Hoi allemaal,

Ik heb sinds de zomervakantie last van paniekaanvallen, ik ben 21 jaar. Ik heb 2 dilemma's.

Ik zit nu sinds anderhalve week weer op school en de eerste week ging het prima maar in het weekend kreeg ik een hele erge paniekaanval, ik kon mezelf niet meer gerust stellen.
Dit heeft me weer zo bang gemaakt en ik zit er nu echt doorheen.

Ik heb het gevoel ook overspannen te zijn, ik kan niks meer aan. Ik heb huiswerk opgekregen maar ik kan het niet opbrengen om het te doen. Mijn concentratie is compleet verdwenen en ik voel me waardeloos op het moment.
Ik voel me ook best depressief omdat ik veel dingen nu niet durf te doen of er geen plezier bij beleef doordat ik constant nadenk over die angst.

Mijn eerste dilemma is: ik zit in mijn 3de jaar van mijn opleiding en wil niet stoppen maar op dit moment kan ik het echt niet aan..
Ik weet echt niet wat ik moet doen..
Als ik nu stop heb ik een fikse boete plus geen diploma..en 2 jaar voor niks gedaan.
Ik heb ook nooit echt gehad dat ik zeker wist wat ik later wou worden, ik heb deze opleiding maar gekozen omdat die "me wel leuk leek". Hiervoor heb ik ook een andere opleiding gedaan en alleen afgemaakt zodat ik naar het HBO kon gaan..(vond het een vreselijke opleiding)

Mijn andere dilemma is dat ik nu bij de fysiotherapeut loop, die heeft ook paniekaanvallen gehad en helpt me erbij. Maar nu wil ik eigenlijk het liefst medicijnen van de dokter omdat ik nu zo erg doorsla met mijn paniek dat ik zelfs thuis last ervan heb..
Ik ben constant gestressd.. Maar aan de andere kant wil ik helemaal niet aan de medicijnen, ik wil het zelf proberen maar het lukt me niet meer..niet nu ik ook nog school erbij heb..

Hopelijk kan iemand mij advies geven..
Bedankt voor het lezen.

xx

Hee,

Ook ik heb last van zulke klachten, ik krijg paniekaanvallen (zo noem ik ze maar), ik voel me dan heel leeg, en misselijk en een soort van claustrofobie maar dan in mijn eigen lichaam alsof ik geen kant op kan.! ik heb het nu al een hele tijd en daardoor voel ik mijzelf ook continue down, nergens geen zin meer in en niets is nog leuk. ik vind dit heel eng en ben bang dat ik er niet meer van af kom, dat ik mijzelf niet meer kan zijn, en dat maakt me nog verdrietiger en angstig. (kun jij jezelf hier ook in vinden op jou manier??)

Ik vind het heeel vervelend voor je maar ergens ook prettig te weten dat ik (wij) niet de enige zijn en dat er meer mensen last van hebben en ook die komen er wel weer boven op!. ( voor mij enigszins een rustgevende gedachten).

Maargoed ik wil dus liever ook geen medicatie maar weet echt niet meer wat ik eraan kan doen heb al hulp gezocht van (psycholoog, voetreflex en ademhalingstherapie, ik sport 2 a 3 x in de week, eet gezond etc.)

Ik hoop dat mijn verhaal jou ook bekend in de oren klinkt zodat je weet dat je niet de enige bent en ik hoop ook dat er mensen zijn die hier ervaring mee hebben en misschien nog een idee hebben wat kan helpen,

Ten einde raad.
Groetjes Kim.

Hoi Kim,

Bedankt voor je snelle reactie.
Ja ik herken mezelf erg erin, ik begrijp precies wat je voelt en het is inderdaad toch enigszins rustgevend dat je niet de enige bent.

Is het bij jou nog steeds niet beter geworden na al die dingen die je geprobeerd hebt? Ik probeer niet dingen te vermijden, al wordt dat wel steeds moeilijker..
Ik wil niet toegeven eraan en wil gewoon door kunnen met dingen, het geeft vertrouwen als het je is gelukt om het te doorstaan. Probeer kleine stapjes daarin te zetten want ik gun het je echt om van de paniek af te komen of ermee te kunnen leren leven. Makkelijker gezegd dan gedaan maar misschien lukt het je wel..

