Helaas ligt dat voor mij ingewikkelder.

Dit middel werkt voor mij fundamenteel anders (fysiek!) op 2 mg vs. 1,75 mg vs. 1.5 mg (b.v.)
Een voorbeeld is dat ik zaken als trainen bij de sportschool/hardlopen niet moet doen beneden de 1.5 mg.
(even heel simpel gehouden)
De heeft ongetwijfeld ook te maken met de "onderliggende conditie".

Even afgezien van wat "paradoxale effecten" nou precies zijn, moet bij paradoxale effecten niet versneld afgebouwd/gestopt worden ? !
Het punt is dat ik er nogal beroerd aan toe ben.

Een vorige heel korte poging met diazepam viel niet goed.
De boel is inderdaad nogal geëscaleerd en ik, maar vooral de artsen hebben er een puinhoop van gemaakt.

[quote]Een vorige heel korte poging met diazepam viel niet goed.[/quote] Hoe is die afbouw destijds gegaan?

Meer een heel korte poging dan een echte afbouw.

Het `voelde´ heel anders aan dan de Rivotril. Heel sederend, maar diazepam had een hele sterke slaap/blokkerende eigenschap (met name inslapen). Toen had kreeg ik van dit middel al wat last van mijn ingewanden. Enige neiging tot depressiviteit.

Je antwoorden helpen niet echt om dingen duidelijk te krijgen.
Ik had graag geweten hoe dat toen is gedaan...die korte poging
Hoe ben je gestopt met de rivotril of heb je afgebouwd en wat heb je toen met de diazepam gedaan. Hoeveel hoe vaak?

Natuurlijk heeft diazepam en ander effect dan Rivotril.
Overigens het slaap blokkerende effect komt volgens mij niet door de diazepam.

Wil je zelf ueberhaupt wel met de Rivotril stoppen?

De details herinner ik me niet. Slechts pakweg twee dagen gebrpobeerd vanwege de reacties. Misschien 10 mg diazepam per dag ? Het is al weer lang geleden in mijn beleving.
In eerste instantie "toegevoegd" aan de Rivotril die overigens toch nog in mijn lichaam zat.

In het kort: het ging dus niet.
Het leek me niet rationeel om bij dat soort reacties toch door te zetten.

De situatie op dit moment is een stuk beroerder, misschien had ik toen dat toch moeten forceren.

Ja, ik wil er mee stoppen omdat het een ziek makend middel is. Maar sta ik er goed voor en sta ik te trappelen van ethousiasme ? Nee.

Waar het met name om gaat is, of je destijds in een keer met de Rivotril was gestopt en daarvoor in de plaats over bent gegaan naar de diazepam. Dat is namelijk een manier die zeer zeker niet werkt. Forceren werkt in de regel ook niet.

De enige manier is om de Rivotril over een langere termijn af te bouwen. De diazepam dient om de scherpe kanten van de ontwenningsverschijnselen weg te halen.

Uitgaande van de druppelvloeistof:
De dosis die je nu gebruikt komt overeen met 20 druppels. Iedere druppel bevat ca. 0,1 mg werkzame stof. Je zult dus druppel voor druppel moeten afbouwen.
En dan niet iedere week een druppel minder, maar 1 druppel per 3 weken bijvoorbeeld. Naarmate ja meer afbouwt, kan het zijn dat je de diazepam moet verhogen. Uiteindelijk zul je de Rivotril geheel hebben afgebouwd, waarna je aan de afbouw van de diazepam kunt beginnen. De diazepam is makkelijker en sneller af te bouwen dan de Rivotril.

De verbinding viel weg, en daarmee het wat langere antwoord dat ik geschreven had !

In het kort.

Ik heb bekend met de Ashton Method, waarbij geleidelijke de dosis Rivotril word afgebouwd en de diazepam wordt opgebouwd. Waarbij overigens wel wordt gesteld dat "alle benzodiazepines ongeveer hetzelfde doen". Ik kan me goed voorstellen dat de diazepam de scherpe kantjes van het afbouwen van Rivotril weghaalt.

