Hallo,

Mijn naam is Eric, ik ben 19 jaar en ik ben een eerstejaarsstudent.

Dit jaar ben ik gaan studeren en ik ben bij een studentenvereniging gegaan, zoals van mij verwacht leek te worden en zoals ik dacht zelf te willen (namelijk hetzelfde doen als de rest van mijn omgeving).
Nu valt het leven me nogal zwaar, ik heb het idee dat ik me niet ontwikkel op bepaalde gebieden en mezelf inhoud en niet ontplooi tot de persoon die ik ben.

Ik probeer met alle activiteiten van de vereniging en mijn studentenhuis mee te doen, zoals van mij verwacht word en zit daardoor volkomen vol met deze bezigheden en daarnaast mijn studie. Mijn eerste tentamenperiode is nu best goed gegaan maar de laatste week kan ik me nergens meer op concentreren, merk ik dat mijn korte termijngeheugen erg slecht is, dat ik erg veel moeite heb uit bed te komen en af en toe heb ik zelfs dat als ik mijn ogen sluit om te ga slapen er hele rare onsamenhangende gedachtes komen (bijna alsof er meteen een droom begint terwijl ik nog bij bewustzijn ben) terwijl ik andere keren juist maar niet in slaap kan vallen. Tevens heb ik last van vastzittende hoest.
Heeft iemand misschien tips voor mij? Het lijkt me zonde om nu al te stoppen met mijn studie of meteen het roer om te gooien. Maar aan de andere kant denk ik soms ook wel dat ik foute keuzes heb gemaakt, zowel op het gebied als studie als de keuzes voor het leven daarnaast.

Hai student,
Om te beginnen ben ik geen dokter, maar vind jij je studie wel leuk? Ik bedoel, heb je zelf de keuze gemaakt of heb je de idee dat je het doet voor een ander, voor bijvoorbeeld je ouders?
Is dit de eerste keer dat je op jezelf woont?
Mis je de steun of begeleiding van thuis?
Geniet je van je vrijheid of kun je er eigenlijk niet goed mee omgaan?
Zomaar een paar vragen aan jou om een beter beeld van je te krijgen...

Liefs, Emma

Hee Emma,

Ik heb wel de studie gekozen die ik dacht te willen, hij valt alleen nogal tegen. Verder is het denk ik vooral het heftige verenigingsleven wat mij op de borst drukt. Misschien probeer ik te veel iets te zijn wat ik niet ben maar tegelijkertijd ben ik bang dat als ik nu het roer omgooi ik spijt zal krijgen van mijn keuzes.
De steun of begeleiding van huis mis ik niet echt, ik heb ook wel al eerder op mezelf gewoond.
Ik heb het idee dat ik juist wat minder vrijheid heb omdat ik op een typisch studentenhuis, wat hoort bij de vereniging ben gaan wonen, wat verplichtingen met zich meebrengt.
Verder zijn de klachten erg vermoeiend en dus ook wel psychisch; ik ben af en toe down en kan mijn gedachten bij het slapen gaan soms totaal niet meer volgen.