Ik ben enigszins opgelucht om te lezen dat er veel mensen met dit probleem erover kunnen schrijven. Lezen van de voorvallen heeft mij toch rust gevoel gegeven. Daarom besluit ik ook om hier een bericht achter te laten. Ik was jaren geleden naar de huisarts geweest en vertelde mijn klacht over deja vu met misselijkheid. Hij vertelde mij als dat die flashbacks een soort van kortsluiting zijn van mn hersenen. Jaren niet gehad en vandaag weer 2x. Inderdaad in een rust situatie na een drukke dag met weinig slaap. Ik ga nu niet meteen naar de huisarts. Mocht het vaker voorkomen dan zal ik wel de stap nemen om deze vreemde angstige klacht te laten behandelen

BIJ ZIJN DE KLACHTEN NIET OP EEN EEG TE ZIEN. NEUROLOOG MEENT DAT HET DIEPER ZIT. IK SLIK WEL ANTI-EPILEPTICA WAARDOOR HET MINDER IS. DOOR STRESS EN SLAAPTEKORT KUNNEN DE AANVALLEN TOE NEMEN.
NEEM HET SERIEUS IGG.
ZIE HIERONDER DE SYMPTOMEN

Temporalekwabepilepsie
Welke symptomen geeft het?
Mensen met een epileptische aanval vanuit de temporaalkwab kunnen uiteenlopende symptomen hebben. Soms zijn de klachten zo onbetekenend dat de patiënt niet door heeft dat er sprake is van een aanval.

De volgende klachten en verschijnselen kunnen optreden:

gevoel van opwelling vanuit de buik / opstijgend gevoel vanuit de buik
wegraking / verminderd bewustzijn
voor zich uit staren
vreemde gedachten
vreemde geuren ruiken
vieze smaak in de mond
smakken
friemelen met de hand of plukken met de hand
zicht terugtrekken / in zichzelf gekeerd zijn
gevoel alsof de keel wordt dichtgeknepen
krampend gevoel op de borstkas
verwardheid
geheugenverlies
deja vu/jamais vu gevoelens
angstgevoel

De klachten komen in aanvallen. De aanvallen duren meestal één tot hooguit enkele minuten.

Hallo allemaal,

Heeft één van jullie hier ooit een antwoord of verklaring voor gekregen?

Ik heb hier sinds zo’n jaar of twee last van, gemiddeld zo’n één keer per maand, en dat kan dan eenmalig zijn of door die dag heen meerdere keren voorkomen.
Het is precies wat de meesten van jullie beschrijven: deja-vu gevoel, het gevoel hebben dat ik precies weet wat iemand nu gaat zeggen, ongelofelijk misselijk en gewoon helemaal in de war. En wanneer het dan wegtrekt ben ik nog steeds verward maar wel iets meer ‘bij’. Ik verlies gelukkig nooit mijn bewustzijn, en kan nog steeds een gesprek voeren of blijven doen waar ik mee bezig was, maar ik voel me gewoon heel erg verward en misselijk. Ik heb het idee dat ik op die momenten ook een bepaalde geur ruik, moeilijk te omschrijven, een beetje muffig of ‘bitter’.

Ik word er zo bang, naar, en moe voor. Heeft iemand een verklaring, geruststellende woorden of iets dat hen helpt?

Het is wel echt een opluchting om te lezen dat ik niet alleen ben.

Om nog even een spelfout in mijn vorige reactie te corrigeren: ik word er moe door*.

Ik ben hiervoor ook naar twee verschillende huisartsen gegaan, de één zei dat het migraine was (verder zover ik weet nooit last gehad van andere vormen van migraine), de ander zei non-epileptische aanvallen. Hoewel ik, wanneer ik daar over lees, niet denk dat dat het is aangezien ik gelukkig niet mijn bewustzijn verlies en geen oncontroleerbare bewegingen maak.

 

Het stelt mij wel gerust dat er bij hen geen alarmbellen gingen rinkelen, maar ik ben alsnog ongerust.

 

Er kan best een verband zijn met stress, aangezien ik een stressvolle persoonlijkheid heb en er ook veel gaande is in mijn leven. Ik drink normaal veel water en eet genoeg en gezond, maar zal opletten of er een verband zit in per ongeluk minder water drinken en dieet. Slaaptekort heb ik altijd wel door omstandigheden, maar ik kreeg deze aanvallen al voordat ik vaak slaaptekort had.

Goeiemiddag,

Ook ik herken mezelf in bovenstaand verhaal.
Sinds begin dit jaar heb ik er last van, één keer in maart, één keer in juli en afgelopen donderdag weer van dat. Ook bij mij begint het met het plots verschijnen van een beeld voor ogen, een beeld dat ik herken van ergens maar kan er de vinger niet op leggen, zodanige focus op dat beeld dat de wereld rond mij wat 'vervaagt', een gevoel van misselijkheid, mijn arm die gevoelloos wordt... Een dergelijke aanval krijg ik op zo'n dag wel een keer of vier/vijf. Ik voel het meestal 's nachts al opkomen, ik voel dat er iets gebeurd in mijn hoofd en als ik wakker word, voelt de wereld rond mij al anders. Ik sta op en voel me een vreemde in mijn eigen leven, ik voel geen connectie meer met mijn man, mijn zoontje, mijn vertrouwde omgeving... Ook alle geuren en smaken zijn veranderd, alles ruikt slecht, smaakt niet goed.. Dan weet ik dat het zo'n dag wordt. Dit gevoel blijft wel twee tot drie weken in mij hangen. Tussen die 'aanvallen' door voel ik me perfect normaal. En dan kan dit plots op mij vallen, uit het niets...
Volgende week staat de afspraak bij de neuroloog gepland, net als de MRI.
Heeft iemand van jullie hier ook ervaring mee, met zo'n gevoel? Anders hoor ik het graag...

