Je zou het tuchtcollege kunnen vergelijken met de rechtbank. Ook daar worden mensen met naam, toenaam en geboortedatum ter zitting genoemd.

OK ... dezelfde persoon als bovenstaande 'anoniem'

Het zijn van die circelredeneringen.
Ik vraag toch nog een keer om feedback.

De huisarts heeft aangegeven dat hij best het dossier wil 'opschonen' voor een nieuwe huisarts.

Dat leidt dus tot tal van vragen, met bovendien het bekende huisartsengedrag.
Laten we niet vergeten dat voor aandoeningen die niet duidelijk herkenbaar zijn als 'ziekte' ('studieboekje') men al gauw begint met levensstijladviezen ...

Ik zit in een situatie, waarin het òf 'natuurlijk verloop' is, òf een fout van de arts (taboe), òf mijn fout.
En het is mijn ervaring dat het bijna altijd 'normaal' moet, huisartsen de bekende akkefietjes (antibiotica, hechtingen) zelf aankunnen en voor bekende ziekten doorverwijzen naar specialisten.

Geen huisarts die verstand heeft van Rivotril (ze hebben geen idee, en met alle respect, jij waarschijnlijk ook niet), N.B. ik slik dit middel al heel lang dagelijks op een hoge dosis (wist niet dat het hoog was) van 2 mg per dag, dan heb je de gezondheidsproblemen die deels samenhangen met de Rivotril (combinatie afwachten, niet handelen, fout handelen door met name huisarts). Het loopt door elkaar heen ... En mijn ervaring met de Nederlandse gezondheidszorg is, dat het altijd 'normaal' moet, en dat de huisarts al gauw flink op de rem gaat trappen qua verwijzingen en behandelingen (poortwachter!, kosten!).

Dan zou ik nog eens een reset met de huidige huisarts kunnen proberen, heel misschien zou dat ook nog lukken, maar als ik dan zou aangeven wat nodig was hebben we het over zaken waar die man totaal geen verstand van heeft (zit al decennia in het vak). En dan krijg je denk ik al gauw de reactie "je moet bij de psychiatrie zijn" zo heeft die man het waarschijnlijk geleerd, ook weer rekening houdend met de geschiedenis huisarts/patiënt.

Als dit soort dingen al jaren fout lopen ... wat je dan krijgt ...
Medisch-technisch kàn er wel wat, maar eerlijk gezegd knal ik dan tegen de poortwachtersfunctie aan. En natuurlijk de houding van specialisten, die gewend zijn op de insteek van de huisarts te vertrouwen (ze weten niets buiten hun vakgebied). "het is geen ziekte" (wat is nou en ziekte?) vs "het is wel fysiek".
In andere landen zou ik voor sommige zaken meteen naar een specialist zijn gegaan, zonder al die escalatie ...

Ik zit nu in een situatie waar ook een specialist het niet weet, dat zou je dan samen met de specialist moeten uitzoeken/behandelen. Ik weet onderhand ook wel wat van medische zaken ...

'een huisarts is iemand die van alles niets weet'. Volstrekt onverantwoord in combinatie met die situatie met Rivotril/mijn gezondheidsproblemen.

Medisch tuchtcollege kàn, of ik gelijk krijg is maar de vraag, het duurt wel een jaar, of het wat oplost is maar de vraag, ik kan er niet op wachten.

En dan krijg je al gauw de situatie waarin ik het zelf maar probeer ... was een paar jaar geleden heel wat makkelijker geweest !

M.a.w., ik ben goed ziek geworden van dit systeem, het gerommel van de huisarts, fouten in het dossier etc.
Als men het heeft over medische fouten gaat het meestal over fouten van specialisten, overlijden e.d.

Het instituut van de huisarts ...

Bijna overal op deze planeet kan met niet goed omgaan bij problemen die samenhangen met benzodiazepines (met name Rivotril), maar in Nederland knal je dan tegen die poortwachter ... iemand die er minder van weet dan ik (niets), en voluit op de rem is gaan trappen. En tegen mij heeft gelogen ...

