Hallo ik ben 15 en ik loop al heel lang in mijn hoofd dat ik een meisje wil zijn. Namelijk al 3 jaar. Maar toen ik het 4.5 maanden gelden mijn ouders vertelde flipte ze hem helemaal. Ze denken nu namelijk dat ik gek ben en daarvoor moet ik naar de psycholoog. Ik weet niet wat ik er tegen moet doen als iemand raad voor me heeft please stuur me dan een mailtje op [email protected] ik zou het zelf egt warderen als iemand me ermee zou helpen. En als je tips hebt hoe ze me wel gaan geloven zet ze please in de mail.

Beste Dylan,

1. Natuurlijk hoop ik dat het geen ’fake-mail’ betreft, om te beginnen.
2. Heb je al contact gezocht met deskundigen (wat ik niet ben), en zo nee, waarom niet? Dit gaat buiten je ouders om.

Nu even wat minder ‘zakelijk’ Dylan. Je weet en voelt het al geruime tijd.

Ik hoop dat je de vele (talloze) TV-uitzendingen hebt gezien en vooral hebt bestudeerd. Conclusie: één grote desillusie.
Heb je je al eens afgevraagd of je bi zou kunnen zijn, m.a.w. voel je je tot jongens/mannen aangetrokken?

Voordat ik je raad kan geven – schakel a.j.b. experts in – hoor ik graag van je.

Met invoelende groet.

Ik heb vandag te horen gekregen achter mijn ouders om dat ik een andere hoofdbehandelaar krijg die er speciaal ingespeciaaliseerd in is. Dus ik hoop dat het allemaal wat anders wordt maar ik zou graag nog wel hulp ervoor wil hebben want ik kan er met mijn ouders niet meer over praten.

Hoiiii

Ik ben william en ik voel me gevangen in een lichaam van een jongen
En zou heel graag willen veranderen in een meisje ik zit hier al heel lang mee en het word als maar erger ik hoor ook van andere dat ik ook geen jongens gezicht heb maar die van een meisje.

Ik wil me zo graag veranderen in een meisje en hoop dat iemand mij kan helpen en me advies kan geven met hoe of wat.

Met heel vriendelijke groetjes

William.

Wacht sowieso tot na je puberteit. Spreek erover met specialisten.

Doe veel onderzoek naar wat een meisje worden allemaal inhoud na zo'n operatie want het is niet een operatie en je bent poef een meisje. Het zal jaren duren om alle operaties in orde te krijgen. En gepaard met een lang herstelproces. Fysiek en mentaal.

Ik ben niet de enigste die zich zo voelt :')
Ik moet het nog mijn ouders vertellen, en ik ben 14. Ik heb dit gepost op een andere site:
Op het eind van het bericht zie je ongeveer wel hoe mijn leven in elkaar zit.

____________________________________________
Mijn naam is Chris(ten).. Ik ben 14 jaar. Ik ben een meid in een jongen's lichaam.
maar ik voel mij niet als een jongen. Mijn echte naam is Chris. Maar, ik noem mijzelf Christen.
Ik zie er uit als een meid, niet zo maar een meid. Je kan er echt aan zien dat ik op een meisje lijk. Ik verzorg mijn haren als een meid, Soms doe ik mascara van mijn vriendin op, en voordat ik thuis kom spoel ik het er af. Ik gebruik ook lippenstift. En ik wens dat ik jullie een foto kan laten zien, maar dat mag helaas niet :P.
Maar ; niemand weet het, alleen jullie die dit lezen, en mijn beste vriendin Marijke. (En nog een paar andere maar ik vertel jullie daar straks over.)
Ik ben niet blij in m'n lichaam, ik zie eruit als een meisje en ik word heel vaak gekwetst.
Iemand vroeg op straat een keer of ik een lesbiene/(homo) ben, en vaak hoor ik dat iemand achter mijn rug om lult
dat ik een manwijf ben, of weten niet of ik een jongen of een meisje ben, enz enz. Ik ben een heel emotioneel persoon,
en heel eerlijk. Dat ik het aan veel mensen vertel, is iets groots. Dit is een enorme grote stap, en ik ben denk ik wel de enigste die het voormij zelf waardeert. Ik ben nu behoorlijk emotioneel.
Ik heb het niet alleen aan Marijke verteld, ook aan vijf andere vriendinnen.. Maar drie daarvan liepen weg. Zij wisten wel dat
ik me vrouwelijk gedraagde bij m'n vriendinnen, maar toen ik het hun vertelde, dringden het hun door, for real. Marijke en mijn twee andere vriendinnen
knuffelde mij om te troosten. Ik ben geestelijk transgender, maar lichamelijk niet. Ik kan het nooit tegen mijn ouders vertellen geloof ik, zij zullen
zo teleurgesteld zijn, ze zouden een psychiater op bellen, mij uit huis plaatsen, of iets anders. Minimaal dat ze de heletijd tegen mij gaan schreeuwen hoe idioot ik ben etc. Niet voor een dag, maar maanden. Ze gaan mij dan waarschijnlijk ook met fysiek behandelen, maar, waar moet ik dan naartoe? Van huis lopen? Hoe overleef ik dat? Ik heb dan alleen mijn mobiel of-zo bij me.. Wat kan ik dan doen? De politie brengt me dan gewoon terug naar mijn huis en dan wordt het erger. Ik wil zo graag een vrouw zijn.. Maar mijn ouders weten van niks. Ik heb lang, bruin + blond haar (geverfd.) Ik heb ook de zelfde geur als een meisd eigenlijk. (Ja, ik heb vrouwen parfum.. Ik heb het in mijn kluisje liggen op school.. Telkens als ik wat ga doen dat niet zo riskant is, gebruik ik het.)
Ik wil graag dat jullie mij begrijpen, voorstellen hoe ik me voel, en antwoorden.
Ik probeer iedere vraag te beantwoorden, help mij. Als het niet duidelijk is, dan garandeer ik het je om het weer te lezen. 'T zou lief zijn van je om te commenten, het betekend veel voor me.