Heeft iemand ook schildklier problemen?
Ik heb nl geen schildklier meer en ook deze flasbacks. Mijn schildklierhormoon is laatste tijd flink ontregeld (eerst te hoog, nu bijna te laag). Benieuwd of hier ook een verband mee is.

Hoi Rune,

Misschien niet echt een geruststellende gedachte maar ik ben hiervoor uiteindelijk doorverwezen naar een neuroloog in het VU-ziekenhuis. Ondanks dat het niet was aan te tonen op een eeg (dan moet je echt net zo’n aanval hebben tijdens het onderzoek), was het voor de neuroloog een herkenbare vorm van epilepsie, namelijk temporaalkwabepilepsi. Ik zit nu bijna twee jaar aan de medicatie en heb geen aanval meer gehad. Mijn eerste huisarts herkende het ook niet. Ik zou je toch adviseren om je door te laten verwijzen naar een neuroloog. Succes!

Aller eerst wil ik even zeggen dat ik bijna moest huilen toen ik hier het 1e bericht van boazz las. Hij omschreef tot in perfect detail de aanvallen die ik ook had. Het was zo bizar om dat te lezen! Maar tegelijkertijd zo'n opluchting! Ik dacht echt dat ik gek werd, en liep al bijna 2 jaar met de klachten.. de ene week meerdere aanvallen op meerdere dagen, en dan weer zo een maand niks. Zo verwarrend was het! Ik durfde het ook aan niemand te vertellen omdat ik dacht, ja hoe leg ik dit uit.. ik zie rare beelden in mijn hoofd, ruik gekke dingen, kan niet praten, ben misselijk en het voelt alsof er iemand op de pauze knop drukt, en soms is het alsof ik "in spiegelbeeld leef" en 10 seconden later is het of er niks is gebeurd.. hoe leg ik dit uit? verklaren ze me voor gek? Ook door te zoeken op het internet werd ik niet veel wijzer.. totdat ik de term deja vu gebruikte. Daardoor kwam ik dus hier. Toen heb ik het mijn vriendin verteld en ben ik uiteindelijk naar de huisarts gegaan. Die had er in de 1e instantie ook niet veel begrip voor, maar ik had een "logboek" bij gehouden van waneer ik de aanvallen had. En vertelde wat ik op deze pagina allemaal gelezen had. Toen heeft hij me toch doorverwezen naar een neuroloog. Vanuit daar een EEG en een MRI. Gelukkig was er volgens de MRI niks mis in mijn hoofd. Tijdens de EEG kreeg ik een muts op mijn hoofd met allerlei pinnetjes (een vervelend en naar gevoel) met daaraan allemaal draden. Ik moest vervolgens 3 minuten lang hyperventileren (hevig in en uitademen) en kreeg daarna een stroboscoop in m'n gezicht waar ik in moest staren. Ik kreeg toen geen aanval. Maar uit mijn hersenactiviteit kon de arts al voor 95% zekerheid zeggen dat het epileptie was. Frontale of temperale kwap epileptie. Toen moest ik aan de medicatie en mocht ik niet meer auto rijden. Dit was vorig jaar november. Ik heb toen eerst een medicijn gekregen (levetiracet) waar ik depressief of juist agressief van werd. Dit kwam (denk ik achteraf) ook door het hele proces en het accepteren van de aandoening en mijn "rij-verbod" in de meest regenachtige en koude periode van de eeuw vorig jaar rond die tijd. En ik moest dagelijks dus 20km heen en terug op mijn nieuwe scooter( ja daar mag je wel op rijden). Maar na 2 a 3 weken had ik weer een afspraak met de neuroloog en ben toen snel overgestapt op een ander medicijn. Lamictal. Deze slik ik nu dagelijks. Eerst was het 50mg in de ochtend en 50mg in de avond. Dat ging een tijd goed tot ik toch weer een aanval kreeg. Daarna de dosering opgevoerd naar 75mg sochtends en 75mg savonds. Sindsdien heb ik geen aanval meer gehad. Waarschijnlijk moet ik dit mijn hele leven blijven slikken, maar mag ik na 1jaar aanval vrij te zijn wel weer auto rijden. Nou wat een verhaal he.. was niet de bedoeling mijn halve levensverhaal te vertellen:p maar mischien heeft iemand er wat aan! Ik zelf zat namelijk ook vol vragen tijdens dit proces.. dus ik hoop dat ik er iemand mee kan helpen! In ieder geval sterkte en veel geluk voor mijn mede lotgenoten! En eerlijk is eerlijk, in het begin had ik nog veel hoofdpijn met dit nieuwe medicijn, maar nu is het alsof ik weer een normaal leven heb, en heb totaal geen bijwerkingen! Op die scooter na dan:p
Groeten Han