Ik zie het al eerder. Het afbouwen van Paroxetine gaat bij mij goed. Momenteel heb ik nog 5 mg. De voorgeschreven 20 mg is voor mij verleden tijd. Ja oké.... afkickverschijnselen, maar ik strijd een goede strijd. Paroxetine is gif wat veel me je doet. Ik ben uit een decennia grote wolk gestapt. Een wolk die je emotieloos en vlak maakt. Ik heb veel tijd op forums gekeken of afkicken de moeite waard is of het traject wel te nemen is. Geloof me... afbouwen is te doen zolang je het met verstand doet. Een slapeloos nachtje, wat duizelig en een beetje beven. Dat is wat ik nu ervaar. Het is voor iedereen anders  maar goed te doen als je jezelf op een leven zonder Paroxetine richt. Nu 2 weken 0,5 mg en dan gaat de rest retour apotheker. Nooit meer deze troep. Persoonlijk vind ik stoppen met roken moeilijk wat een prominente plek op.mijn verlanglijstje  staat. Dat komt dus later. Ik wil alle stoppers en potentiële stoppers een hart onder de riem steken. Het is te doen al is de weg misschien zwaar. Zie wat je ervoor terug krijgt!

Even een reactie op mijn geplaatste opmerking hierboven. Ik hoor mensen denken over de door mij geplaatste opmerking over roken. Roken stoppen is voor mij moeilijker dan stoppen met Paroxetine. Dat is wat ik bedoel. Misschien is het anderen een fluitje van een cent.

Hoi allemaal,

Ik zal ook een duid in het zakje doen, om anderen te helpen maar ook voor mijzelf om mn huidige ervaring van me af te schrijven!

Ik ben een man van nu 55 jaar oud en ik slik (schrik niet) 28 jaar Seroxat van 20mg per dag.

Ik heb nooit in dosis gewisseld dus altijd de 20mg en ik heb ook alleen de echte Seroxat gebruikt die ik al lange tijd zelf moet betalen aangezien alleen de vervanging van Seroxat vergoed wordt maar daar reageer ik niet goed op.

Artsen hebben zich nooit geïnteresseerd in mijn langdurige gebruik en zelf was ik bang voor het afkicken en ben er dus maar mee door gegaan.

Inmiddels ben ik stukken ouder en wijzer geworden dus denk ik dat ik de redenen (paniek stoornis en depressie) voor gebruik wel getakeld heb dus dat het nu tijd geworden is om het afkicken toch maar is aan te gaan.

Verder ziet het er naar uit in deze keiharde wereld dat er een tijd aan komt dat je de ad’s van de ene op de andere dag niet meer kan krijgen aangezien de globalisten de medicijnen onder druk proberen te zetten en dan moet je er cold turkey aan gaan staan dus dat ben ik liever voor!

Ik ben dus in overleg met de huisarts ongeveer anderhalve maand geleden begonnen met afbouwen, de huisarts vind het een mooi leer project omdat hij er gewoon niks van af weet, dus erg fijn om een leer project te kunnen zijn, not!!

Ik heb om Seroxat Suspensie gevraagd om mee te gaan afbouwen, ik heb éénmalig een flesje gehad waarna het niet meer leverbaar zou zijn, daar heb je ‘t al!

Dus terug naar de pillen met het dokters advies die maar door de helft te breken want er zit zo’n mooi breek lijntje op en dan zou het wel goed komen, lol!

Vanaf dat moment heb ik maar mijn eigen plan getrokken en heb ik een vijl en een mini weegschaaltje gekocht en ben per kwart pil naar beneden gegaan, met een mes een stukje van de pil af en dan wegen en bij vijlen zodat het gewicht iedere dag het zelfde bleef.

Ik ben in ongeveer elke keer 10 dagen een kwart pil naar beneden gegaan, elke keer dat ik weer een kwart naar beneden ging voelde ik vrij snel de bijwerkingen.

Toen ik van de 5mg naar de 2,5mg ging was ik het gedonder zo zat dat ik besloot vanaf dat moment totaal te stoppen en het ook nooit meer aan te raken, dit is nu een week geleden!!

Nou mensen ik zit nu volle bak in de door jullie en al verwachte beschreven afkick verschijnselen, wat de hel, doch komt het niet in me op om nog ooit 1x zo’n smerig rot pilletje te slikken ik zit het maar uit, gelukkig voel ik me krachtig.

Maar het giert door mn lichaam, het suist in mn hoofd, ik ben grieperig, emoties op hol, ik heb de volle bingo kaart qua bijwerkingen maar ik zet vooralsnog door!

