Hoe is het er nu mee?

Hier ook. Vasectomie via de zgn. “No scalpel”methode. Geen snee maar een prikgat, waarmee men de zaadleider buiten haalt. Flink rukken aan m’n rechter bal om de boel goed te krijgen. Die trok zich op tijdens de klus. Zaadleiders doorhalen en dichtbranden. prikgaten niet hechten achteraf. Vreemde behandeling vond ik, maar wie ben ik? Na 4 weken waren de gaten nog niet dicht. Bellen. Neem maar pijnstilling. Moeilijk lopen, iedereen vraagt of je rugpijn hebt.

Klaarkomen is sowieso de helft minder fijn. Stuwing, het gevoel van een volle zak vooraf en een nog vollere zak achteraf. Voelbaar opgezette bijbal.

Nu 6 weken verder, paar keer met m’n meissie geknuffeld. Stand van zaken: de aftermath maakt seks minder leuk.

Ik meld me weer over 4 weken.

Doe het niet.

Ik zou er ook aan geloven maar
Ik heb op de dag dat het zou gebeuren alles afgezegd. Er stond duidelijk dat 5% van de mannen blijvend last kan houden en wou de kans toch niet wagen. Wil
Donders graag van dat condoom af maar is het de gok waard vraag ik mij af

3,5 weken geleden ingreep gehad.

tot nu toe een hele slechte ervaring

eerst een bloeding en pijn tot flauwvallen aan toe.
10 dagen een balzak als een tennisbal, blauw en later zwart van de bloeduitstortingen

ontsteking bij de wondjes en daarvoor antibiotica.

inmiddels nog een zeer pijnlijke linkerbal die 2x groter is dan normaal. Felle pijnscheuten bij beweging met uitstraling in lies en linkerbovenbeen..lijkt zenuwpijn.
Over 2 weken heeft de uroloog plek en ondertussen maak ik me echt zorgen hoe dit moet gaan herstellen.

kortom denk er niet lichtvoetig ook al gaat het in de meeste gevallen goed

De 4 weken zijn ruim voorbij, nu drie maanden verder na de ingreep. Zie mijn eerdere post. Het gaat beter; de dagelijkse malaise is weg. Soms prikt een bal nog na een dag in de auto. Als ik op een rijtje zet; dan heeft de sterilisatie mij maar ook mijn vrouw het volgende gekost.

- orgasme is drup drup. Wel vreemde gewaarwording: je oude orgasmegevoel is vrijwel weg en er komt niks of weinig uit. Men zegt dat de afname van vloeistof allemaal wel meevalt. Dat is niet zo, althans; bij mij niet.
- orgasme gevoel is veel minder intens; de blast, ik denk door minder vloeistof, is minder en de prettige tintelingen na afloop zijn helemaal weg.
- Tot voor kort deed het pijn NA een orgasme, dat is gelukkig minder.
- mijn libido is fors afgenomen; ik word minder opgewonden. Mogelijk door de anti stoffen. Geen idee.
- ik heb regelmatig geen zin. Dat was NOOIT.
- mijn scrotum is soms pijnlijk gevoelig waar vroeger aangenaam gevoelig. Spelen met de knikkers; dat heb ik liever niet meer.

Wat heeft het gebracht:
- geen condooms meer.
- geen zorgen meer.

De artsen zullen bovenstaande wel allemaal onzin vinden. Het zij zo; ik ken mijn eigen lichaam het best.

Wat een ellende Man.
Ik had vorig jaar september een vasectomie gepland staan. Maar ik had al mijn twijfels en toen zag ik ook nog een paar schrijf fouten in de informatie folders staan en toen heb ik alles afgezegd. In hun informatie stond ook dat 5% van de mannen blijvende klachten er aan over hield maar in de 7 jaar dat hun dit deden hadden ze nog nooit iemand terug gehad met klachten. Ook heb ik 4 mensen in mijn omgeving die geen klachten hebben. Toch twijfel ik nog steeds omdat ik al snel pijnlijke ballen heb, vooral de rechter die is extreme gevoelig. Zou allemaal geen probleem zijn volgens de arts maar ik betwijfel het

en als Je gaat googlen dan lees je dat het percentage van de mannen die blijvend last houden hoger kan zijn dan de 5% maar wat er van waar is weet je niet natuurlijk.

