Ik heb altijd alles kunnen eten en drinken wat ik wilde. Een drankje of een sigaret in het weekend was dan ook geen enkel probleem. Eigenlijk de dagelijkse kost voor iedere “normale” 21 jarige zou je zeggen… Maar na een voedselvergiftiging bij de McDonalds in maart dit jaar is dit allemaal veranderd. Ik had een chili chicken gegeten en ben hierna heel ziek geweest. Hierna ging het weer beter en toen had ik plotseling midden maart dat ik opstond met een soort steen in mijn maag, rare krampen, winderigheid en een brok in mijn keel. Ach het zal vast nog wel door dat eten komen dacht ik en zo heb ik dus ook echt nog wel even rondgelopen. Tot ik na 2 weken nog geen verbetering merkte en mijn ontlasting ook veranderde, het werd steeds zachter.

Eind maart/begin april ging ik voor het eerst naar de huisarts. Afgezien van wat vragen en voel werk, de hartslag- en bloeddrukmeting en nog een weging heeft ze weinig gedaan. “Een voedselvergiftiging en zeker van kip kon echt nog wel lang in je systeem zitten” liet ik mij vertellen. Als ik na een maand nog geen verbetering merkte moest ik vooral terugkomen. Ah goed, met tegenzin ging ik weg en keek ik het nog even aan.

Inmiddels was het eind april en ging het eigenlijk helemaal niet beter. Ik had het idee dat het juist slechter werd dus besloot ik weer langs te gaan. Nu wilde ze dan toch wel een bloed- en ontlastingsonderzoek laten doen. Bloed was schoon maar uit mijn ontlasting kwam de bekende parasiet D. Fragilis. “Eigenlijk kwam deze heel vaak voor en gaf deze nauwelijks klachten” kreeg ik te horen. Als ik wilde kon ik hem toch laten behandelen. Nou natuurlijk wilde ik dat want een parasiet is niet iets positiefs. Achteraf is mijn gezondheid nooit meer hetzelfde geweest als voor die giftige kuur…

Midden mei begon ik met metronidazol, een klein pilletje wat ik meermaals per dag moest slikken voor 10 dagen. Deze dagen waren hel met nog meer misselijkheid en buikpijn dan ooit. Maar dit zou het allemaal waard zijn bedacht ik mij. Ik was al flink afgevallen en mijn eetlust was nu echt helemaal weg. Eenmaal klaar na de kuur moest ik ongeveer 7 dagen wachten volgens de huisarts. Dit deed ik braaf maar ik voelde me slechter dan ooit. Ik belde en werd door de assistent afgescheept met het excuus dat dit kon voorkomen en mijn maag waarschijnlijk gewoon nog hard aan het werk was. Als ik na een maand nog steeds last had moest ik bellen. Inmiddels had ik zoveel last van misselijkheid dat ik via een huisarts die bevriend was met m’n vader werd aangeraden met pantoprazol te beginnen om te kijken of dit effect had. Ik had last van zuur branden, een vieze smaak in mijn mond en overtollig speeksel. Dit zou de oplossing kunnen zijn…

Inmiddels was het begin juni en nog steeds ging het niet beter. In combinatie met mijn baan waar ik relatief stress ervaar en echt vroeg voor moet opstaan ging het niet meer. Na een second opinion kwam ik erachter dat metronidazol eigenlijk een effectiviteit had van lager dan 50%. En inderdaad na nog een ontlastingsonderzoek bleek dat de parasiet er gewoon nog zat. Dus dit keer werd ik behandeld met clioquinol. Wederom een 10-daagse kuur met troep, dit keer een drankje. Hierna hoopte ik echt dat het langzaamaan beter zou gaan. Ik at eigenlijk heel weinig tijdens de kuur want mijn eetlust was inmiddels niet bestaand.

Het was juli en ik was nog nooit zo ziek geweest. De geur van voedsel en parfum konden mij al aan het kokhalzen brengen. Dus een doorverwijzing naar de MDL polikliniek. Hier heb ik een gastroscopie, 2 bloedonderzoeken, 2 echo’s en een ontlastingsonderzoek gehad. Enkel mijn ontlasting toonde nog sporen van de D. Fragilis maar dat kon ook non actief zijn. Verder was alles schoon teruggekomen, geen afwijkingen. In de westerse medische wereld ben ik een 21 jarige “relatief” gezonde jongen.

Inmiddels is het november en loop ik nog steeds met klachten. Een schommelde ontlasting (het kan dun zijn maar is nooit water), boeren, misselijkheid, maagzuur, winderigheid, malaise en soms hoofdpijn zijn dagelijkse kost. Er is mij verteld dat het ook wel eens psychisch zou kunnen zijn. Dat zou een stuk makkelijker te geloven zijn als ik niet met al deze klachten rond zou lopen en mijn klachten over de tijd ook zijn veranderd. Ik heb 2 weken terug een intolerantie test gedaan en hier kwam dus wit- en volkorenmeel uit dus ik eet op dit moment geen gluten meer. Misschien ook belangrijk om te vermelden dat ik sinds 2 weken niet meer rook. Ik mijd vet eten zo veel mogelijk en sterk gekruid eten ga ik ook uit de weg. Ben al 8 maanden aan de gang en echt ten einde raad. Ik hoop oprecht dat iemand mij zou kunnen helpen of een richting op kan sturen misschien.

Dankjewel voor de genomen moeite om dit allemaal te lezen en eventueel te helpen.

Gr,

Chase

Als je een glutenintolerantie hebt, zou ik me eensverdiepen in waar overal gluten inzitten en een langere periode écht glutenvrij gaan eten.
(En gluten zitten in veel meer voedingsmiddelen dan je verwacht!)
Een neefje van mij was altijd ziek, zwak en misselijk en zag er ook echt uit of hij iets ernstigs onder leden had.
Hij bleek gluten en lactose intolerant te zijn, na een aantal maanden z'n dieet daarop aangepast te hebben, is hij van al zijn klachten af!
Maar dan moet hij zich dus wel echt houden dat dieet, want bijvoorbeeld één "verkeerd" koekje zorgt dat hij weer een aantal dagen van slag is.

Ik zou in ieder geval aandringen op een nieuw ontlastingsonderzoek om te kijken of de parasiet nog aanwezig is. Je zou kunnen overwegen om voor een second opinion naar een ander (academisch) ziekenhuis te gaan. Op basis van je klachten zou je haast denken dat de parasiet er nog nog steeds is.

Ja voor de zekerheid nog maar een test laten doen en nu aan het wachten op de uitslag. Vind het alleen wel bizar dat de klachten zo wisselen steeds. Heb nu opeens weer last van hoofdpijn en een soort sufheid in combinatie met de misselijkheid. Voel me niet helemaal erbij met m’n hoofd als dat logisch klinkt.