Ik hoop dat al mijn lotgenoten er toch mee doorgaan en er bovenop komen en uiteraard ik zelf ook, als je nog op het punt staat aan deze rommel te beginnen; doe het niet!!

Ik weet niet of iemand wat aan mijn schrijven gaat hebben maar mij lucht het in iedergeval wel wat op.

Grt, Rob.

Ik ben dit jaar gestart met een tweede poging om te stoppen met het gebruik van paroxetine (Seroxat). Een paar jaar geleden heb ik dat ook geprobeerd, maar dat ging toen helemaal mis. Ik slik het medicijn nu bijna 15 jaar. Oorspronkelijk begonnen met 10 mg en daarna lange tijd 20 mg. De eerste stap, naar 15 mg, ging voor mij zonder problemen. Ik ervaarde geen ontwenningsverschijnselen en dat gaf me vertrouwen om na drie maanden de volgende stap te zetten (naar 10mg). Bij deze stap voelde ik lichte ontwenningsverschijnselen maar gelukkig waren die slechts van korte duur. Opnieuw heb ik nu in overleg met mijn huisarts de dosis verlaagd (naar 5 mg). Na een aantal dagen traden ontwenningsverschijnselen op, meer en heftiger dan bij de stap van 15 naar 10 mg. Hoe lang houden deze verschijnselen aan? En nemen ze na eeen goede week nog in heftigheid toe? Nu lig ik al de hele dag plat en ik weet niet hoe lang ik dat nog ga volhouden. Als ik de verhalen hier lees had ik deze stap misschien ook al meer geleidelijk moeten nemen.

Over 3-4 maanden heb ik opnieuw een afspraak bij mijn huisarts. Op dit moment weet ik nog niet zeker of ik dan het vertrouwen heb om ook de laatste stappen te zetten. Dit in verband met de heftige ontwenningsverschijnselen die ik op dit moment ervaar en een verandering in de gezinssamenstelling die eraan zit te komen... De laatste 5 mg zou ik in ieder geval nog geleidelijker willen afbouwen.

2009 aan de paroxetine om spanningsklachten die ik al had sinds eind 2005 door een hele slechte ervaring in een relatie.

Na een aantal weken voelde ik mij beter. Noot overnagedacht weer te stoppen. Tot 2013 had ik een nieuwe relatie met een vrouw die me behoorlijk onderuit heeft gehaald. Maar ik slikte paroxetine dus ik had niet zoveel last ergens van.

Eind 2013 gescheiden en sinds 2014 in een nieuwe relatie die me veel positiefs bracht. Dat was voor mij de de reden eind 2015 maar een te gaan stoppen met paroxetine. De huisarts gad ik nooit meer iets van gehoord. Ik vergat wel een een pilletje en dan kreeg ik binnen 1 a 2 dagen enorme schokken. Maar dat had ik niet echt gelinkt. In de bijsluiter stond, halveren en dan stoppen.

In eerste instantie dacht ik bij een halve pil… ok als dit het is…. Dat heb ik geweten… een paar weken later zat ik op de crisisopvang. Paniek, vluchtgedrag angst…. De oplossing was weer aan de paroxetine. Ok als dat moet… toen begon het eigenlijk pas. Terug naar 20mg. Ik kreeg het gevoel alsof ik in brand stond. Vooral mn bovenlijf. Dat is nooit meer overgegaan. Eigenwijs als ik ben wilde ik van de paroxetine af dus opnieuw geprobeerd. Weer halveren maar je raad het al… zo een paar keer gejojood met die troep alleen de angst en onzekerheid werd alleen maar groter. Eind vorig jaar was de laatste mislukte poging. Via de ggz verpleegkundige die vond dat ik eerst wederom moest ophogen naar 20mg bij de psycholoog terecht gekomen onder begeleiding van een psychiater. In mei 2023 opnieuw gestart met afbouw. 20mg hoekje eraf dus ca. 17mg naar 15mg. Weer een hoekje eraf en dan ca 12,5mg en zo door…. Die geeft wel aan dat ik geleidelijk moet afbouwen maar daar blijft het ook bij. Vloeibaar niet leverbaar dan maar veilen en wegen. Bijna niet te doen want vijl je werkzame stof weg of vulmiddel… inmiddels zit ik met eindelijk wat hulp van de apotheek op 3,5mg ik heb pillen van 1mg die deelbaar zijn van een speciale bereidingsapotheek. Het is zwaar maar het lukt tot nu toe. Ben heel prikkelbaar en opvliegerig. Dat wel. Advies van de psych… om en om gaan slikken (alternerend) als ik iets geleerd heb ivm halfwaardetijd is dat not done! Dus zelfs in dat geval van de psych een teleurstellend advies. Op mijn tegenspraak dat dat not done is helaas geen reactie. Om en om ga ik iig niet doen. Ik ga tot eind 2023 door met 3,5mg en dan weer een halfje omlaag. Zelfs mijn slaapapneu is bijna verdwenen door de lage dosering paroxtine. Ik slaap heel af en toe een nacht zonder Cpap en snurk zelfs nauwelijks nog. Toch is werken en veel prikkels een hele uitdaging. Ik houd vol. En blijf voorzichtig. Ergens in het voorjaar 2024 hoop ik eraf te zijn al is het nog best snel. Ik had de eerste periode wel iets aan de paroxetine maar na 15jaar ken ik mezelf niet zo goed meer en wil er zeker weten vanaf. Ik merk heel af en toe wat betere momenten maar zwaar is het. Veel vermoeidheid en veel afwezig gevoel. Ik gloort hoop aan de horizon dat wel omdat ik af en toe mezelf weer voel en zie al is dat nog heel beperkt. Vaak voel ik me een zombie helemaal bij veel prikkels en ik heb een erg drukke baan. Dat gaat moeizaam. Een ding weet ik zeker…. Afbouwen gaat traag maar opbouwen ga ik nu NOOIT meer doen. Soms denk ik die laatste 3,5 misschien moet ik nu gewoon stoppen maar dat durf ik nog niet.