Hier mijn ervaring, inmiddels al jaar of 8 geleden.
Eerste afspraak bij privé kliniek. De zaadleiders waren lastig te vinden, ze zagen er van af. Toen toch maar naar het ziekenhuis. De vrouwelijke arts daar had geen problemen met het vinden van de zaadleiders, dus toch maar daar een afspraak gemaakt. Gevraagd om iemand met ervaring, die was aanwezig. Ingreep on toezicht van twee dames in opleiding. Eerst verdoving prik, dan via gaatje zaadleider er uit, doorhalen, dichtbranden en ijzertje er op. Rechts was te doen, llinks niet, leek wel een trekpop.. ontspannen meneer.. extra spuit er in en nog wat harder trekken..
In de auto naar huis viel ik flauw.
Dagen er na last van veel pijn, vooral zitten was pijnlijk. Nog nooit zoveel op bed gelegen.
Na twee maanden nog steeds last. Terug naar ZH, niks te zien meneer, alles is goed.
Nog een keer terug, nu een echo gemaakt, weer niks. Nok een keer terug, weer een echo, nu met mijn verhaal er bij dat ik in de ochtend iets voel zakken/drukken. Een kleine liesbreuk..
Uiteindelijk laten opereren zonder matje. Zat ook nog een hydrocel plus ontsteking bijbal ontsteking..
Na paar maanden herstel iis alles goedgekomen, gelukkig
De ingreep heeft mij bijna een echtscheiding gekost plus zwaar depressief. Je voelt je behoorlijk machteloos. Nu gelukkig geen last enkel incidenteel komt de bijbal ontsteking terug, dan is het een kuur ontstekingsremmers.
Ik kan meerdere mensen die het hebben laten doen en nergens last van hebben gehad, maar je kunt pech hebben. Volg je gevoel.

Het is nog maar vier weken geleden, toch maak ik me zorgen omwille van de intensiteit van de pijn die geregeld optreedt. De pijnscheut die ik momenteel voel, is wat me tot hier heeft gebracht. Bijzonder scherpe pijn links in de lies, in die mate dat gewoon stappen schuifelen werd. Ik ben tot in de zetel geraakt, durf en kan er nog niet uit.

Het begon na opgewonden te zijn en bijna tot een orgasme te komen. Bijna, want toen trad de pijn op en werd vrij snel quasi onhoudbaar. Dit typen biedt enige afleiding, tot de volgende golf van extra pijn opkomt en niks anders kan dan stoppen en ondergaan.

De ingreep zelf was één van de meest pijnlijke ervaringen ooit, mijn verbrijzelde femur viel nog mee in verhouding. De linkerkant voelde ik meer dan behoorlijk, maar viel te doen. En dan begon ze rechts. Kermen van de pijn, tranen in mijn ogen en het voelde alsof ze een vastgeroeste staalkabel met een bulldozer los getrokken kreeg. Meerdere keren. De arts had me al meer dan het dubbele van verdoving gegeven.

Ik denk dat het toch verstandig is om voor een controle naar de uroloog te gaan

Ik ben intussen 4,5 maanden verder na mijn vasectomie en ik heb nog steeds veel klachten. Het heeft dagelijks een impact op mijn job. Lang rechtstaan en veel stappen zetten zorgen ervoor dat mijn ballen pijnlijk zijn als ik thuiskom. Vroeger was dit niet zo. Na een orgasme zijn mijn ballen ook altijd extra pijnlijk, soms tot twee dagen erna. Ook doen de interne littekentjes (de twee knobbeltjes waar de zaadleider werd omgeklapt) nog steeds pijn. Er straalt een soort zenuwpijn van uit die er soms hevig kan inschieten. Ik snap niet waar het fout gelopen is. De eerste weken na de ingreep leek alles naar wens te verlopen, tot ik na een zes weken branderig gevoel in de liessen en hevige steken in mijn ballen kreeg. Ik denk ontstekingen en congestive epididimitis. De klachten worden met mondjes maat milder, maar of ik ooit nog terug de oude zal worden is een groot vraagteken. Ik heb me de dag dat ik binnenging voor die vasectomie al 1000x beklaagd.

Wat zegt de uroloog hiervan?