Frozen shoulder: wat kun je ertegen doen?

Deze veel voorkomende pijnlijke aandoening ontstaat meestal bij mannen en vrouwen tussen de 40 en 60 jaar. Wat is eigenlijk de oorzaak van een frozen shoulder en wat kun je ertegen doen?

Wat is een frozen shoulder?

Een frozen shoulder, is een schouder die helemaal vast kan zitten en waarbij bewegen (bijna) niet mogelijk is. Zo’n bevroren schouder is dan stijf en pijnlijk. In veel gevallen ontwikkelt een frozen shoulder zich langzaam. Globaal kunnen we hierbij drie verschillende fases zien:

In de eerste fase wordt de pijn erger tijdens het bewegen en vaak ook ’s nachts. Je merkt dat je steeds minder kan met je arm en dat de pijn toeneemt. Gemiddeld genomen duurt deze fase twee tot negen maanden.

Tijdens de tweede fase merk je dat de pijn minder wordt, ook tijdens het bewegen. Desondanks kun je nog steeds je arm minder goed gebruiker dan voorheen. Deze fase duurt zo’n vier tot twaalf maanden.

Gedurende fase drie neemt de pijn af en de meeste mensen merken dat ze meer en meer hun arm/schouder kunnen bewegen. Echter, deze fase kan wel 12 tot 42 maanden duren.

Oorzaak frozen shoulder

De exacte oorzaak is nog onbekend. Men gaat ervan uit dat een ontstekingsreactie in het schouderkapsel de boosdoener is. Als gevolg van deze ontsteking raakt het schouderkapsel verdikt en wordt het stug. Waarom het kapsel ontstoken raakt, is echter niet bekend.

Er lijken wel een aantal factoren te zijn die het ontstaan van een frozen shoulder beïnvloeden:

• Diabetes;
• Traag werkende schildkier;
• Te snel werkende schildklier;
• Na een operatie aan de schouder;
• Overbelasting van de schouder;
• Ziekte van Dupuytren;
• Een hartinfarct;
• Ziekte van Parkinson;
• Een andere schouderaandoening zoals een botbreuk of een slijmbeursontsteking
• Na een langdurige periode van rust;

Behandeling frozen shoulder

Een frozen shoulder gaat in de meeste gevallen vanzelf over. Echter, dit kan wel enkele maanden tot jaren duren. Om dit proces te versnellen kan een niet-operatieve of operatieve behandeling gestart worden.

Niet-operatieve behandeling

Medicijnen

Tegen de pijn krijg je meestal paracetamol en onstekingsremmers zoals ibuprofen of meloxicam. Ook kan een injectie met een zeer sterke ontstekingsremmer verlichting geven. Na zo’n injectie duurt het nog steeds lang voor je de schouder weer helemaal kunt bewegen, de pijn verlicht en je mobiliteit verbetert. Wel verloopt de herstelfase meer comfortabel.

Fysiotherapie

De meningen zijn verdeeld over fysiotherapie. Over het algemeen wordt gezegd dat tijdens de eerste twee fases fysiotherapie het niet zinvol is en dat de pijn zelfs kan verergeren. In de derde fase zou het de beweeglijkheid van het gewricht kunnen verbeteren en de pijn verminderen. Gedurende alle fases is het wel belangrijk dat je binnen de pijngrens de schouder blijft bewegen.

Manipulatie onder narcose

In bepaalde hardnekkige gevallen kan de schouder onder verdoving worden doorbewogen. Hier zitten wel risico’s aan vast. Bespreek dus goed de voor- en nadelen met je behandelend arts.

Operatieve behandeling

Wanneer de niet-operatieve behandeling geen of te weinig effect hebben gehad, kan er gekozen worden voor een operatieve behandeling. Meestal wordt door middel van een kijkoperatie het kapsel aan de voorkant tot en met de onderkant losgeknipt, zodat er meer bewegingsruimte ontstaat. Dit kan enkel op het moment dat de schouder niet meer pijnlijk is en de actieve ontstekingsfase voorbij is. Na een operatie volgt wel nog een lange periode van intensieve dagelijkse oefeningen om de vorming van nieuwe vergroeiingen te voorkomen en de werking van de schouder te normaliseren.

Bronnen: Catharina Ziekenhuis, Thuisarts en Maxima Medisch Centrum