Helaas vind ik deze pagina te laat. Zit nu 6 jaar aan de paroxetine 20mg. Ik heb onlangs een verminderingspogingen gedaan. Binnen 2 weken naar 10mg. Ging heel goed tot 6 weken daarna. Inene trillen, diaree, geen eetlust, misselijk, maar vooral een snelle hartslag, de hele dag en nacht door. Toen deze pagina gevonden en mijn paroxetine weer opgehoogd naar 20mg. Dat is nu 2,5 week geleden. De diaree is wel over maar ik blijf echter die onrust en trillen (vooral sochtends) maar houden en ook mijn hartslag blijft ongewijzigd snel.

Volgens huisarts kan dit niet meer door de paroxetine vermindering komen. Die vermoed vreselijke hartproblemen, waar ik nog extra gestresst van raak.

Wat is jullie ervaring? Wanneer ga ik mij weer goed voelen op mijn oude dosis? Kan dat langer dan 2,5 week zijn?

Hier ook een horror beleving van de paroxetine afbouw. Ben in 5 maanden van 10mg naar 0 proberen te gaan, elke 2 weken 1mg minder, en dat ging letterlijk goed tot ik ineens op 0,25mg zat en het echt helemaal misging. Op de een op andere dag kreeg ik enorme ontwenningsverschijnselen van hartkloppingen, tot druk op de borst, tot extreme slapeloosheid (gewoon echt NIET slapen, zelfs na 9u soms nog steeds klaarwakker terwijl ik zo moe was). Veel slaapmedicatie gebruikt maar wil geen dubbele ontwenning! En ook met slaapmedicatie sliep ik vaak maar 3 uur. Had het ook warm, dan weer ijskoud, hondsberoerd (dacht dat ik een heftige griep had ofzo), en echt doodswensen die echt zeer aanwezig waren. Heb weer moeten opbouwen, eerst naar 1mg , ging toen iets beter, maar nog niet goed, toen 2, toen 2,5, toen 3, nog steeds niet stabiel, toen 4mg, en nee hoor nog steeds niet stabiel. Uiteindelijk probeerde ik weer naar 5 te gaan en dat ging zodanig mis dat ik om 3 uur snachts een ambulance gebeld had want ik dacht dat ik doodging, kroop over de vloer want was door mn benen gezakt. Niet te doen gewoon.

Zit nu op 4,25mg, beetje aparte dosering maar om een of andere manier gaat dat "redelijk". Goed is anders, maar voel me stabieler dan daarvoor! Ik ga hier nu echt een lange tijd op zitten voordat ik weer opnieuw ga proberen af te bouwen hiervan, want dit was/is gewoon niet te doen. Bijna mezelf laten opnemen in een crisisopvang. Zit nu ook tijdelijk bij familie want kon niet meer alleen zijn.

Dus @joke, dat kan wel degelijk van de paroxetine afbouw komen, soms slaat het als een mokerslag in, duurde bij mij 5 maanden toen t ineens kwam, waarschijnlijk omdat het onder de 5mg wel kritiek kan worden, maar t sloeg pas laat aan bij mij. Ik hoop dat ik stabiliseer op 4,25mg en weer enigszins kan functioneren want dit waren echt een van de 2 heftigste weken die ik ooit gehad heb.

