ik weet niet of ik het hier op mag zetten maar toch die ik dit even.
Een collega van me is in juni 2007 opgenomen in het ziekenhuis na aanleiding van een gescheurde aorta. na de bevalling van har prachtige dochter.
ze heeft een omleiding geopereerd en is aan de beademing gelegd,
haar functie van de nieren gingen achter uit ze had nog maar 1 werkende nier.
ze bleef koorst houden omdat ze dachten aan een infectie hebben ze haar antibiotica gegeven. de koorts liep steeds verder op. weer een antibiotica.
al met al iedere keer antibiotica. in aug 2007 hebben ze de lijnen verwijdert waar ze de medicijnen ect door heen kreeg. omdat ze dachten dat daar de bacterie op zat maar helaas was dit niet zo. Ze is halve wegen aug 2007 overleden.
waarom is het leven zo om eerlijk en kan zei niet gewoon van haar kleine genieten???
dit moest ik even kwijt.
Liefs
Wat vreselijk! aan een gescheurde aorta overlijd je vaak meteen. Wreed dat ze haar eerst konden redden en dat ze daarna toch is overleden.
~Het leven lijkt vaak oneerlijk en wij snappen vaak niet wat de bedoeling van dit alles is. Wens je veel sterkte! Brenda
ja ze had bijna geen gevoel in haar benen. de dokter geblt en die wilde niet komen.
toen heef har zus de ambu gebeld dat ie met spoed moest komen. toen heeft ze nog 1 keer de kleine de fles kunnen geven en daarna heeft ze niet meer van de kleine kunnen genieten.
3 weken geleden is mijn man Emile overleden. Hij was pas 42 jaar.
Waarschijnlijk is de oorzaak ook een gescheurde aorta.
Wij waren sinds een half jaar in Frankrijk om een bed & breakfast op te zetten, het was al jaren onze droom en we hebben er 10 jaar naar toe gewerkt.
We hebben alles eigenhandig verbouwd en een week voordat het klaar was is hij gestorven.
Zoals jij beschrijft voel ik het ook, het leven kan soms zo oneerlijk zijn!
Ik ben nu een boek aan het lezen over bijna dood ervaringen. Daar put ik troost uit.
Ik heb niets met het geloof, maar weet zeker dat er meer is na dit leven.
En als ik het moet geloven wat ik lees zijn onze dierbaren nu heel erg gelukkig, meer dan ze hier ooit hadden kunnen zijn.
Het is voor de mensen die achterblijven niet te bevatten, maar we moeten ons over hen die de reis hebben gemaakt geen zorgen meer maken.
Pluk de dag, geniet van alle kleine dingen en weet dat je je dierbaren weer terug zult zien.
Dit wilde ik even kwijt, heel veel sterkte.
ik heb net een heel verhaal getypet over de dood van mijn vader.
Nu is het verdwenen omdat ik de code niet goed over getyped zo hebben.
leuk
in het kort dan maar,
mijn vader een gezonde man van 60 had een tennis arm. ja hij lijkt oud maar iedereen dacht dat hij jonger was.
hij ging naar de fisio therapeut. daar moest hij oefeningen doen. er kwam een invaller en die liet hem op een veel te zwaar apparaat zitten voor bodybuilding. hij ze dat het volgens hem te zwaar was maar zij hield vol dat het de goede was, bleek toch een vergissing.
Mijn vader had sindsdien pijn op de borst, wees daarbij de aorta aan en zei: het is net alsof er iets gescheurd is. hij was snel buitenadem
Naar de dkter, Dokter D. te noordwijk binnen
mijn vader vertelde wat er was gebeurd, wees de pijnlijke plek met de worden het is alsof er iets gescheurd is.
Dokter D. deed tests om te kijken of het een hartaanval (of voorbode) kon zijn, uit de tests bleek van niet. Mar gaf dokter D hem wel een medicijn daartegen mee. Een medicijn dat de bleodvaten wijder maakt. Met de woorden: als het niet direct werkt neem je het gelijk nog een keer.
Dokter D. was trowuens ook zeer geirriteerd omdat hij op vkantie zo gaan en dus leiver geen patienten wilde zien
Mijn vader had zo'n pijn dus nam hij het middel, hij zakte in, nam het nog een keer, belande op de 1e hulp in amsterdam waar een student stond. De student checkte de bleodtests, maar een hartaanval was het niet. Volgens de student zou het dan misschien een allergie voor het medicijn kunnen zijn.
Maar het kon geen allergie voor het medicijn zijn omdat de klachten na het nemen van het medicijn niet nieuwe klachten waren maar een verergering van de klachten die hij ook al had voor het nemen van het medicijn.
Mijn vader werd naar huis gestuurd, maar had zo'n vreselijke pijn dat we de dokter weer belde, kregen de geirriteerde vrouw Dokter D.-B. aan de lijn, ze zouden op vakantie gaan en wij waren alleen lastig. Met veel moeite regelde ze dan een afspraak in het zekenhuis maar dat was pas over een week.
Mijn vader had zoveel pijn dus gingen we toch maar met de taxi naar de 1e hulp in leiden daar vertelde we eerlijk dat we over een week een afpsraak hadden maar dat we omdat het zo slecht ging toch maar naar de 1e hulp gingen. Daar werden we dus weggestuurd, ook al verelde we wat er gebeurd was ook al zat mijn vader daaar in elkaar gedoken van de pijn met een verkrampt gezicht van de pijn, hij had het benuawd van de pijn. vooruit, we kregen codeine mee, vrij verkrijgbaar bij de apotheek als je last hebt van kriebel hoest!!!
Een dag voor de afpraak in het ziekenhuis overkleed mijn vader na 6 dagen vreselijke pijn.
Ik had dit bericht eigenlijk heel netjes en beheerst neergezet, duidelijk enzo, maar het was ineens verdwenen en ik kan het niet een tweede keer zo goed herhalen, sorry.
Aan een scheur in je aorta hoef je helemaal niet dood te gaan. Een collega van 22 van mij had het ook. Ze kon er mee sporten, werken, feesten, kinderen krijgen, alles.
Allen moest ze niet gaan bodybuilden en niet dat middel nemen wat mijn vader heeft gekregen.