De manier die huisartsen hebben geleerd is in één keer overstappen, meen ik. Ik weet ook niet of mijn huisarts wel akkoord gaat met het gelijktijdig gebruik van Rivotril druppels en diazepam.

Mijn ervaring met de anxiolytica is beperkt, maar die middelen hebben de neiging om het in slaap vallen te belemmeren. De hypnotica (infrequent gebruik) werkten bij mij wel goed.

Gezien mijn algehele toestand heb ik wel moeite met het langdurig afbouwen van allerlei middelen die eigenlijk aleen negatieve effecten veroorzaken. (6 maanden, een jaar ?)

Een verslavingskliniek had het ook over in één keer overstappen op diazepam of oxazepam.

In elk geval bedankt voor je antwoord.

Toch nog een aanvullende vraag.

Ik heb diverse niet zo onschuldige kwalen. Deels samenhangend met het gebruik van dit middel, in het verleden en het heden.

Om maar met de internist te spreken "het is geen ziekte".
Iatrogene ziekte telt blijkbaar niet.

Ik geloof absoluut niet in "voor elk probleem een pilletje".

Echter, als het normaal functioneren van het lichaam zwaar verstoord wordt en het heel stressvol is, is dat natuurlijk een probleem bij het afbouwen van Rivotril.
Chronisch verhoogde stressreacties bij afbouwen van benzodiazepines> zeer problematische of falende afbouw, zeker als die kwalen erger worden bij het afbouwen.

Ik heb niet het idee dat ik bij de huisarts zelf verder kom hiervoor.
Mij aangeboden opties: psychiatrie GGZ (maar waar begin je dan in godsnaam aan, ik zit niet te wachten op antipsychotica en antidepressiva) en de verslavingszorg, die toch ook weer een beperkte insteek heeft.
Het beeld dat de huisarts mij wel eens heeft voorgehouden: als een specialist (ziekenhuis)geen "ziekte" vindt, geen behandeling. Maar is dat echt zo ? Is er geen behandeling van het dysfunctioneren mogelijk omdat er Rivotril in het spel is ?
Als men wil, kan er natuurlijk veel.
Ik ga maar even niet op de details van de kwalen in, omdat het in het kort op een forum als dit toch niet goed uit te leggen is.

Twee medicijnen van de huisarts (o.a. één voor "ongemak" (wat een woord, understatement) van de ingewanden) werkten niet goed in de zin dat ze allesbehalve selectief waren. En dat ligt aan mij/Rivotril.

Is het misschien toch nog mogelijk om medisch iets gedaan te krijgen ? De huisarts zit ook vast in bestaande patronen en zijn "logica".

Afbouwen onder chronische stress en met een dysfunctionerend lichaam is niet goed.

Ik zou je wel een antwoord willen geven, maar je maakt het niet gemakkelijk.
[quote]Is er geen behandeling van het dysfunctioneren mogelijk[/quote]
[quote]Afbouwen onder chronische stress en met een dysfunctionerend lichaam is niet goed.[/quote]
Je hebt het over dysfunctioneren, maar ik weet dus echt niet waar het over gaat. Dus wordt het moeilijk om te zeggen of er een behandeling is.
Je reactie is wel erg cryptisch.....sorry

Sorry, maar het is heel moeilijk om dat in het kort goed uit te leggen.

Problemen met de ingewanden/het spijsverteringsstelsel in het bijzonder, problematische reacties op serieuze fysieke inspanningen (waarbij de echte problemen pas later optreden), onder sommige omstandigheden (m.n. afbouwen): spierverlies. Om maar wat te noemen.

Ik zou kunnen denken aan een verwijzing naar een maag darm leverarts, een endocrinoloog om maar wat te noemen. Maar als het "geen ziekte" is, is men wel bereid om wat te doen ? "geen ziekte" betekent nog niet dat er geen fysiek probleem is en dat het psychisch is. Krijg je dan echt de reactie: als het met de Rivotril te maken heeft, dan moet je dat gewoon afbouwen> weer verwijzing terug naar de huisarts. Terwijl voor die Rivotril al gauw een afbouwschema geld van pakweg 6 maanden. Er zal medisch ongetwijfeld heel wat kunnen, maar dat gedaan krijgen ... Het fysieke dysfunctioneren neemt enerzijds nogal toe bij afbouwen, anderzijds wordt dit middel ook wel eens gegeven om het lijden te verlichten m.a.w. je krijgt "overal" meer last van bij het afbouwen.
Ik heb nou niet bepaald het idee dat ik medische "topzorg" heb gekregen. In feite heb ik een "ziek lichaam", ook al is dat misschien geen "ziekte" (maar er is zo weinig onderzocht)
Zeg maar, qua bouw en functioneren is er in mijn lichaam wel wat mis. En er zou b.v. sprake kunnen zijn van een onderliggende neuropathie.

