heel herkenbaar dit,mijn  ha vroeg waarom ik er vanaf wilde,wil geen medicijnen door een ander slikken ,daar pas ik voor,kreeg toen een helder moment en dacht ga er van af niet door een ander,ze gebruiken ook geen medicijnen door mij  weg met die troep,mensen die mij vernederd hebben of uit schelden wil ik geen contact meer mee,wat ze zeggen zijn ze zelf,dat is gebrek aan woorden,en weten niet wat ze moeten zeggen ,gaan  ze maar schelden,als ze je iets geven  denken ze dat ze alles maar tegen je kunnen zeggen,daar heb ik ervaring mee,wil niks van een ander ze houden het maar,ben niet zo,gun een ander alles maar dit hoeft niet op deze manier,ze willen dan baas over je spelen,ben een volwassen mens,niemand hoeft mij te vertellen wat ik moet doen,dat weet ik zelf wel,waar ik het over heb is mijn buurvrouw,laat ze maar naar zich zelf kijken slaat allemaal nergens op wat zij gezegd heeft,jaloers mens is het,verwend he door pappie,en dan denken ik mag alles,negen jaar contact met haar gehad dan gebeurt dit,ze zoekt het maar uit,we praten wel met elkaar ,we hebben geen ruzie dat wil ik niet,we wonw samen in dezelfde flat en elkaar het leven zuur maken heb ik geen zin in,wil in vrede en harmonie verder,zoals het nu lijkt gaat het berg opwaarts met mij,komt goed,gisteren niet gehuild hoop vandaag ook niet,voel dat het beter gaat worden,nog wel een beetje onrustig word beter en psss in mijn hoofd oorsuizen, gister beter dan nu,komt allemaal goed.groet,

Het is niet erg om te huilen. Ik huil nog met enige regelmaat. En dan denk ik achteraf, wat ben ik blij dat ik nog kan huilen. Ik ben tijdens het afbouwen een verschrikkelijk mens geweest, maar ik liet mijn geest gewoon loslaan in mijn lichaam. Ik las hier en daar dat mensen daar juist van stonden te kijken en zich daar juist door lieten tegenhouden. Dus daarom alles over me heen laten komen. Ik vind het nog altijd hartverscheurend als ik teveel nadenk over wat de gevolgen daarvan op bepaald vlak zijn, maar ik had 1 doel voor ogen. Niet alles wat je wilt, kun je hebben.

Zo is dat,denk net als jij laat maar over mij heenkomen,gister had ik z"on moment,

wl je nog even wat vragen,kwam het verleden ook zo bij jou naar boven word er niet goed van,word wel beter moet ik zeggen maar wel vervelend net of allemaal pas gebeurt is,vreselijk,

herstel,bedoel alles ,niet allemaal.

Tijdens de afbouw kwam het verleden telkens terug. Ik heb dit maar toegelaten, en soms ben ik er bijna letterlijk mee gaan afrekenen. Toen ik nog twee maanden te gaan had, bleef het geen wat vanaf dat moment gebeurde, zich langere tijd herhalen op mijn netvlies. Dit was het meest confronterend, vooral omdat ik achteraf gezien continu in de vecht en vlucht modus zat. Op een gegeven moment durfde ik zelfs in de avonden tijdelijk de straat niet op.

hoe is het nu dan,gaat het weer beter,je wrd er niet goed van steeds het verleden,

is het weer goed gekomen?hoop het voor je.

De meeste tijden gaat het erg goed met me. Soms heb ik nog erg veel schuld gevoelens. Ik had graag met iemand die ik in die tijd ontmoette iets willen opbouwen, maar de drang om van de Efexor af te komen was te groot. Ik durfde dat echt niet in mijn eentje. Diegene had een soort van ervarings verhaal. 1 en 1 is 2. Als je dan te horen krijgt vlak na stoppen dat je weer alleen staat is dat zuur. Over wat ik in die tijd gedaan heb voel ik me soms nog zo ellendig. Soms heb ik hiervan nog flashbacks. Verder lukt alles weer. En ben ik weer net die zelfvekerde als toen ervoor.

