Al zolang als ik me kan herinneren, ga ik als ik me gespannen en gestrest voel, dwangmatig situaties uit het verleden in mijn hoofd napluizen. Maakt niet uit waarover, opeens wil ik precies weten in welk appartement we 3 jaar geleden op vakantie waren, wie er precies bij waren de eerste dag, waar we afspraken, hoe het zat met met inchecken en ga zo maar door. Totdat ik dat precies allemaal op een rijtje heb, geen rust. Dan komt er wat anders, op enig moment ebt dat dan weer weg, en na een poosje is het weer klaar.
Nu zit ik in een ultiem gestreste situatie (iets medisch, en heel spannend), en het is nu echt niet meer te doen. De hele dag ben ik tot op de seconde aan het nagaan hoe bepaalde – wederom in principe niet heel belangrijke – situaties gingen. Waar stond de bushalte bij de eerste afspraak? Hoe liep ik naar de lift? Ben ik daarmee klaar, dan pesten mijn hersen me gewoon weer verder. Hoe ging het eerste telefonische consult, wat werd precíes gezegd? Hoelang duurde die afspraak?
Zelfs situaties die er niets mee te maken hebben, willen mijn hersens dan opeens weer weten. Waar gingen we uit eten op de bruiloft van mijn oud-collega 6 jaar geleden? Naast wie zat ik?
Het voelt alsof mijn hersens dwangmatig grip proberen te krijgen in een heel onzekere wereld. Of uit alle macht niet proberen te denken aan de angstige situatie, en alles daarom ‘opvullen’. Maar ik word er knettergek van, het is een vreselijk gevoel dat mijn gedachtes mij de baas zijn wanneer ze maar willen, en het vreet energie.
Wie herkent dit? Kwestie van uitzingen, of heeft iemand tips?
Ik denk dat het goed is om dat eens met de huisarts te bespreken en een verwijzing te vragen voor een psycholoog
Beste John,
Dank voor het antwoord. Dat is ook precies wat ik heb gedaan 🙂 Ik heb van de arts een kalmerend middel gekregen, en binnenkort een afspraak met een psycholoog.
Ik vroeg me ook af of iemand dit herkent, en vast praktische tips heeft om iets uit die dwang te komen. Ik struin het hele internet af, maar deze specifieke klachten vind ik niet helemaal. Wel dwanggedachten, maar dan over belangrijke/'zware' onderwerpen. Of juist handelingen die in wezen onbelangrijk zijn, maar móeten gebeuren.
Misschien meldt zich dan nog iemand. Maar wel heel goed dat je alvast hulp hebt ingeschakeld
Ik herken je verhaal. Ik heb er op het moment minder last van. In het verleden had ik hetzelfde probleem alleen met gesprekken die ik had gehad en dan vooral met mensen die belangrijk voor me waren. Als ik een gesprek met iemand heb gehad, waarbij ik het extra belangrijk vind dat diegene van me vindt. Vaak heb ik dan iets verkeerd gezegd door mijn eigen concentratieproblemen. Ik raak vaak afgeleid in mijn eigen verhaal namelijk. En vertel ik iets terwijl ik ergens anders aan denk bijvoorbeeld.
Ik begin de volgende dag, weken of maanden dwangmatig de gesprekken terug te herinneren. Elke zin die gezegd is moet ik op de goede volgorde terug denken. Als dit 1/100ste keer eens lukt geeft het mij iets meer gevoel van orde, controle. Zodat ik precies weet wat ik gezegd heb, en wat diegene nu eventueel van mij kan denken. Slaat natuurlijk nergens op maar oh wat kon dat mij bezig houden. Zonde van mijn tijd. Deze dwang heeft geloof ik zelfs een naam. Ik zou je een boek aanraden “Vals alarm”. Een superboek over dwang. Je zult vast dingen herkennen. Het heeft mij ontzettend geholpen dwang te herkennen, waardoor het iets makkelijker word het dus stop te zetten(niet zonder spanning). Maar je bent niet de enige:)
Xx
Sorry voor alle typfouten. Ik ben het vergeten nog eens over te lezen haha
Hi Chili, veel dank voor je reactie!
Ik heb Vals Alarm inderdaad gelezen, op aanraden van de auteur zelf 🙂 (kwam na googelen op zijn blog, en plaatste een reactie) - heel 'fijn', inderdaad herkenbaar. En wat jij zegt ook. Het voelt een beetje hetzelfde, of het nu om exacte zinnen in de juiste volgorde, of precieze gebeurtenissen in mijn hoofd af kunnen spelen gaat (ik dus allebei). Het moet exact goed herinnerd worden.
Je zegt dat het nu minder is. Heb je zelf daar wat invloed op gehad denk je? Ik merk dat het bij stress de kop opsteekt, en er zijn ook periodes dat het minder is, zoals nu. Het lijkt daarbij voorzichtig te helpen om - als ik het voel opkomen - zeer bewust van alles en nog wat te gaan doen als het maar níet toegeven aan die controleer-herinner-behoefte is. Met bijkomende spanning als gevolg. Hopelijk zal dit ervoor zorgen dat die behoefte uiteindelijk steeds minder wordt. Maar ik ben er nog lang niet ....
Nogmaals dank! X
Hey Helena,
Mij komt dit heel herkenbaar voor. Graag zou ik met jou in contact willen komen, want ben al in behandeling ervoor, maar ben nogal radeloos.
Mvg, Christian
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies