Om te beginnen: geen dank. Ik doe gewoon wat ik kan en doe het graag. Zo zijn mijn studies, opleidingen en ervaringen niet voor niets geweest ook na mijn "werkzame " leven.

Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Het gevoel van machteloosheid en ook het dubbele gevoel.. Waarom kan ik het niet en een vreemde wel...waarom moet ze juist in die momenten het verderweg zoeken en kan ik haar dat niet geven.

Wellicht is het voor mij iets makkelijker omdat ik juist verder weg van Suus sta dan jij. Ik ben betrokken maar niet emotioneel betrokken. Dus heb ik geen blokkades en geen belemmeringen. Hoef geen rekening te houden met wederzijdse gevoelens. Dat is voor jou anders en wat lastiger. Ik heb bepaalde skills die je niet kunt aanleren. Ik doorzie mensen vaak heel snel maar kan ook goed analyseren wat mensen zeggen en schrijven. "tussen de regels" lezen zeg maar. De dip van gisteren had ik zien aankomen. 3 weken geleden al. En dat zie ik dan in de berichten die Suus schrijft.
Het enige wat ik doe, is proberen de twijfels die ze heeft, de angsten zo je wilt, te weerleggen en daar iets positiefs tegenover te zetten.
Ik schrijf nu 1,5 jaar met Suus, bijna dagelijks. En dan probeer ik in te schatten waar ze gevoelig voor is wat haar angsten en bedenkingen zijn. Als ze zelf niet meteen de "doemgedachten" opnoemt doe ik dat dan wel. En het enige wat ik dan doe is de positieve dingen benadrukken. Ik zou willen dat ik je nou een lijstje met "handvaten" kon geven. Maar helaas heb ik dat ook niet. Wat je zou kunnen doen om daar wat meer inzicht in te krijgen, is de berichtjes teruglezen. En dan de berichtjes in de dagen voordat ze in een dip kwam en mijn reacties daarop. Ik denk dat dart het meest duidelijke is. Wel wat moeizaam...

En by the way: je maakt nergens geen inbreuk op Luuk. Ik vind het lovenswaardig dat je ernaar vraagt. Het zegt toch vooral iets over jou. En nu we het daar dan toch over hebben:

Zoals ik al aangaf, heb ik 1,5 jaar bijna dagelijks contact met Suus. En soms plaats Suus ook berichtjes in andere topics.
Je schrijft:
"Ik kan wel een arm om haar heen slaan, maar zou liever echt door willen dringen. Suus was er voor mij toen ik heel ver weg zat, ik wil er nu voor haar zijn."
Je mag van mij aannemen, dat jij er meer voor Suus bent, dan je zelf beseft. Je bent het anker in haar leven. En die arm om haar heen en de zorg en de liefde die ze van jou krijgt zijn belangrijker dan mijn praatje. En als Suus meeleest, zal ze dat ongetwijfeld beamen. Jij doet op jouw manier veel meer voor haar dan je zelf in de gaten hebt. En dat is dan iets dat alleen jij haar kunt geven.
Dus voel je vooral niet schuldig of het idee dat je tekort zou schieten, want dat is zeer zeker niet het geval.

Dat gezegd hebbende: probeer toch eens berichtjes terug te lezen. Neem de berichtjes van de afgelopen 3-4 weken en kijk zelf of je langzaam maar zeker iets om ziet slaan in de manier van schrijven van Suus..

En Suus: je gaat je nou niet anders gedragen in wat je schrijft !! Anders komen we niet verder ?

Dank je wel voor je uitgebreide antwoord.

Fijn te horen dat ik in jou ogen niet te kort schiet,dat geeft toch een prettig gevoel.

Ik heb tot nu toe eigenlijk nooit mee gelezen,soms laat ze een stukje lezen, maar verder zag/zie ik jullie gesprekken vooral als privé. Suus zegt soms dat dit topic een soort dagboek over haar blessure is geworden,een dagboek zou ik ook niet inkijken. Maar ik zal nu jij het zegt,toch eens kijken. Ze zegt nu zelf dat de rest van NL dat ook mag,dus waarom ik niet,zegt ze.

