@Man
Jij kunt blijven volharden dat hier sprake is van incest maar dat is helemaal niet aan de orde.
Houd je bij de casus en als jij anders ziet prima jongen. Maar de verkramptheid en ziekelijk fanatisme dat hier als sprake zou zijn van misbruik geeft aan dat je niet helemaal lekker bent. Figuren als jij zijn een gevaar voor de samenleving.

Leuk geprobeerd om vervolgens net te doen of ik incest goedpraat, nou niemand in deze discussie praat dat goed. En ik blijf herhalen dat mijn kinderen veiliger zijn bij Tim dan bij iemand met de meest enge kaders die je je kunt voorstellen.

Figuren als jij zijn het die ervoor zorgen dat mensen valselijk worden beschuldigd van de meest erge dingen die er zijn op dit gebied. Zonder dat er überhaupt iets gebeurd is. De valse zeden hebben vele gezinnen kapotgemaakt.

Nou, in je eigen omgeving kun je lekker doordrammen maar hier zijn er inmiddels een aantal die vinden dat je stuitend aan het reageren bent.

Hey Man,
Leuk je weer terug te zien. Gaat niet zo goed met je hè? Als ik zo lees beschuldig je in je enthousiasme zo ongeveer Paul de L. van pedofilie. En dan ook nog even TV kijkend Nederland. Moet je niet doen hoor, nu gaat het steeds duidelijker worden dat je ze niet helemaal op een rijtje hebt.

Ja, het valt niet mee als een narcist als jij geen bijval krijgt. Maar gelukkig zijn daar therapieën voor. Je kunt nog geholpen worden om weer een beetje een normaal mens te worden.

Als ik jouw schrijfsels lees is Tim een incestpleger, vervolgens de mensen hier in de discussie en nu ook half TV kijkend Nederland. Denk je onderhand niet dat het aan jezelf ligt?

Maar laat ik even duidelijk zijn, in de situatie van Tim is geen sprake van incest. En als jij het lef hebt mij te beschuldigen dat ik incest of een dergelijke moraal aanhang zijn de rapen gaar. Dan gaat een therapie tegen narcisme voor jou niet meer helpen.

Deze hebben totaal geen toegevoegde waarde meer.
De discussie is gesloten

Dapper van Tim om zijn verhaal te doen. En om deze hulpvraag uit te zetten, wat ik herken.

Toen mijn vrouw tien jaar geleden overleed zochten mijn dochter en ik steun bij elkaar, wat op zich goed is natuurlijk. Maar sluipenderwijs ging er een wederzijdse aantrekkingskracht ontstaan. We deden veel dingen samen en konden zo het verdriet beter aan. Alleen op den duur gingen er ook seksuele verlangens ontstaan. Voor haar op een ander level, maar ik geraakte verliefd en opgewonden van haar. Ik heb het met haar besproken en we zijn gezamenlijk een hulpverleningstraject ingegaan. Daar heb ik wat langer over gedaan dan zij want ik was compleet verward met mijn emoties.

Een wat andere context dan bij Tim, maar als gevoelens en grenzen niet meer duidelijk zijn is het echt zaak om hulp te zoeken. En daar heb ik veel baat bij gehad.

Gr. Henk