Column door Bernard Ligtenberg
Hier een variatie op de ezel die aan de gang wordt gehouden door iemand op zijn rug die hem met een hengel een wortel voorhoudt. Als mens kunnen we even hardnekkig achter iets aan lopen wat we nooit bereiken, waar we hoogstens af en toe aan mogen ruiken.
Hardnekkige patronen lijken zichzelf in stand te houden, je komt er maar niet uit! Wetend dat het niet goed gaat: toch doorgaan in de hoop dat het beter wordt. Bijvoorbeeld als de aandacht gericht is op het krijgen van goedkeuring en complimentjes van anderen. De wortel……
Wil je dit eigenlijk wel?
Deze vraag hoef ik meestal niet te stellen als een cliënt die bij mij komt vanwege klachten die door een dergelijk patroon worden veroorzaakt. Natuurlijk niet, en vaak is al van alles geprobeerd om de probelemen op te lossen. Hoewel het patroon ook vaak niet wordt onderkend.
Weinig zelfvertrouwen om maar eens iets te noemen
Een van de vele voorbeelden: een vrouw met weinig echt plezier in het leven. Gebrek aan zelfvertrouwen gaf haar constant stress, in het hoofd zitten en irritaties.
Van kind af aan moest zij opletten of haar ouders wel goed vonden wat ze deed. Zij leerde hun manier van goed, hopend op aandacht en complimentjes. Goedkeuring van haar omgeving bleef altijd belangrijk, en zo doen wat anderen graag zien. “Op mijn trouwdag maakte ik me zelfs zorgen of mijn moeder het wel naar haar zin had.”
Daar zat ze nu, hulpvaardig en inschikkelijk, met heel vaak het gevoel “het is ook nooit goed”. Want gedachten van anderen lezen is lastig en eigenlijk wist ze ook niet meer wat ze zelf leuk vond of niet.
Het gevolg: steeds minder ondernemen, alleen wat echt moet, en dat gaf dan weer een schuldgevoel. Na verloop van tijd voelde ze zich steeds depressiever. Maar gelukkig had zij al het een en ander ondernomen waardoor het patroon haar zelf ook wel duidelijk was.
En dan lijkt de oplossing zo eenvoudig
Niets aantrekken van wat anderen zeggen. Doen waar je zelf gelukkig van wordt! Dus meer van je kostbare energie voor jezelf gebruiken. Grenzen stellen aan de energie die je aan de rest van de wereld besteedt. Het probleem was alleen… die wortel, want die hing er nog steeds! Als vanzelf ging haar aandacht nog steeds daar naar toe. Als zij bijvoorbeeld iets nieuws ondernam dat werd afgekeurd, of wat minder voor anderen klaarstond dan in het verleden.
Anders gezegd, de voelsprieten waarmee ze anderen invoelt bleven constant signalen afgeven. En we zijn als mens uiterst gevoelig voor korte termijn beloning of straf in de vorm van een prettig of naar gevoel. Dat gevoel zet ons direct in beweging of remt ons juist af. Dat maakt bijvoorbeeld afvallen zo lastig, of loskomen van een verslaving zoals roken.. Onbewust was haar aandacht dus nog steeds meer bij de ander dan bij haarzelf.
Wat dan?
Het is natuurlijk noodzakelijk om meer naar binnen te kijken, en minder naar de wortel die voor je neus hangt. Kijk ik als hypnotherapeut naar het plaatje bovenaan, dan is de oplossing helder. Zo snel mogelijk wat op je rug zit kwijt zien te raken, de rugzak afdoen, dan kun je die wortel gewoon opeten!
In mijn praktijk betekent dat allereerst aandacht voor verwerking van het verleden. In een veilige omgeving kunnen dan soms nooit geuite gevoelens naar buiten komen. Maar zeker ook tegelijkertijd directe momenten van beloning inbouwen. Met suggesties en affirmaties die als een olievlek werken. Zodat langzaam maar zeker het evenwicht wordt verschoven. Waarbij de cliënt uit het voorbeeld steeds meer ging ondernemen waar ze zelf plezier in had en als vanzelf een gezond gevoel van eigenwaarde ontstond. Een vicieuze cirkel, maar dan de goede kant op.
Ook maakt hypnose afstand nemen makkelijker, regelmatig vanuit een andere positie kijken naar wat er gebeurt. En zo jezelf in relatie tot anderen zien. Of zien dat de wortel steeds meer vervaagt, de rugzak leger wordt en jezelf daarvoor een complimentje geven!
Delen: