Hallo,
Ik ben een meisje van 15 jaar en ik houd me al een aantal maanden erg bezig met mijn gewicht en uiterlijk. Ik vind mezelf dik, maar andere mensen zeggen dat dat niet zo is (ik weeg 159 cm en 44 kg). Al een aantal maanden probeer ik af te vallen en te beginnen aan een dieet, maar telkens mislukt dit. Ik vind dat ik de laatste weken echt te veel gegeten heb en ben nu opnieuw bezig met een dieet. Ik mag van mezelf geen snoepjes, koekjes, chips en chocolade meer. Nu merk ik dat ik eigenlijk probeer om al mijn tussendoortjes over te slaan en alleen maar gezonde maaltijden wil eten. Ik let telkens erg op de hoeveelheid kcal in een product. Als ik iets ongezonds heb gegeten, voel ik me telkens erg schuldig. Ook weeg ik mezelf elke dag. Ik kijk wel eens op pro aan sites voor tips en voel me hier eigenlijk niet echt fijn bij.
Ik ben van mezelf altijd al erg onzeker geweest en ik vergelijk me vaak met anderen.
Ook loop ik al een jaar bij een psycholoog, maar vooral voor mijn onzekerheid. Ik durf dit verhaal niet tegen mijn psycholoog te vertellen, omdat ik denk dat ik dit doe om aandacht te krijgen.
Ik wil echter niet dat dit echt uit de hand loopt en dat ik straks moet worden opgenomen.
Zou ik een eetstoornis kunnen hebben? Wat moet ik doen?
Je ontwikkelt in ieder een eetstoornis als je die niet al hebt. Ik raad je dan ook dringend aan om dit met de psycholoog te bespreken. Je hebt nu namelijk al ondergewicht.
Op zich is het wel beter om geraffineerde suikers een beetje te vermijden maar 'niet mogen' van jezelf is wel streng. Je zou dingen kunnen nemen met natuurlijke zoetstoffen of zelf wat maken. Zelf eet ik vaak speltcrackers met zaden. Daar zit redelijk wat eiwit in, wat beter is voor je bloedsuikerspiegel, plus dat er meer voedingsstoffen in zitten.
Dat een dieet steeds mislukt is logisch omdat je je lichaam dan wat ontzegt. En door minder te eten gaat je lichaam in de spaarstand, waardoor je eerder vet gaat opslaan en je de neiging hebt om aan te komen, waardoor je weer wil afvallen, enz. Beter dus zorgen voor een goed voedingspatroon, met af een toe wat lekkers.
Het is wel verstandig om er hulp bij te zoeken. Het heeft ook te maken met je onzekerheid dus ook aankaarten bij je ouders en bij de psycholoog.