Ik ben een jongen van 17 jaar en ik heb het probleem dat ik vaak moet overgeven.

Het is allemaal begonnen op een bbq met vrienden bij een vriend thuis. We waren gewoon lekker aan het bbq'en toen ik opeens iets raars in mijn maag voelde. Het voelde alsof ik moest overgeven. Dus ik ging naar de wc en toen kwam al het vlees wat ik toen had gegeten er weer helemaal uit.

Sinds dien heb ik daar vaker last van. Volgens mijn moeder zit het 'tussen mijn oren'. Het is gewoon het probleem dat als ik ergens anders eet of bij iemand anders dat ik er dan heel vaak last van heb. Het komt doordat ik er vaak aan moet denken en dat ik bang ben dat het juist gaat gebeuren. En dan gebeurt het ook, het lukt me niet om er niet aan te denken. Dat wil gewoon niet.

Ik heb er ook vaak last van als ik bij mijn vriendin ben. laatst ging ik daar bbq'en en ik had al wat gegeten. Ik was daar pas 5min. en toen kwam al het eten wat ik die dag gegeten had er weel allemaal uit. Ook ging ik met 2 vrienden naar Walibi en had ik s'ochtends 1 krentenbol op. We pakte de trein en eenmaal uitgestapt in Harderwijk kwam die krentenbol er weer helemaal uit...

Ik wil gewoon dat dit stop want ik schaam me kapot. Ik zou niet weten wat er aan gedaan kan worden maar ik word er zo langzamerhand echt helemaal gek van. Ik heb er thuis helemaal nooit last van of als ik bij mijn opa en oma eet ook niet. Ik denk gewoon dat het iets van spanning is. en eigenlijk zou de oplossing heel simpel zijn; gewoon niet aan denken! maar dat werkt gewoon niet. Wat is volgens jou de beste oplossing?

Alvast bedankt,

Met vriendelijk groet,
Blacky

Beste Blacky,

Ik denk dat dit inderdaad tussen je oren zit en dat het geen medische afwijking is, al betekent dat natuurlijk niet dat het minder erg is.

Je stresst waarschijnlijk zodra je bij mensen eet waarvan je niet weet wat hun manieren zijn en hoe je daar precies moet gedragen. Probeer gewoon relext te zijn en van te voren aan de gastheer/gastvrouw vragen wat de gewoontes zijn bij hun thuis. Als je toch moet overgeven; vertel gewoon waarom, grote kans dat ze het begrijpen en rekening met je zullen houden.

Met vriendlijke groet,
Laura

Goede reactie Laura, dit lijkt met stelligheid een psychische oorzaak te hebben. Zoals men wel eens zegt 'de vrees voor de vrees, die vreest met het meest'. Als je eenmaal in zo'n vicieuze cirkel terecht bent gekomen is het misschien het beste naar een psycholoog te gaan.

Jammer dat je niet reageert op de reacties op jouw vraag. Ik ben benieuwd of je iets gedaan hebt met deze antwoorden. De angst om over te geven wordt emetofobie genoemd en is een echt psychiatrische ziekte. Het verhult vaak een achterliggende onzekerheid en hoge gevoeligheid voor indrukken van buitenaf. met het volwassen en autonoom worden, verdwijnen deze klachten vaak. Sommige mensen kiezen wel voor een behandeling om te weten te komen wat hen nu zo nerveus maakt.

Lees ook:

Emetofobie... angst om misselijk te worden
http://www.dokter.nl/forum/Angststoornissen/103939-emetofobie...-angst-om-misselijk-te-worden.html

Braakangst
http://www.dokter.nl/forum/Angststoornissen/100624-braakangst.html

Angst om over te geven
http://www.dokter.nl/forum/Angststoornissen/107924-Angst-om-over-te-geven.html

Braakfobie
http://www.dokter.nl/forum/Angststoornissen/101690-Braakfobie.html

Ziek tijdens het uitgaan
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/99278-ziek-tijdens-uitgaan.html

Misselijk
http://www.dokter.nl/forum/Maag-darmen/54981-misselijkheid.html

Hallo Blacky,

Ik heb hetzelfde probleem. Alleen heb ik het niet met overgeven maar met de stoelgang. Voor de rest is het precies hetzelfde en zit het bij mij ook tussen de oren. Gelukkig neemt het probleem heel langzaam af doordat ik onderzoeken heb gehad waaruit blijkt dat het niks medisch is. Dat ik nu zeker weet dat het tussen de oren zit stelt al behoorlijk gerust waardoor ik er nu aan kan werken om het ook tussen de oren weg te krijgen. Toch ben ik er voor mezelf nog altijd druk mee, ik evalueer voor mezelf iedere dag hoe vaak ik ben geweest en wat ik gegeten heb. Het ergste is het als ik vooraf weet dat ik niet rustig naar het toilet kan als het nodig is en die gedachte maakt juist dat ik steeds naar het toilet moet. En als het dan ergens druk is of de toilet zit dicht in de buurt van waar iedereen zich bevindt dan geeft dat ook weer problemen aangezien ik dan voor mijn gevoel niet effe lekker van bil kan gaan zal ik maar zeggen omdat men het zou kunnen horen. Dan ben ik onrustig en zit me dan in te houden waardoor ik ook weer allerlei nevenklachten krijg. Maar zodra ik thuis ben is alles in 1x over en heb ik nergens last van.

Dus het probleem uit zich bij mij ietsje anders maar het principe is wel hetzelfde. Puur stress en spanning en vrees voor de vrees.
Maar om iets tussen de oren weg te krijgen dat is erg moeilijk. Dan zul je voor jezelf sterk genoeg moeten zijn om jezelf te overtuigen dat het niks is. En inderdaad anderen op de hoogte brengen zodat er altijd iemand is die het begrijpt. Bij mij is het gelukkig 'bekend' geworden doordat ik die onderzoeken kreeg en men dus vanzelf al wist dat ik misschien darmproblemen heb waardoor men er nu niet meer van op kijkt als ik wat vaker naar het toilet ga dan anderen. En dat geeft ook al weer wat rust waardoor het ook vanzelf afgenomen is.

Succes en uiteindelijk lukt het je vast wel om er overheen te komen. Laat je nog wel even wat horen of je er wat aan gaat doen en als het minder geworden is?

Groet,
Paul

Heel erg bedankt voor jullie reacties, ik zal zeker er ook nog even naar de dokter gaan om te kijken of er niets aan de hand is. En dan een oplossing gaan verzinnen om van dit probleem af te komen.

Ik ben 44 jaar heb nog een jonge dochter maar ik ga niet graag mee naar pretparken, gewoon de gedachte om iemand te zien overgeven, brrr men maag krimpt ineen en ik ben een hele dag misselijk.

Vliegen, angst om te vliegen is het niet echt maar wel om iemand te zien ziek worden op het vliegtuig, bang dat ik zelf ook ziek zal worden

Als ik toch de pech heb dat ik iemand zie braken of het ergens zie liggen op straat dat ben ik dagen misselijk, een paar maanden geleden ging ik met de beelden slapen en moest ik bijna rechtop in mijn bed gaan liggen en hoelang is het geleden dat ik nog heb moeten braken,...13 jaar

Ik dacht dat er geen naam bestond voor wat we hebben maar ik ben bij dat ik niet de enige ben met dit probleem