depressie?

Hallo

ik weet niet goed hoe ik het moet vertellen ik ben een meisje van 15 jaar. maar ik voel me al zeker een jaar slecht in mijn vel waardoor ik mezelf heb "beschadigd". Ik ben altijd heel onzeker en ik voel me zeer waardeloos dat gevoel doet me te veel pijn.ik heb in januari mezelf voor het eerst beschadigd ik dacht dat ik het daarna niet meer zou doen. maar ik heb het 3 weken geleden opnieuw gedaan. en 2 weken geleden ook weer. telkens als ik naar die littekens kijk doet het me weer pijn en voel ik me dom omdat ik mezelf heb pijn gedaan. soms reageer ik mezelf af op mensen die er niks mee te maken hebben zoals mijn ouders en mijn zusjes. ik zonder me de laatste tijd af van iedereen die te dicht bij komt. mijn 2 vriendinnen hebben dat ook gemerkt die wisten ook dat ik mezelf had pijn gedaan in januari maar de twee laatste keren weten die het eigenlijk niet. ik ben de laatste tijd echt vermoeid en slaap heel slecht ik ook zeer opvallend af. ik zit de hele tijd alleen op mijn kamer. ik eet bijna niks meer omdat ik het gevoel heb dat ik geen honger heb. mijn ouders weten niks van die zelfbeschadeging en ik wil het zo houden ook. ik voel me altijd onzeker en waardeloos. door dat ik op het lagerschool altijd werd gepest en buitengesloten. ik heb me daardoor slecht en alleen gevoeld. daardoor ben ik nu ook bang om mensen te vertouwen. als ik er met mijn vriendinnen over praat dan heb ik telkens het gevoel dat ik hun lastigval . ik heb soms de gedachten dat het beter is als ik niet meer zou leven. de laatste tijd vaker. ik kan me ook helemaal niet meer concentreren op school mijn punt zijn echt heel slecht geworden. ik hou mezelf altijd sterk ik de hoop dat niemand in mijn omgeving te weten komt dat ik me slecht voel in mijn vel. zelfs wanneer ik helemaal kapot ga van verdriet probeer ik er altijd te zijn voor mijn vriendinnen ik help en steun hun altijd terwijl ik gewoon zelf kapot ga omdat het slecht met mij gaat. en ik heb het gevoel dat alles slecht gaat in mijn leven het gevoel dat alles fout loopt. ik word er duizelig van ik word steeds misselijk mijn hartkloppingen veranderen ene moment super snel ander moment weer zeer traag ik krijg het snel benauwd door al die stress en onzekerheid. ik heb de laatste tijd echt totaal geen energie en ik ben de hele dag moe ik voel me hopeloos. enige wat ik bijna de hele tijd doe is huilen. soms denk ik van waarom stoppen die tranen niet. ik kan moeilijk tot een besluit komen om iets te doen. ik kan me niet meer amuseren. dingen die ik eerst wel leuk vond heb ik nu geen plezier meer aan. ik voel me zo somber. ik kan zelfs niet meer zoveel lachen me mijn vriendinnen terwijl dat het normaal wel zo is. ik heb nu echt barstende koppijn ik voel me zo misselijk. maar ik moest mijn gevoelens even ergens kwijt. ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.