Nieuwe huisarts lijkt "lastig", huidige huisarts ... (ik heb hem eerder al eens een "kans" gegeven zijn houding te veranderen, had misschien beter gekund, maar goed)

Als ik het geld had, was ik allang naar het buitenland gegaan.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het spoor een beetje bijster ben.
We zijn ergens in het begin van deze discussie terecht gekomen op het wissen van je dossier en een nieuwe start maken bij een andere huisarts.
Bleef de rivotril dan wel over die je dan wel zou moeten verklaren bij een nieuwe huisarts.
Vervolgens geef je allemaal redenen waarom je niet verder kunt met de oude huisarts, niet naar een nieuwe huisarts kunt, hebt het voortdurend over poortwachterfunctie (zie de link niet echt met je probleem) en gooit zo allemaal barricades op waardoor je dus niet verder kunt.
Probeer eens in 1 of 2 zinnen, duidelijk aan te geven wat je precies zou willen.
En dan wel rekening ermee houden dat je de tijd niet terug kunt draaien.

Aanvullend:

Ik vraag me eigenlijk in welke mate "liegen" door een huisarts strafbaar is, of het achterhouden van informatie. Zogenaamd met goede bedoelingen ...

Niet eens zozeer tuchtrechterlijk, maar eerder strafrechterlijk ... en bewijs maar eens dat je schade hebt geleden ...

"een pilletje, door de arts voorgeschreven, het bloed spuit er niet uit ..."

Ik heb zelf het idee dat ik voor die vraag een dure advocaat nodig heb.

"Probeer eens in 1 of 2 zinnen, duidelijk aan te geven wat je precies zou willen.
En dan wel rekening ermee houden dat je de tijd niet terug kunt draaien.""

Indien mogelijk: het type contact met specialisten dat in de meeste landen mogelijk is als je niet straatarm bent ... met niet de starre houding van artsen "het is geen ziekte" (ook weer aanname), maar het is wel fysiek.

Huidige of nieuwe huisarts, dat maakt me niet veel uit. Valkuil: hoe is iets ontstaan>door handelen huisarts/niet handelen(taboe!of "bewijs het maar")> afwijzing nieuwe arts

Over je bericht van 15.51 uur..
In eerste instantie zou je naar een (letselschade) advocaat kunnen gaan op een eerste gratis spreekuur en de zaak voorleggen. Hoe dan verder , kun je dan altijd nog zien.

Misschien vervelend maar:
Indien mogelijk: het type contact met specialisten dat in de meeste landen mogelijk is als je niet straatarm bent … met niet de starre houding van artsen “het is geen ziekte” (ook weer aanname), maar het is wel fysiek. Wat bedoel je hier nou precies mee? De gezondheidszorg is in de "meeste landen" zeker niet beter dan in Nederland.

Zou het niet goed zijn om dit gesprek niet toch nog een keer met de huisarts aan te gaan.
Je schrijft: ik heb hem eerder al eens een “kans” gegeven zijn houding te veranderen, had misschien beter gekund, maar goed Zonder te zeggen dat het allemaal aan jou ligt, is het misschien goed als ook jij je houding t.o.v. artsen iets aanpast. Geef de arts dan ook een eerlijke kans. Zonder een heleboel vooroordelen die jij dus ook hebt.

Even kort (wel, kort...):

"Indien mogelijk: het type contact met specialisten dat in de meeste landen mogelijk is als je niet straatarm bent … met niet de starre houding van artsen “het is geen ziekte” (ook weer aanname), maar het is wel fysiek. Wat bedoel je hier nou precies mee? De gezondheidszorg is in de “meeste landen” zeker niet beter dan in Nederland."

Een keer na een verwijzing naar een internist ... Ik herinner me de precieze conversatie niet meer, maar ik vroeg iets als "als het dus geen "ziekte" is, heeft het ook geen zin om naar een ziekenhuis te gaan ?" (ik had totaal geen ervaring met het ziekenhuis-circuit). Huisarts "het kan wel als het nodig is, maar daarover zijn we het dus niet eens". De huisarts had bepaalde ideëen over wat er aan de hand was, en had aan de hand daarvan de verwijsbrief geschreven ...
Nu kan ik onderhand ook wel verwijsbrieven lezen, en de insteek was sterk restrictief - onderzoek beperken. M.a.w., het was zinloos. Internist was misschien foute keuze. Ik had toen al mijn twijfels.

Ik ga hier niet de details van mijn fysieke gezondheid op het forum bespreken.

Als ik niet te maken had gehad met een poortwachter, dan had ik rechtstreeks één of meerdere specialisten kunnen zien, zonder ontzettend lang te wachten. Dus geen huisarts (die mij zogenaamd zo goed zou kennen ...) als obstakel.
Men zegt wel eens: "een huisarts weet van alles iets". Het volgende komt wat dichter bij de realiteit "een huisarts is iemand die van alles niets weet".

En als effecten van de Rivotril en andere problemen (die daar deels wel of niet mee samenhangen) door elkaar heen lopen, dan kun je niet van een huisarts verwachten dat die het begrijpt ... Zijn ervaring met benzodiazepines is 20 mg temazepam of oxazepam ...
De poortwachtersfunctie ... voorkeur geven aan levensstijladviezen, proberen zo weinig mogelijk te verwijzen, zo weinig mogelijk voor te schrijven ...

Ik ben overigens al een keer van huisarts veranderd, helaas had ik toen niet eerst mijn dossier ingezien ... Die overstap was dus een ramp.

Onderhand is er te veel tijd verstreken.

Aanvulling: "ziekte" (en wat is nou een "ziekte"?) vs. er is iets fysiek mis (of het nou een ziekte is of niet).

(m.a.w. zoiets als "ziekte" zoals duidelijk zichtbaar/artsen het geleerd hebben tijdens hun opleiding vs. "het is psychisch")

Er zijn toch een aantal stellingen waar ik het absoluut niet mee eens ben.

De huisartsenzorg in Nederland, behoort tot de beste ter wereld. In geen enkel land is de opleiding tot huisarts van die kwaliteit zoals die in Nederland is. Ik denk niet dat het juist is, om de hele beroepsgroep over een kam te scheren door een slechte ervaring met jouw huisarts. De "poortwachter" functie zoals jij die noemt, heeft toch zo zijn voordelen. Als iedereen voor een simpele verkoudheid naar de KNO-arts rent en met een scheet die dwars zit naar de MDL-arts gaat enz. dan zouden er wachtlijsten van jaren zijn. Je vergist je toch heel erg in de kwaliteit van de gezondheidszorg in Nederland in het algemeen. En ja er zullen zeker uitzonderingen zijn. Je hebt vooral vooroordelen door je slechte ervaringen met je huisarts.
Als je je huisarts een kans wilt geven zul je zelf moeten proberen om daar helemaal open voor te staan zonder vooroordelen.

"Als je je huisarts een kans wilt geven zul je zelf moeten proberen om daar helemaal open voor te staan zonder vooroordelen" Ik ben bang dat we ik cirkels gaan ...

Dat heb ik gedaan ... ik heb hem alle ruimte gegeven ... daar ging het nu juist mis. Ondertussen is er heel veel tijd verstreken.

Tandor, als ik het goed heb, heb je meer ervaring met de GGZ ? Sorry, ik ga dat nu even niet opzoeken. De meeste mensen hebben een goede relatie met de huisarts.
Ik heb de huisarts (huidige/vorige) vroeger bijna nooit gezien, dus er was zo goed als geen relatie.

Ik heb het niet over de opleiding voor de huisarts. Een huisarts is uitstekend geschikt voor de kleine dagelijkse akkefietjes. Voor doorverwijzing van bekende/vermoede ziektebeelden.
Bij de vorige huisarts had ik al dat de effecten van een fysiek probleem en de Rivotril door elkaar heen liepen ... op een gegeven moment zei die arts "dan stop je er toch gewoon mee".
M.a.w., van een heleboel zaken hebben huisartsen totaal geen verstand. Dat is ook mijn ervaring met mijn huidige huisarts.

Voordelen of niet, het is nooit mijn hobby geweest om specialisten af te lopen. Vòòr mijn 40e levensjaar bijna nooit een huisarts gezien.
In het overgrote deel van de wereld redt men het prima zonder poortwachter.

Die Rivotril alleen al hoort niet binnen de huisartsenpraktijk thuis (farmacotherapeutisch kompas).

Ja, die circelredeneringen ...

De Nederlandse gezondheidszorg, een erg gesloten systeem.