Om maar even iets in een paar regels weer te geven, zonder teveel in details te treden.

Als je fysieke problemen, daadwerkelijk door de Rivotril worden veroorzaakt, is een behandeling van de fysieke problemen ook niet voor de hand liggend maar ook niet succesvol. Als de oorzaak bekend is, zal deze moeten worden opgeheven.

Als je dagelijks je hoofd stoot aan een laag hangende lamp, is paracetamol geen oplossing. Als kan worden verwacht dat Rivotril de veroorzaker is van je klachten zul je van de Rivotril af moeten. Het is overigens niet per definitie zo dat de klachten zouden moeten verergeren als je de Rivotril afbouwt. En daarmee zeg ik niet dat het zonder problemen zal verlopen. Belangrijk is dat op de juiste manier wordt afgebouwd, al dan niet met medicamenteuze ondersteuning.

Het word wel een hele discussie, hè ?

Je hebt deels gelijk. Maar als het afbouwen zodanige fysieke reacties geeft dat het afbouwproces op zijn zachtst gezegd in gevaar komt, zou je toch bereid moeten zijn om te doen wat nodig is. Medicamenteus of anderzijds. En dan heb ik het niet over de wondermiddelen van de psychiatrie, de antidepressiva en de antipsychotica.

Wat cryptisch geforumuleerd, het gaat hier om de "staat" van het lichaam en het functioneren.

De huisarts heeft slechts een uiterst beperkte kennis en kunde. En naar aanleiding van een vraag van mij weet ik nu ook wel dat hij niet heel hard wil werken om zelf dingen te leren.
Hij kan dingen voorschrijven op indicatie, maar als je het hebt over b.v. het werkingsmechanisme van een middel gaat dat zijn niveau to boven.

Dus de vraag blijf of je voor bepaalde fysieke klachten die wel een belemmering/ernstige hindernis vormen voor het afbouwen van de Rivotril niet bij een specialist terecht zou kunnen.
Wel een fysiek probleem/klacht, maar geen (formele) ziekte. (aanname) Ik las ooit ergens op een forum "het zalfje van de dermatoloog is toch beter dan het zalfje van de huisarts"

Ik zie dat somber in.

De medische wereld is vaak zo star.

[quote]De huisarts heeft slechts een uiterst beperkte kennis en kunde. En naar aanleiding van een vraag van mij weet ik nu ook wel dat hij niet heel hard wil werken om zelf dingen te leren. Hij kan dingen voorschrijven op indicatie, maar als je het hebt over b.v. het werkingsmechanisme van een middel gaat dat zijn niveau to boven. [/quote] Deze stelling klopt niet helemaal. En daarmee zeg ik niet dat jij die ervaring niet kan hebben. In de 9 jarige opleiding tot huisarts, wordt zeer zeker voldoende aandacht besteed aan het werkingsmechanisme van middelen.
Echter voor de antidepressiva en de antipsychotica geldt dat niet altijd precies bekend is hoe de werking in bepaalde delen van de hersenen verloopt. Met kent wel het effect, maar hoe het precies werkt weet men gewoon (nog) niet.

