Ik ben 53 jaar oud. Ooit hebben ze bij mij de diagnose affect-schizo gesteld, maar ik hecht daar geen waarde aan. Ik heb allang alle oorzaken van mijn ziek zijn weggenomen. Ik gebruik weinig medicatie.
Mijn laatste terugval was in 1994. Al meer dan 14 jaar ben ik niet meer opgenomen geweest. Toch blijft de psychiatrie mij de problemen aanpraten. Ze speelden het klaar om een dag voor de begrafenis van mijn moeder meerdere keren over terugval te beginnen. Een slechtere timing is niet denkbaar.
Niet de aandoeningen zijn verschrikkelijk. De behandeling is verschrikkelijk. Ik kom geregeld in contact met patienten en hoor dan op wat voor schaal ze de problemen krijgen aangepraat. Ook de patienten onderling praten elkaar de problemen aan.
De psychiatrie klaagt over de agressie. Maar ze roepen de agressie over zich uit door de gemene dingen die ze tegen patienten zeggen.
Ik heb geleerd mij zo min mogelijk met psychische zaken bezig te houden. Ik zoek afleiding en hou me bezig met computeren, lezen, boodschappen doen e.t.c.
Gelukkig heb ik ook nog contacten buiten de psychiatrie. Die koester ik.
Psychiatrie is een pseudo-wetenschap. Want wetenschap zonder goede feedback is geen wetenschap. Ze luisteren gewoon niet.
Hoe kom ik van die behandelaars af? Ze luisteren niet naar mij.
Beste Koenraad,
Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens: behandelaars zijn ook veroorzakende factoren. Het is inderdaad het beste je ook bezig te houden met niet-psychische zaken. Hobbies, bezigheden e.t.c.
Jan