Hallo iedereen.
Ik ben 22 en vorig jaar is er bij mij add geconstateerd. Ik zit nu al een tijdje aan de ritalin. Het concentreren gaat nu een stuk beter en de drukte in mijn hoofd gaat ook redelijk.
Alleen is er nog 1 ding wat eigenlijk steeds erger word. Ik erger me echt heel snel aan dingen. Bijvoorbeeld dat mijn vader zo vaak moet niezen en dat hij dan steeds zo vies zijn neus ophaald. Of het geluid dat hij maakt als hij kauwt. En zo zijn er nog wel veel meer dingen waar ik me aan erger.
Ik laat het niet merken maar ik sta dan echt op ontploffen soms. Dan word ik gewoon kwaad(in gedachten). Ik laat het dus nooit merken. Maar ik weet niet hoe lang ik dit nog vol houd. Ik word er echt knettergek van.
Is er iemand die misschien een oplossing weet?
Alvast heel erg bedankt
Hai, ik ben geen psycholoog, maar je zou kunnen nagaan op welke momenten jij je ergert. Is dat elke dag, of momenten dat je juist moe bent? De oorzaak van de ergernis ligt bij jou. Je zou je schouders er ook over kunnen ophalen, maar dat kan je kennelijk niet meer. Ook al zeg je er niets van, je zit jezelf enorm op te winden. Je zou kunnen proberen er een positieve draai aan te geven. Geef je vader bijvoorbeeld een zakdoek zodat hij zijn neus kan snuiten zodat hij niet steeds hoeft op te halen. En jij mag er ook best iets van zeggen, dat je het een onsmakelijk geluid vindt. Waarschijnlijk heeft je vader het niet eens in de gaten en is dat ophalen een reflex. Als jij hem er niet vriendelijk op wijst, veranderd er niets. Om je ergernissen niet de overhand van je humeur te laten krijgen, zul je gedeeltelijk bepaalde situaties moeten accepteren, maar het uitspreken kan ook een oplossing bieden. In ieder geval, als je niets onderneemt, raak je uiteindelijk alleen maar meer gestrest.
Succes
Heej.
bedankt voor de reactie.
het is eigenlijk op elk moment van de dag. Ik heb al een paar keer een zakdoek aangeboden, maar om dit nou elke keer te doen :s. Ja ik weet dat het aan mezelf ligt. Ze kunnen er niks aan doen want wat hun doen zijn gewone dingen die je moet doen.
Ik snap alleen niet hoe ik eraf kom. Ik probeer het echt te negeren. Ik probeer me niet te ergeren of boos te worden. Maar dit is voor mij echt lastig. Ik erger me al een paar jaar aan dingen maar het word dus steeds erger. Ik ben bang dat ik een keer ontplof tegen iemand die er helemaal niks aan kan doen.
Ik probeer het te accepteren vele dingen waar ik me aan erger. Maar zoals ik al zei dit is voor mij echt lastig.
Sorry ik weet niet of jullie snappen hoe ik me voel. Ik durf het alleen niet tegen iemand te zeggen dat er zoveel dingen zijn waar ik me aan erger. Dan denken ze vast dat ik me niet zo moet aanstellen. Tenminste dat zei mijn moeder laatst toen ik het ten sprake bracht. En dan zei ik maar een paar dingen waar ik me aan erger op school.
Nou, ik vind de reactie van jouw moeder best wel bot. In plaats dat ze probeert mee te denken en juist tot een oplossing probeert te komen, schuift ze jouw opmerkingen zo van tafel? Zou het een idee zijn als je het allemaal eens op papier zet. Beginnend met de kleine ergernissen oplopend tot dingen waar je echt van gruwelt? Zelf kan ik redelijk goed mijn schouders ophalen over dingen die me storen, maar ik herken ook wel dat er geluiden gemaakt worden waarvan ik denk, kan dat niet anders. Ik zit toch ook in deze kamer? Aan neuspeuteren en hardop winden laten erger ik me groen en geel en zeg daar dus wel wat van. Tenzij iemand verkouden is en echt ziek op de bank ligt, dan niet. Maar het feit dat je het nu hier verteld, betekent dat het je gewoon echt hoog zit. Ik zou dus zo nu en dan wél een opmerking maken, hoe futiel di misschien ook mag zijn. Altijd maar opkroppen en wegslikken is geen oplossing. Dan ontplof je inderdaad een keer en begrijpen je ouders en je omgeving er helemaal niets van. Blijf kalm, maar spreek je zelf wel uit.
Groetjes
Heej.
ja soms doet mijn moeder dat wel. Nou ja ik probeer er meestal niet zoveel van aan te trekken.
Ik ga het opschrijven die dingen waar ik me aan erger. Mischien helpt het.
Ik heb het dus vaak niet als iemand ziek is. Dan erger ik me vaak niet. Heel gek maar ja. Ja neuspeuteren kan ik dus ook niet tegen. Ook al is het met een zakdoek. Doe je toch niet aan de eettafel. Maar affijn. Ik zal het eens opschrijven. En misschien een keer naar een stil afgelegen plek en dan alles er ff uitschreeuwen ofzo
Misschien heb je iets aan deze link?
http://www.leraar24.nl/video/1328
Groetjes Fee
Ik zal eens kijken of die kaartjes van die link werken. Bij sommige ergernissen wel denk ik. Niet allemaal natuurlijk. Ik kan moeilijk tegen iemand in de stad zeggen die niet doorloopt. Kom zullen we er even over praten. :P. Bedankt voor jullie hulp in ieder geval.Ik zal hier zo nu en dan wel een berichtje plaatsen of het wat beter gaat of niet
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Oh ja, ik kan me helemaal groen en geel ergeren aan automobilisten op een rotonde maar die dat niet aangeven. En fietsers die geen hand uitsteken. Mensen met een slechte adem en maar tegen je door blijven praten terwijl ik helemaal achteruit deins van de geur. Neuspeuters. Mensen die een mening hebben en jou proberen te overtuigen dat die mening de juiste is. Na het toilet geen handen wassen. Voor het eten geen handen wassen. Mensen die ongevraagd een slokje uit mijn glas nemen omdat ze 'even' willen proeven hoe het smaakt. Hoesten zonder hand voor de mond. Pfff, kan nog wel even doorgaan, haha.
toch normaal dat je je ergert
die persoon is ziek , en jij kan zelfs door hem besmet worden ; ga dus beter naar je kamer !
toch een beetje raar , dat je op ontplofen staat , maar dat je zegt dat zoch dat niet uit ; als je op ontplofen staat , dan merkt een andere persoon dat toch !
ik weet niet in welke mate je je dus opwind ; maar kan je niet beter gewoon proberen je niet zo op te winden ; als je je opwind , stop er dan meteen mee ; uiteindelik zijn er veel mensen die dat probleem heben .
Hoi,ik weet sinds kort dat ik ADD heb Wat jij beschrijft, ervaar ik bv als mijn zoon, voor mijn gevoel, te hard praat, of 'onverwachts'binnenkomt of begint te praten.Hij haalt mij daarmee uit mijn concentratie/ervaringswereld en dat ervaar ik als heel onplezierig!
Sinds deze week aan het experimenteren met Ritalin en tot mijn verbazing heb ik nu er nog 20% last van, als het eerder 100% was. Beetje vaag?
Maar misschien zou een hogere dosis Ritalin kunnen helpen.