Ik heb wel wat ervaring met de GGZ. Goede ervaringen maar ook minder goede ervaringen

Sorry, even een stukje frustratie ...

Overal ter wereld hebben artsen grote moeite met problemen die veroorzaakt worden het het gebruik van benzodiazepines, zeker 2 mg clonazepam per dag, gedurende zoveel jaren ingenomen.

Maar in bijna 99 % van de rest van de wereld ben je niet afhankelijk van die ene poortwachter. Die in zo'n geval zaken moet beoordelen die hij niet makkelijk kan duiden. Clonazepam ìs een heel fysiek middel.

Problemen hebben zich opgestapeld, in de loop der jaren is mijn gezondheid erg achteruitgegeaan. Achter mijn rug om heeft mijn huidige huisarts de mening van mijn vorige huisarts grotendeels overgenomen, wel met een empatische houding waardoor ik volstrekt op het verkeerde been gezet ben.

Als ik een paar jaar geleden nou makkelijk specialisten had kunnen benaderen ...

Mijn ervaring is dat het in de Nederlandse gezondheidszorg al heel gauw "normaal" moet, alsof het probleem twee weken of een maand geleden ontstaan is. Anders heeft men er geen zin in. Ik kan bij die huisarts zaken suggereren maar dan loop ik al gauw tegen die reflexieve reacties op. (patronen).

Als ik overstap naar een nieuwe huisarts zal mijn huidige huisarts wel heel veel moeten afdekken, met toch al gauw het typische huisartsengedrag in het verschiet (clichè: "meer boterhammen eten").

Sorry als je hier even moeite mee hebt, uiteraard heb ik hier nog meer moeite mee. Altijd verzekeringspremie betaald, en wat krijg ik er voor terug ...

Het is uitgelopen op een ramp. En er zijn zoveel zaken waar en huisarts totaal geen verstand van heeft.

Feitelijk ben ik door artsen "verslaafd" gemaakt. Ik gebruik het woord verslaafd nu even in die zin, dat het niet onschadelijk is (vs "fysiek afhankelijk")

En toen er eenmaal gezondheidsproblemen die deels wel, deels niet verband hadden met de Rivotril, ging het alle kanten op, van "dan stop je er toch mee", "hier is dat schema", weigeren gezondheidsproblemen te behandelen die zeker oorspronkelijk voor een habbekrats (schatting: 72 euo op jaarbasis!) behandeld hadden kunnen worden, soms met de gedachtengang "het is psychisch" of de voorkeur voor levensstijladviezen.
(met name twee huisartsen). Achteloosheid, incompetentie, verantwoordelijkheid afschuiven. Het was niet mijn idee om met dit middel te beginnen.

Inmiddels deels paradoxale reacties, ik ben kapot en na al die jaren, het is het zwaarste middel ... switchen naar diazepam faalde.

Ook geen "verslavingszorg" op niveau (drie weken afbouwen met oxazepam!) etc.

Ik heb wat gegoogled op de onderwerpen artsen patiënten verslaving e.d.
Resultaten kreeg ik vooral over artsen die zelf verslaafd waren ...

Nu heb ik erg de indruk dat de Nederlandse medische gemeenschap geneigd is elkaar te dekken ...

Zijn er eigenlijk ook wetten/regels die gaan over het voorschrijven van zulke verslavende middelen ? Het is mij off label voorgeschreven, te lang, gezondheidsproblemen zijn terzijde geschoven, ik ben aan het lijntje gehouden etc.
Wetboek van strafrecht, civiel recht ? Zijn er wetten die de "rechten" van artsen wat dit betreft beperken ?
Dit middel valt wel onder de Opiumwet.

Zoals ik eerder schreef:
In eerste instantie zou je naar een (letselschade) advocaat kunnen gaan op een eerste gratis spreekuur en de zaak voorleggen. Hoe dan verder , kun je dan altijd nog zien.

Niet om lastig te zijn, maar heb je misschien ook een definitie van een medische behandeling ?

Vaag geklets in de spreekkamer van de huisarts, komen met suggesties voor gesprekken met artsen, verwijzingen die op niets uit lopen ...

 

Ik krijg het "gevoel" dat het contact met de huisarts als iets onschuldigs wordt beschouwd.