En btw, ik vind het geen enkel probleem dat ze zich tot jou wendt hoor, ben juist blij dat ze bij je terecht kan. Dan kropt ze het niet op in elk geval.

Als je nog vragen hebt hoor (lees) ik het wel

Suus heeft ook jullie berichtjes gelezen en het is jullie gelukt om me toch nog aan het huilen te maken vandaag.......

Ik heb het beste en liefste vriendje van de hele wereld, daar heb ik nooit aan getwijfeld,op voor donkere plek ik ook zit!!!! Wat jij schrijft John, dat Luuk mijn anker is, omschrijft het mooier dan ik zelf zou kunnen......

En ik zal me niet anders voor gaan doen hoor, zal het je niet nog lastiger maken???

Thanks!

Dat is toch niet om te huilen Suus... Dat is om blij van te worden..

Dit waren happy tears, John ??

???

Nogmaal dank voor al je steun, hulp en advies!!!! Namens ons allebei

Geen dank. Graag gedaan

Je hebt gisteravond wel wat aangeslingerd bij ons allebei hoor!
Er zijn bij zowel Luuk als bij mij nog heel wat emoties los gekomen. Op een positieve manier,dat wel?.
Want ik ben niet de enige die wel eens wat voor zichzelf houdt. Mijn stoere vriendje blijkt ook nog heel wat bagage te hebben van hoe zijn ex hem behandeld heeft,waar hij eigenlijk nog nooit over gepraat heeft maar soms wel erg mee bezig is. Zijn angst mij niet meer te kunnen bereiken, lag veel dieper en was veel heftiger dan alleen niet kunnen doordringen,kwam er uit toen we er over door praatten gister.
Dat het goed zit tussen Luuk en mij, heb ik nooit aan getwijfeld en hij ook niet,maar door wat hij gister aan jou schreef en jou antwoord daarop, zijn we nog dichterbij elkaar gekomen!
We hebben echt over onze emoties en gevoelens gepraat en ik denk dat we alletwee best een soort verlatingsangst hebben elkaar kwijt te raken, in iedere mogelijke betekenis van " kwijt raken ".
Ik ben heel blij dat Luuk jou advies heeft gevraagd en niet een onafhankelijke therapeut of iets dergelijks. Jij kent ook mijn verhaal en daarom heb je denk ik precies de juiste woorden gevonden waarmee voor ons alletwee een stukje onzekerheid is weggenomen.
Dit wilde ik je graag even laten weten!

Dan heb ik bereikt wat ik bereiken wilde. Jullie aan de praat krijgen en dingen zeggen die nog niet gezegd waren.
"We hebben echt over onze emoties en gevoelens gepraat" en hopelijk voor Luuk duidelijk geworden dat hij helemaal geen andere "handvaten" nodig heeft. Hij heeft alles in huis wat nodig is en vooral belangrijk is. En dat geldt voor jou ook
En ik weer blij dat ik iets heb kunnen betekenen en bijdragen. Was die studie psychologie toch niet helemaal voor niks ?
En dat allemaal vanwege een enkelblessure ?

Hahaha,
Je,bent van alle markten thuis: fysio, psycholoog, relatie therapeut en weet ik wat nog meer!

Luuk en ik zijn bij elkaar gekomen door een rug en een knieblessure en nu brengt een enkelblessure ons dichter bij elkaar.
Misschien nu tijd voor een cursus blessure preventie,verzorg je die ook??

Maar zonder gekheid, ik denk dat ik wel namens Luuk mag spreken dat het idd duidelijk is geworden dat hij echt niks te kort schiet,op geen enkel vlak en dat hij dat zelf nu ook inziet!

Maar dat er in zijn hoofd nog zoveel speelde m.b.t. wat zijn ex hem heeft geflikt, heb ik echt nooit geweten. Hij had het afgesloten, zegt hij als ze een keer ter sprake komt. Maar het heeft veel meer met hem gedaan dan hij ooit toe heeft gegeven en daardoor is hij zo bang geweest mij kwijt te raken. Als ik dit had geweten, had ik hem gerustgesteld, hij is nog niet van me af??( en ik hoop dat hij dit ook lezen gaat?)

En nou maar kijken dat jullie het close houden ZONDER verdere blessures..?

Hahahaha, we doen ons best!!???