Zo zie je maar dat je bij een verdenking op een appendicitis niet mag talmen en hulp moet vragen.
Een appendicitis of "blindedarmontsteking" is (meestal) een bacteriële ontsteking van het wormvormig aanhangsel (appendix) van de blindedarm; de eigenlijke blindedarm is doorgaans niet betrokken bij de ontsteking het betreft alleen de appendix vermiformis.
De diagnose "blindedarmontsteking" is soms eenvoudig, maar niet zelden ook zeer lastig te stellen. Bij twijfel gaat men in de regel over tot verwijdering van de appendix, omdat het veel erger is een ontstoken appendix niet te opereren (met risico op perforatie, gevolgd door een levensgevaarlijke buikvliesontsteking, en abcesvorming) dan een gezonde appendix er (achteraf) onnodig uit te halen. Ongeveer de helft van de verwijderde appendices blijkt achteraf niet ontstoken. Blindedarmontsteking komt vooral bij jonge mensen voor, maar kan op iedere leeftijd optreden.
Een appendicitis uit zich door pijn vooral in de rechter onderbuikstreek. In klassieke gevallen gaat hieraan een periode van pijn meer rond de navel aan vooraf. De patiënt is over het algemeen misselijk, geeft soms over en heeft maar zelden een normale eetlust. Deze pijn kan gepaard gaan met koorts maar dat hoeft niet. Ook diarree is een verschijnsel. Er ontstaan na verloop van tijd peritoneale prikkelingsverschijnselen: Zachtjes de rechter onderbuik indrukken doet pijn, dan snel de hand weghalen doet nogmaals pijn ('loslaatpijn'). Meestal zijn er in het bloed tekenen van de ontsteking te vinden in de vorm van een verhoogde bezinking en meer witte bloedcellen dan normaal. Afwezigheid hiervan sluit de diagnose echter niet geheel uit. Met behulp van echoscopie kan in geval van twijfel aan de diagnose in veel gevallen uitsluitsel gegeven worden. Soms ligt de appendix achter de darm omhoog gevouwen ("opgeslagen"). Dan is de lokalisatie van de pijn anders. Soms wordt de spier, die van de buikholte naar het been loopt, daardoor geïrriteerd, waardoor de patiënt zijn rechter been opgetrokken houdt (psoasfenomeen). Tijdens de zwangerschap kan de lokalisatie sterk verhoogd zijn, omdat de baarmoeder de darmen omhoog drukt.
Aangeraden wordt bij het vermoeden van een "blindedarmontsteking" naar de huisarts te gaan. Indien de dokter een sterk vermoeden heeft van appendicitis zal hij doorverwijzen naar een ziekenhuis en dan is verwijdering d.m.v. een operatie (appendectomie) meestal de beste behandeling. Dit kan op twee manieren: een kleine snee rechts in de onderbuik of d.m.v. een kijkoperatie waarbij een aantal minieme sneetjes worden gemaakt waarna de operatie laparoscopisch wordt uitgevoerd.
Als men te lang wacht met opereren in de acute fase (à chaud), leggen de vrije slip van het buikvlies (omentum majus) en darmen zich beschermend om de ontstoken appendix heen en vormen een grote massa in de buik, een infiltraat. Als dit eenmaal gebeurd is, zal men vaak enkele weken tot maanden moeten wachten tot men (à froid) kan opereren.
Mijn appendix is er zondagmiddag uitgehaald en de dag erna mocht ik alweer naar huis. Ik heb er veel geluk mee gehad, omdat ik er optijd bij was. Zaterdagavond begon het en ben ik naar het ziekenhuis gegaan, daar hebben ze onderzoeken gedaan, maar ze wisten het niet zeker. Zondagochtend moest ik terugkomen en hebben ze weer bloedgeprikt, daaruit bleek dat de ontstekingswaarden weer hoger waren. Toen hebben ze een echo gedaan en daarop was te zien dat m'n blinde darm onstoken was. Toen ging het heel snel, eerst mocht ik weer terug naar de kamer waar ik eerst ook had gewacht, toen kwam de dokter om te vertellen wat er moest gebeuren. Hij zei dat ik in de loop van de middag geopereerd moest worden. Nog geen 10 minuten later kwam er een verpleegster aan om me op te halen en ik ging meteen naar de OK. Daar zijn ze 50 minuten bezig geweest met de operatie, iets langer dan normaal en de snee is ook groter dan normaal (zo'n 10 cm) omdat m'n blinde darm erg diep lag.
Toen ik bijkwam (meteen na de operatie) mocht ik naar m'n kamer. Diezelfde avond heb ik al iets gegeten en ben ik al uit bed geweest, wat erg bijzonder schijnt te zijn. M'n bloeddruk, hartslag, zuurstofgehalte en temperatuur werden bijgehouden. Alles was goed, behalve m'n bloeddruk, die was aan de lage kant (112/55).
Gelukkig mocht ik de volgende dag alweer naar huis, maar ik moet nog heel rustig aan doen. Eten mag gewoon, maar kleine beetjes en niet te zwaar verteerbaar eten, ik mag eten wat m'n lichaam aankan. Als ik misselijk word, moet ik even overgaan op vloeibaar, maar daar heb ik nog geen last van gehad. Ik moet naar m'n lichaam blijven luisteren en genoeg rust nemen.
De wond doet nog wel veel pijn, vooral als ik rechtop ga zitten, maar het word wel snel minder. De chirurg zei dat ik heel erg snel herstelde, hij was verbaasd dat ik de ochtend na de operatie al uit bed was geweest, terwijl ik de avond ervoor ookal naar de wc was gelopen.
Als ik verhalen van anderen hoor, denk ik dat ik er erg goed vanaf ben gekomen. Ik heb ook geen last gehad van de narcose, ik had alleen geen stem meer.
Ik wil nog wel zeggen dat als je een blinde darm onsteking vermoed, dat je meteen naar de dokter moet gaan. Je moet je ook niet naar huis laten sturen omdat je bijvoorbeeld niet misselijk bent, want dat was ik ook niet. Ik kon ook nog wel lopen, want ik was er optijd bij.
Hoi Amber,
Een dergeliojk verhaal is mijn broer ook overkomen. DE artsen in het ziekenhuis hebben hem te lang laten lopen. met als gevolg dat de appendix gesprongen was, de buikwand ontstoken en na de operatie zijn, nieren, lever en longen uitgevallen,5 dagen vreesden we voor zijn leven. Hij voelde zich een hele piet toen hij het ziekenhuis na 2,5 weken mocht verlaten. Nu echter heeft hij van de rare vervelende dingen. In feb heeft zich dat allemaal afgespeelt, in aprilm nis hij beginnen te sukkelen met een voet. Af en toe kan hij gewoon niet lopen, dan ghaat het weer, dan weer niet. Foto's tonen niets aan!! V.a. juni, juli is beginnen te sukkelen met zware exczeem. Eerst zijn ogen, oren en handen en nu helemaal onder. heb jij hier ooit al eens van gehoord? voor mijn gevoel is het allemaal te wijten aan ddie gesprongen appendix. En waar eindigen we nog...............
Factoren die bijdragen aan het ontstaan van craquelé-eczeem zijn een van nature droge huid en een neiging tot makkelijk beschadigen van de huid. Onderliggende processen die bijdragen aan de aandoening zijn, vermindering van het watervasthoudende vermogen van de hoornlaag, ontvetting van de huid door schoonmaak- of oplosmiddelen, heet baden, scrubben, te hard afdrogen, lage luchtvochtigheid en droge, koude wind. Herhaaldelijke beschadiging van de huid kan leiden tot ontstekingen en de water-vet balans van de huid verder verstoren.
Craquelé-eczeem wordt meestal aangetroffen bij ouderen en wordt vaak pas vastgesteld als ze in een ziekenhuis of instelling worden opgenomen. Veelvuldig is er sprake van een sociaal isolement en een slechte algehele gezondheid.
Hoi Amber, ik ben 5 weken geleden op het nippertje gered, maar nu, 5 weken later ben ik zoo moe, en ik heb zo veel pijn dat ik eind van deze week weer onder de scanner moet, wellicht omdat er iets zit wat er niet hoort te zitten...Ik maak me zorgen om mijn toekomst, ik maakte 16 uur per dag en liep 15 kilometer gemiddeld per werkdag, en nu ik dit zo allemaal lees, is het vooruitzicht erg somber voor me.
Ik heb een tintelende rechtervoet en ik slaap heel weinig, wel apart om te lezen hoeveel lotgenoten er zo zijn.
Groet, John.
Hoi Diana, mag ik vragen hoe het nu me je broer is? Ik ben 4 weken geleden op het nippertje gered, sindsdien ging het elke dag beter, tot vorige week...Eind van deze week moet ik weer een CT scan laten maken, ik heb bovendien ook last van een tintelnde rechtervoet, net als bij je broer...
Ik heb het gevoel, dat dit wel eens een begin kan zijn voor mij, van een ellenlange, vervelende medische kwestie.
Ik ben doodsbang en ontzettend geschrokken hoe je kan veranderen van een sterke man tot een zielig hoopje mens.
Groet,
John.