Het is fijn om iemand te spreken die in hetzelfde schuitje zit want soms voel je je erg alleen op de wereld. Mag ik vragen hoe oud je bent en wanneer je het kreeg?

Hey dames ik heb vanaf vorig jaar ook paniekaanvallen, met hyperventilatie. Ik gebruik wel een hoge dosering medicijnen omdat ik de straat niet meer op durfde. Ik heb veel hulp gehad aan een psycholoog, deze man was intussen al de derde in vier maanden en heb mijn leven weer helemaal opgepakt. Zou niet telang rondblijven lopen zonder hulp. Ik dacht het zelf ook allemaal wel alleen op te kunnen lossen, maar hulp kan je zoveel sneller helpen om weer normaal te functioneren...succes

Lees ook e columns over angst op:
http://www.dokter.nl/nieuws-items/columns/angst

Hee.. Ik ben 22 jaar en heb er sinds februari echt veel last van. Ik ben bij de psycholoog geweest maar had niet echt het idee dat dat hielp althans het was niet de juiste persoon voor mij, doe nu ademhaling therapie omdat ik dus ook last heb van hyperventilatie maar dan niet dat ik dat merk het is onbewust. De laatste dagen heb ik gelukkig minder last en voel ik me iets prettiger. Ik ben wel heel veel aan het sporten en probeer veel aan mezelf te denken en tijd te nemen voor mezelf. Dit is niet altijd makkelijk met werk school huishouden etc. Maar ok heb wel het idee dat je moet knokken aan jezelf denken sporten schijnt ook echt te werken en praat erover. Ik hoop er op deze manier boven op te komen, met de dokter heb ik het al over medicatie gehad maar ik wil het eerst zonder proberen. En zoals ik al zei heb al 2 redelijk goede dagen achter de rug na een hele tijd slechte dagen gehad te hebben dus dat os positief.. Meid ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal en veel succes heb je tips voor mij hoor ik ze ook graag x

Hoj

Ik heb net dezelfde klachten als ik hier lees. Sinds een viertal jaren heb ik scherpe steken in mijn borst en linkerarm. Ben al etmaal bij de dokter geweest, heb hartscan laten nemen, er zou niets aan mijn hart zijn. de dokter zegt dat het hyperventilatie / stress is. Maar de angst blijft, ik geraak er niet vanaf. Elke keer opnieuw die steken waardoor je in een vizieuse cirkel terecht komt. Ik geraak zo in paniek dat ik mezelf niet meer in de hand heb. Ik wil graag terug controle over mijn eigen lichaam en dat de pijn en angst ophoudt. Zijn er nog mensen die dit herkennen en die enkele goede tips hebben?

Alvast bedankt

Lees ook de columns over angst op:
http://www.dokter.nl/nieuws-items/columns/angst.

Je zou je huisarts kunnen vragen voor een verwijzing naar een psycholoog.

Ik lijdt sinds mijn 28ste aan aanvallen maar ik heb nooit geweten wat ik had. Ben nu 54 en heb op dit moment alweer sinds enkele weken een moeilijke tijd. Toen ik 28 jaar was kreeg ik de eerste aanval en dacht dat ik dood zou gaan. Mijn huisarts zij toen dat ik overspannen was en dat ik antidepressiva nodig had. Deze slik in nu dus al 10talle jaren. Soms gaat het jaren goed en heb ik alleen in de herfst een vervelend, angstig gevoel maar soms, zzoals dit jaar, is het echt heftig en heel moeilijk. Op de moeilijkste momenten (zoals nu) gebruik ik oxacepam erbij en die slepen me er dan doorheen. Tussen de aanvallen door, ik heb er iedere dag wel een, voel ik me heel slecht. Last van mijn maag, darmen, rug en vooral licht in mijn hoofd. In zo'n periode ben ik denk ik ook depressief (is ook echt moeilijk). Nu is een aantal weken geleden, bij een bezoek aan een ggz centrum, de diagnose angst en paniek stoornis gesteld. Ik hoop echt dat deze mensen mij kunnen helpen. Ik voel me iedere keer ook nog eewns schuldig naar mijn gezin toe (echtgenote en 2 kinderen) en vindt dat ik Faal als vader en persoon. Ook al zeggen andere, dat is niet zo, blijf ik met dat idee zitten en dat werkt natuurlijk weer niet mee. Wetende wat we doormaken wenst ik iedereen met dit probleem heel veel sterkte toe.