Er zullen uiteraard fysieke klachten zijn waar iets aan gedaan zou kunnen worden. En dan zo dat de last die ze veroorzaken beperkt blijft ook tijdens het afbouwen. Maar zoals gezegd, het is nog maar de vraag of er ook daadwerkelijk een toename ontstaat.
De ervaring die je hiermee hebt zou alles te maken kunnen hebben met de manier van stoppen cq. afbouwen die je toen hebt gebruikt. Ik snap wel heel goed dat je er bezorgd over bent. Of daar een specialist voor nodig is , is nog maar de vraag. Dat is vooral afhankelijk van de klachten die er zijn.
En geheel zonder problemen zal de afbouw ook niet verlopen. Maar dat snap je zelf ook wel. Het is in ieder geval niet zo, dat je moet verwachten met andere ondersteuning van je klachten, je de afbouw in korte tijd zonder ontwenningsverschijnselen gedaan krijgt. Er zal over een langere periode in kleine stapjes moeten worden afgebouwd. En ja je gaat er last van krijgen. Daar is helaas geen ontkomen aan.

Ik gaf het eerder al aan: je blijft nogal onduidelijk over wat de fysieke klachten nou precies zijn.
[quote]Problemen met de ingewanden/het spijsverteringsstelsel in het bijzonder,[/quote]Dit is zo ruim en algemeen dat niemand weet wat je klachten nou precies zijn.
[quote]problematische reacties op serieuze fysieke inspanningen (waarbij de echte problemen pas later optreden), [/quote] hiervoor geldt dus hetzelfde. Niemand weet waar dit over gaat. Wat zijn dan die problematische reacties?
Voor jou zullen die klachten wel duidelijk zijn. Voor mij in ieder geval niet.
Om te kijken of en wat er dan aan de klachten gedaan kan worden en of daar een specialist bij nodig is, zul je toch echt wat specifieker moeten zijn.

Om maar even een belangrijke kwestie te benoemen:

`Problemen met de ingewanden/het spijsverteringsstelsel in het bijzonder´

Dat treedt al op bij de huidige dosis, maar in veel heviger mate bij het afbouwen: samentrekken van spieren in mijn buik (niet de skeletspieren, maar de ´andere´ spieren) waarbij de diverse organen in pakweg de onderste helft van mijn buik, samen met de in de afgelopen twee jaar opbegouwde stevige homp visceraal vet, krachtig worden samengeperst. Buitengewoon onaangenaam, stressvol, ik kan er ´s ochtends soms wakker van worden, het kan eten tot een bron van stress maken. Zoals je weet is intense chronische stress en lichamelijk dysfunctioneren iets dat ontwennen van benzodiazepines niet alleen moeilijker maakt, het kan je ook ziek maken.
Uit ervaring weet ik dat dit niet in minder dan een paar maanden overgaat. Er is verder weinig dat ik er zelf aan kan doen. Rivotril heeft bij mij altijd een zekere invloed gehad op mijn ´buik'(dynamiek), maar het extra visceraal vet en de dosisreducties maken dit echt tot een probleem. Ik weet niet wat dit verder voor invloed heeft op het functioneren van het spijsverteringssysteem, maar goed kan het niet zijn. Het voelt soms echt of het één en ander afgekneld wordt.

Mebeverine (mijn suggestie) heb ik al geprobeerd. De ´problematische effecten´ betreffen m.n. effecten op het centraal zenuwstelsel. Het gebruik van dit middel en afbouwen gaat niet goed samen (korte versie).
Het is een antagonist van de muscarine receptoren. Solifenacine, wat ik eerder heb geprobeerd naar aanleiding van een incorrecte inschatting door de huisarts van mijn problemen, gaf enigszins vergelijkbare problemen.

Toen ik met de huisarts over het werkingmechanisme probeerde te praten, en over alternatieven zei hij duidelijk dat dat hem te boven ging. Hij is ook niet zo jong meer (!), en zijn studie ligt ver achter hem. Hij is sterk geneigd tot het voorschrijven van zaken op indicatie, en schrijft niet snel wat voor, evenals hij niet snel doorverwijst.

Mebeverine ? Alternatieven ?
Misschien een specialist zoals een maag/darm/leverarts ? Ik moet dan geen reactie krijgen zoals ´het is geen ziekte´, ´gewoon Rivotril afbouwen´.

De medische ondersteuning is om te janken. Ik ben al een keer van huisarts gewisseld, de vorige was echt beroerd.

Een korte ervaring met diazepam in het verleden gaf toen al een zekere overgevoeligheid voor dat middel (in mijn ingewanden).