____________________________________________

Christen,

Ook voor jou geldt:
De eerste stap in de goede richting is je huisarts. Deze kan je helpen.

Hoi allemaal,
Ik ben een jongen maar wil graag een meisje zijn maar ik weet niet hoe ik het vrienden en familie moet vertellen heeft iemand een oplossing en vroeger dachten ze dat ik een meisje was.

Ik denk dat je in eerste instantie het gesprek met je ouders zou moeten aangaan of je huisarts.

Hoi,
Maar ik krijg toch weer gezeur met mijn ouders maar ik wil zo graag een meisje zijn.

Ik snap wel dat je er tegenop ziet om dit met je ouders te bespreken. Ga dan eerst eens naar je huisarts en bespreek dit met hem/haar.

Hoi,
Oké maar ik wacht nog wel even dat kan ik mij er op voor berijden ik hoop dat het zal helpen.

Ik ben ook een jongen en wil een meisje zijn maar ben bang voor operaties hebben jullie tips

Je kunt ook vrouwelijk zijn zonder operaties.
Sommige jongens vinden het fijn zich te verkleden in vrouwenkleren, met een pruik op en make-up, maar willen helemaal niet geopereerd worden.
Zelfs een bekende schrijver 'Maarten 't Hart' is een tijdje als vrouw door het leven gegaan (als Maartje 't Hart), maar verkleedt zich nu niet meer. Hij heeft zich ook nooit laten opereren. Het is niet zo zwart-wit, er zijn allemaal tussenvormen.
Een operatie is wel meteen heel rigoreus, die is niet meteen terug te draaien. Dan moet je het wel heel erg lang en heel erg graag willen, het zelf betalen of allemaal psychologische onderzoeken ondergaan en misschien dat je er een paar jaar later wel spijt van krijgt.

Sommige jongens vinden het fijn om zich te verkleden als meisje/vrouw.  Toen ik  ook. Voelde mij dan ook op en top vrouw. En niemand die zag dat ik een jongen was. Ik kreeg op die momenten ook geen rare reacties. Alleen maar complimenten dat ik een mooie vrouw was; er leuk uitzag en sexy was. (Ja, vrouwelijk sexy doen en flirten....daar was ik goed in).  Jaloerse blikken van vrouwen waren er vaak ook in het algemeen. Maar zeker als ik als vrouw een vrouw ging versieren. Omdat niemand het zag en doorhad ging ik ook vaak als vrouw naar buiten en deed van alles. Ging allemaal heel natuurlijk. Alleen ..........ik wist het (en een directe buur die uiteraard de ene keer een roodharige man en dan weer eens een roodharige vrouw naar buiten zag komen) en voelde mij toch niet echt. Ik wilde toch meer....... altijd en echt vrouw zijn , maar de jarenlange fysieke en geestelijke problemen die op mij af zouden komen en waar er in de jaren 70 en 80 nog geen oplossingen voor waren,  de oude sociale omgeving en het werk wat ik allemaal kwijt zou raken weerhielden mij ervan om de stap te zetten. Jammer....ja. Maar dat was zo in die tijd.