de schuld gevoelens kan je beter op zij zetten ,weet het wel het is moeilijk,die persoon waar je het over hebt zit er niet mee,en dat het niet gelukt is is zeker zuur,weet er alles van,ik wil ook graag een relatie met iemand die af en toe komt,maar die laat niks los ,leuk mens lief en aardig,maar er komt niks uit,heel jammer,dat heeft geen invloed op mijn afkicken van de medicijnen,die persoon weet het ook niet en hoeft het ook niet te weten,dat hou ik voor mezelf,fijn voor je dat het de meeste tijden goed gaat,ik moet nog even door de zure appel heen bijten,gaat de goeie kant op,gaat elke dag een stukje beter gelukkig,het was zwaar maar kom er uit,wens je heel veel sterkte met alles,jaamer dat het niet gelukt is om samen iets op te bouwen,sterkte ermee.

Je hebt gelijk. Zo iemand ligt daar niet wakker van. Anders was dat wel anders gelopen. Het speelt soms op. Maar gelukkig heb ik het de meeste tijd gewoon goed. En weet je. Als je midden in zo'n periode zit, ben je niet bekwaam. Reden genoeg om de schuldgevoelens te laten varen. Dankje.

goed zo,ik kan wel wat zeggen als je verliefd bent valt het niet mee,zeker niet in de periode zoas jij en ik er voor staan,maar komt goed,positief blijven denken,makkelijk gezegd dan gedaan zeg ik dan maar,er zijn meer mensen die met deze strijd te maken hebben dat is een troost,we zijn niet de enige,maar we zitten er wel mee,ieder verwerkt het op hun eigen manier,zit nu in de tiende maand ,langzaam aan gaat het beter,ben het spuug en spuug zat,mens kan heel wat hebben soms ben je wel zat van alles,maar komt goed,groetjes,

dat het soms op speelt is heel normaal,je wil er niet aandenken onbewust doe je het toch  ,begrijp dat heel goed,ik spreek uit ervaring,als het niet wil lukken met de liefde dat gaat zo maar niet over,dat heeft tijd nodig,het is bijna zeven weken geleden dat de persoon waar ik verliefd op ben, geweest is,terwijl  die toen zei kom wel weer,wilde niet mailen maar heb het toch gedaan,krijg geen antwoord terug,dat iss ook niet leuk,weet niet hoe oud je bent liefde heeft niets met leeftijd te maken,we zijn allemaal mensen en niet van steen,ze kunnen je het leven zuur maken,en dat is echt niet leuk ,liefde van de man gaat door de maag,hoe oud of wie en wat je bent maakt niet uit,als de karakter maar goed is, daar gaat het om,al ben je tachtig dan kan je nog verliefd worden,niet dat ik tachtig ben dat duurt nog even,bedoel maar,we zijn allemaal van vlees en bloed, net wat ik zeg niet van steen,groetjes,

Ik ben naar diegene heel erg duidelijk geweest dat ik aan de efexor zat op dat moment. Dat was al een hele overwinning opzig. Ik heb natuurlijk gevraagd of diegene me wilde helpen, zeker gezien de ervaringen. Op een gegeven moment weet je niet meer wat je doet, en dacht dat die persoon dit ook wel zou weten. Diegene heeft me dat vertrouwen ook gegeven. Dus je begrijpt hoe zuur die dingen dan zijn. Daarom ben ik ook best lang boos gebleven en voelde me echt verraden en zelfs gebruikt. Ik snap wel dat het lastig is, maar ja. Het is de keuze van de ander geweest om mij te steunen.

Ach geloof me. Dat mijne is al een stuk langer geleden.

daarom vertel ik niks,meestal is het zo als ze het weten laten ze je zitten,dat boeit ze niet zolang ze erzelf maar niks mee te maken krijgen,hebben ze zelf wat dan klagen steen en been,het is goed met deze mensen,hebben ze een verkoudheidje gaan ze naar de Klaagmuur,om aandacht te krijgen,maak je maar niet druk,dat verdienen ze niet.