Iedereen succes met afbouwen! En doe het rustig aan, ga zeker niet te snel. Zelfs 5 maanden was nog te snel blijkbaar. De apotheek en huisarts wilde me afbouwen in 10 weken zelfs, gelukkig had ik daar nee op gezegd!! Anders was het nog meer drama geworden waarschijnlijk.

Groetjes,
Kay

Hoi Kay,

Heb inderdaad begrepen dat die laatste 5mg superzwaar is. En dat je 5-10% per 4-6 weken moet verlagen.

Ik zit nu op 3 weken op 20mg en het gaat nog steeds niet veel beter. Mijn hart klopt nog veel te snel. Slaap ook nauwelijks. Sta te trillen op mijn benen. Kan nog maar nét voor mezelf zorgen, ook omdat dat moet. Fijn dat je bij familie terecht kan.

Hoe lang zit je nu op 4,25 mg?

Groetjes, Joke

@Joke,

Ja dat klopt inderdaad, heb me inmiddels ook zodanig ingelezen overal en dat is idd het advies, echt 5-10%. En goed naar je eigen lichaam luisteren hoe je erop reageert.

 

Echt rot joh dat het nog steeds niet beter gaat. Ik ken die klachten maar al te goed, echt vreselijk is het.  Ik heb t ook echt uitgeprobeerd te houden zelf maar t ging echt niet meer. Op de rand van crisisopname.

Ik hoop dat je toch wat meer stabiliseert komende tijd, je zenuwstelsel zal wel van slag zijn van die snelle afbouw poging. T is in elk geval erg zwaar hè.

 

Ik zit nu 3 dagen op 4,25. En vandaag voor t eerst voel ik me ietsjes beter. Hoop dat dat zo blijft

 

Groetjes,

Kay

Ik helaas ook weer 1mg moeten ophogen… nu weer op 4,5mg balen maar het is niet anders

Hoi Joke,

 

zeker weten door de paroxetine. Helaas hebben de meeste huisartsen geen enkele kennis van op-en afbouwen. Vooral het Jojo effect heeft voor mij waarschijnlijk levenslange restverschijnselen.

sterkte!

Wat naar Harold dat je toch ook weer hebt moeten ophogen, maar tegelijkertijd zo begrijpelijk. Ik hoop dat je stabiliseert op 4,5mg. Is inderdaad echt niet anders. Anders is het echt ondragelijk die ontwenningsverschijnselen.

Ben er echt van geschrokken afgelopen 2 weken hoe extreem het wel niet was. Zou bijna zeggen dat ik er gewoon jaren ipv maanden over zou willen doen die laatste milligrammen.. om maar niet opnieuw die heftigheid te hoeven voelen of meemaken van de afgelopen weken

Wij hebben heel veel aan jou verhaal! Dank daarvoor.

Het lijkt bijna dat jou verhaal due van mijn man zou kunnen zijn.

Ook ik helaas deze site te laat gevonden. Ik ben na 21 jaar het slikken van paroxetine 20mg gestopt. Eerst van 20 naar 10, heel zwaar, maar was te doen, daarna van 10 naar 0 mg. dat stond in de gebruiksaanwijzing.....niet wetende in welke hel ik zou belanden. Om alles kunnen huilen, met die ad kon ik niet huilen, nu extreem veel. Kan geen prikkel aan, alles voelt anders en komt extreem binnen. Bibberbenen, duizelig, diarree, dan koud en dan zweten. Het is of ik de 21 jaar van slikken van de paroxetine soort van gedroomd heb en nu alles alsnog bewust aan het doorlopen ben. Ik ben inmiddels 7 maanden verder, heb de huisarts gevraagd om een ervaringsdeskundige begeleiding, daar kon ze mij niet in adviseren. Loop nu bij psycholoog. Zijn er mensen die dit verhaal herkennen? En hoe hiermee om gegaan en of het uiteindelijk goed komt? Ik had me voorgenomen dit middel nooit meer te slikken, maar weet niet hoe lang ik dit nog volhou.

Je had direct in het begin een psychiater moeten raadplegen. Dat kan nu alsnog wel.
En natuurlijk ben je er zelf nu ( te laat ) achter dat je veel te snel gegaan bent
Met afbouwen . In het begin gaat het nog wel met de grote stappen maar hoe lager je komt hoe kleiner de stapjes.
Vind een goede psychiater waar je mee een goede klik hebt en die kan je hier in begeleiden.
Zet door, niet weer beginnen met dat gif