Goedenavond allen,
Bijna 4 jaar geleden heb ik een niertransplantatie ondergaan. Een familielid heeft van mij een donornier gekregen. Zelf ben ik een jongen van 29 jaar en ten tijde van transplantatie 26.
Sinds die periode heb ik te maken met enorme vermoeidheidsklachten. Kort opgesomd zijn dit:
Ik ben er vaak mee naar de huisarts geweest. Na een donatie sta je onder flinke controle, dus ik ben vaak medisch doorgelicht (lees: bloedprikken en urine inleveren). Hier is nooit iets vreemds geconstateerd, ondanks dat ik vaak heb gemeld dat ik zo moe ben.
Uiteindelijk ben ik doorgestuurd naar een psycholoog, maar hier kan ik zelf vrij weinig mee, het ligt mij totaal niet en ben er volgens mij te nuchter voor. Wel heb ik de 3 jaar naast de donatie wel veel stress ondervonden op het werk, dat kan natuurlijk ook een flinke rol hebben gespeeld. Echter ondervind ik al een jaar weinig stress meer op mijn werk en worden de klachten zeker niet minder.
Ik weet gewoon niet wat ik er nu mee aan moet en welke richting ik een mogelijke oplossing zou moeten zoeken. Zelf word ik er moedeloos van en beheersen ze een groot deel van mijn dag, zeker doordat ik het "klagen" over vermoeidheid ook bezwaarlijk vind. Toch ondervind ik er dusdanig veel hinder van, dit is niet meer gezond.
Hebben jullie een idee waar ik het moet zoeken?
Ik hoor het heel veel en heb zelf ook erge Vermoeidheidsklachten.
Op het lichamelijk vlak is alles in orde. Bloed en urine is prima.
Ik heb geen spijt van mijn donatie, maar goede nazorg is er niet en
Er is, zover ik weeten gezocht heb, geen organisatie of instantie waar je terecht kan voor hulp.
Veel sterkte en ik hoop dat hetbeter met je zal gaan in de toekomst.
Groetjes Silvia
@Silvia, is niet niks voor je lichaam. De operatie zelf en de narcose. Misschien een klein beetje bij te sturen met advies van een orthomoleculair therapeut. Tegenwoordig zijn er ook allerlei energetische methoden.
Hier idem nu bijna 10 jaar geleden nier gedoneerd. Heb alleen het idee dat je nergens terecht kan en ze je er ook niet op wijzen dat dat kan. Loop al 10 jaar met de klacht bij verschillende artsen aangekaart maar het enige wat ze doen is er over heen praten en er nols mee doen behalve de jaarlijkse check op de standaard bloed en urine.
Had eigenlijk wel een betere nazorg verwacht of in ieder geval het gevoel dat je niet de enige bent. Zelf ben ik min of meer opgelucht dat dit waarschijnlijk de oorzaak is na speuren op internet alleen heb ik bijna 10 jaar in onzekerheid gezeten of er niet iets anders mis is. Je twijfelt toch enorm aan je eigen lijf.
ps. zou het zo opnieuw doen hoor dat is het niet.