dan veel meer verschillen merken?

Dat heeft daar helemaal niets mee te maken

Ook de angst voor die ene knobbel (die een verdikte spier was volgens de HA) in de nek van een jaar terug komt weer bovendrijven.. omdat dat knobbeltje ietsje groter is dan vorig jaar. Hij is nu ongeveer tot het eerste streepje van de wijsvinger van bovenaf gezien, waar ie vorig jaar de helft was.. maar een tumor groeit volgensmij na 1 jaar toch wel een stuk sneller dan 1cm...

Hoe kan ik ervoor zorgen dat deze angst me niet weer overneemt zoals vorig jaar?

Door er niet aan te denken en er met je vingers vanaf te blijven. Je moet daar niet voortdurend aan zitten voelen. Je veroorzaakt de problemen zo zelf. Je houdt de angsten zo zelf in stand.

Dus eigenlijk gewoon niets voelen, want als ik iets heb voel ik het echt wel meer dan alleen een beetje pijn/moeheid/een bobbeltje?

daar zou je inderdaad mee moeten stoppen

Maar hoe zou ik dan merken als er wat is? Of merk ik dat tegen de tijd als het ooit echt zover is dat echt wel aan meer dingen dan een knobbel? (Bijv. dat ik vaker ziek word enz.)

Als je andere klachten gaat krijgen, da weet je dat iets is.  Maar wat jij doet, is gewoon eindeloos zoeken of je nog iets kunt vinden

Dus in mijn hoofd zit eigenlijk: “Knobbeltje? Help!” Terwijl het eigenlijk heel anders zit en er veel meer bij komt kijken dan een knobbeltje?

Zo zou je het kunnen zeggen. Maar het begint ermee dat je op zoek of er nog ergens knobbeltjes zijn.

Dat klopt, bij elk pijn-achtig dingetje ga ik al voelen.

Waarom blijft die knobbel in de nek eigenlijk een angst voor me? Puur omdat ik blijf voelen en ie anders aanvoelt als eerst maakt dat mijn angst groter? Want ik vraag me wel af... als die knobbel echt een tumor zou zijn wat het  dus niet is, zou ie in 1 jaar toch enkele centimeters moeten groeien? Dan kan ie toch nooit nu nog maar 1/2 cm zijn?

Het is geen tumor dus zou je daar helemaal niet over moeten nadenken, wat zou zijn als het er wel een is. Het is er geen.

Het probleem is vooral dat ik het wel geloof... maar dat ik het niet besef en dat is vrij apart, want dat is bij al mn angsten eigenlijk. Want nu rest bijvoorbeeld de vraag waarom ie in dat jaar wel enigszins een beetje gegroeid is en waarom ie anders voelt dan toen...