Ik heb het ook gehad , mijn appendix was gesprongen , ik heb 2 weken niets mogen eten ... ik ben juist op het nippertje gered : je kan er namelijk van sterven ...
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Hoi!
2 weken geleden werd ik geopereerd aan een gesprongen appendix!
Eerst had ik 4 dagen last van hevige buikpijn, zowel in mijn buik als in mijn maag, maar niet bepaald op de plaats waar een appendix zit. Motilium, Buscopan, Spasmomen,... hielpen niet!
Ik had geen koorts en moest niet braken en ik kon niets eten!
Na 4 dagen toch naar de huisarts gebeld want ik kreeg pijn in de rechterkant van men buik. Deze nam rond 13u in de middag bloed af en gaf me antibiotica. Rond 20 uur moest ik terugbellen voor de bloeduitslag.
Toen ik thuis kwam van de huisarts, werd de pijn steeds groter en groter, kreeg ik hevige koorts en moest ik ook beginnen braken. Ik besloot om een bad te nemen want op het internet stond dat een bad nemen niets kwaad kon.
Terwijl ik in het bad zat -rond 15u-, kon ik de pijn niet meer verdragen en ben ik, samen met mijn moeder, naar het spoed gereden. Daar namen ze alweer bloedstaaltjes van me af en namen ze een echo met als gevolg dat men zag dat mijn appendix ontstoken was. Daardoor meteen geopereerd op 2 methoden: 1ste methode was met 3 gaatjes maar op deze methode gingen ze de uitgelopen bacterieen niet genoeg kunnen verwijderen en gingen ze mijn buik niet voldoende kunnen spoelen. Daardoor hebben ze van de 2de methode gebruik gemaakt: een grote snee vanaf mijn navel die ongeveer 8 cm naar beneden loopt, waardoor ze mijn buik proper konden kuisen.
Toen ik wakker werd zat ik met een epudrale om te pijn te verlichten en had ik dreins waarin de vuile, uitgelopen stof kon uitlopen in 2 zakjes, ik zat ook met een infuus, met een sonde,...
Na enkele dagen zijn ze begonnen de dreins in te korten. Die zaten zo'n 20 cm in mijn buik.
Nu ben ik terug thuis nadat ik 12 dagen in het ziekenhuis heb moeten blijven. Het was een zware operatie en het zal nog een zeer lange herstelperiode worden zoals de chirurg me zei. Jammergenoeg is dit in de grote vakantie moeten gebeuren. Anders mocht ik 2 maand niet naar school.
Maar gelukkig kom ik er wel door en komt alles weer goed. Ben blij dat ik daar al verlost van ben en dat ik dit niet meer moet meemaken!
Ik ga vandaag een ego maken voor mijn blindedarm en dan gaan Ze kijken of ik blindedarm ontsteking heb want ze hebben al bloedgeprikt. En hadden ze bijna niets aan dus de ego zeiden ze
En heel veel sterkte
dit heb ik precies het zelfde gehad,
sowieso heel vervelend dat je dan een operatie moet.
ik heb na de operatie nog ongeveer 2 a 3 weken last gehad alleen di tm kwam waarschijnlijk omdat het zomer was
en ze zeggen dat als je net bent geopereerd en je hechtingen zijn weg dat als de zon dan op je litteken gaat schijnen dat het dan hel veel pijn kan gaan doen maar toen werd het gelukkig weer koud weer
en bijna na 3 dagen was het weg.
Ik weet niet of het bij jou ook in de zomer was
maar ookal wil je niet terug en de pijn blijft
kun je toch echt beter teruggaan
misschien is het stom maar dan kunne ze je dan wel helpen zodat het hopelijk voor je overgaat.
ik zat te rollen over de grond van de buikpijn
ookal kwam het waarschijnlijker de zomer
ben IK toch terug gegaan en toen heb ik een een of andere pleister gekregen voor op mijn littekens waar de zo'n niet door kan dit hielp al heel veel
ik zelf heb hier momenteel ook mee te maken. Toen ik s'nachts al Mn eten eruit spuugde en niet kon slapen van de pijn, zijn Mn ouders en ik naar de seh gegaan.We waren daar rond 3 uur in het ziekenhuis en om 6 uur werd ik alweer weggestuurd.Ik moest om 10 uur weer jn het ziekenhuis zijn, dus ik was helemaal brak en had ook nog es honger (omdat ik niks mocht eren) Beeldvormendonderzoek is er gedaan, en ze zeiden dat het een buikinfectie was.Mijn klachten heb ik nu nog steeds (na bijna een maand) en mijn ha heeft echt vastgesteld dat het om mijn blindedarm gaat.Ik vond het erg schandalig dat ik zo naar huis gestuurd werd ....