En ik weet van mij zelf ook dat ik niet zo ben/wil zijn maar mijn angst bevestigd het en dan schiet ik weer in de stress het zoekt steeds naar dingen om mij angst te bevestigen en daarvan krijg ik weer angst.. ik heb dit 2 jaar terug ook gehad en toen was het ineens weg want iets bevestigde dat ik gewoon hetero was alleen ik weet niet meer wat. Ik heb gewoon bevestiging nodig.. ik hoop dat u snapt wat ik bedoel

Met schaamte kom je er niet vanaf. Ik denk dat je er toch goed aan doet om naar een psycholoog te gaan. je kunt hier wel wat professionale hulp bij gebruiken

Oke, ik ga dat denk ik overwegen om te doen. Ik snap alleen niet waar deze angst vandaan komt. Ik weet van mijzelf dat ik gewoon op meiden val van mijn leeftijd en toch ben ik bang ik snap het gewoon niet..

ik weet niet of het iets helpt, maar het is volstrekt normaal om nog over dit soort dingen na te denken en dat uit te zoeken. Dat hoort bij jouw leeftijd. Zelfs als je wel een erectie krijgt van een jongen, het is allemaal onderdeel van een lijf vol hormonen.

Je maakt je heel erg zorgen en vermijdt ook dingen rondom dit onderwerp. Dat klinkt alsof je je jezelf straft of veroordeelt voor de fase waarin je lijf zich bevindt. Dat lijkt me erg moeilijk voor je.

Tuurlijk is een stap naar een psycholoog groot, en om eerlijk te zijn vraag ik me af of jouw stress en twijfels onder een angststoornis vallen. Misschien als je je zorgen maakt over veel meer onderwerprn of bv een fobie hebt ? Hypochondrie valt het ook niet onder, want twijfelen over seksuele gevoelens hoort bij je leeftijd. Kun je niet met een vriend praten? Ben je zo bang? Denk ook eens aan een inloopspreekuur voor  vragen over seksualiteit, zosls vroeger Rutgerhuis geloof ik. Google even!

De meeste dingen worden vanzelf duidelijk als de storm aan hormonen gaat liggen, en je niet te veel oordeelt over het feit dat je piekert. Laat de onzekerheid er zijn, geef je zelf niet op je kop. Als het lukt, probeer niet te vermijden maar met nieuwsgierigheid te kijken wat je ervaart. Alles is ok, zelfs al heb je gevoelens voor je hamster. Sterkte!

Bedankt voor uw berichtje, het is ook gewoon meer dat ik bang ben om zo te worden. Ik heb een bloedhekel aan mensen die misbruiken etc en dan ben ik bang om zo te worden. Zoals kindermisbruikers en dat is gewoon mijn angst dat ik zo ben/ga worden terwijl ik helemaal geen gevoelens heb voor dat soort dingen. En het lijkt gewoon dat ik dan ga zoeken naar dingen die mijn angst bevestigen. Terwijl ik gewoon op meiden val van mijn leeftijd. Ik kan niks over dat onderwerp horen anders schiet ik al in de stress en word ik paniekerig. Het klinkt volgensmij best wel heftig en dat vind ik zelf ook. Want ik wil gewoon normaal zijn net zoals iedereen. Alleen de angst om zo te worden/zijn heb ik gewoon nu. Terwijl ik er nooit last van heb gehad.

En ik krijg ook helemaal geen erectie van deze dingen totaal niet alleen het is gewoon die angst.

En ik zou zelf ook helemaal niks willen doen alleen gewoon met meiden van mijn eigen leeftijd en dat is ook wat ik wil dus ik snap niet waarom ii dan angstig ben

Ik denk dat het toch verstandig is om met een psycholoog hierover te praten

Denkt u dat dit een angststoornis is? Ik begin nu steeds te stressen en raak in paniek als ik er over nadenk.. ik vermijd alles wat met deze angst te maken heeft en raak gestrest als ik er iets over hoor etc.. ik weet van mij zelf dat het eigenlijk angst is maar tegelijkertijd lijkt het alsof het bevestigd word door steeds dingen te zoeken waardoor mijn angst bevestigd word.. ik ben gewoon zo bang dat ik ook zo word..

Hee Kaasje,

wat voel jij je rot, zeg! Ik vind het echt heel naar voor je!

Ik ga even wat met je proberen wat een psycholoog ook zou doen. Kijk maar of je daar wat mee wil.

Het heet een socratische dialoog, moeilijke woorden voor een gesprek met jezelf naar wat er erg is aan je ergste angst.

Stel je ergste angst is dat je een homo blijkt te zijn, dwz iemand die gevoelens heeft voor mannen. (Vul maar iets anders in als je angst net anders is).

Dus stel, worst case scenario, je blijkt toch homo.

1. Wat zou daar dan het allerergste voor jou aan zijn?

Ik noem maar wat voorbeelden. Bang voor: Afwijzing, afkeer daarvan, dat mensen denken dat je kinderen misbruikt en je daarom iets aan gaan doen, dat je geen kinderen kunt krijgen met een man? Of nog iets heel anders??

2. Stel dat datgene waar je bang voor bent, dat dit echt uit zou komen. Wat zou daar dan het ergste van zijn?

Probeer echt te bedenken of er nog een angst onder de angst zit. Wat dan ook. Bv homo's krijgen vaker aids (ik zeg maar wat).

3. Stel dat waar je bang voor bent in vraag 2, ook echt uit komt. Wat is daar dan het meest erge aan?

Deze vraag blijf je net zolang herhalen totdat je helemaal duidelijk hebt waarom je nu zo van streek bent van deze angst. Het vraagt van jezelf echt even de diepte in te gaan en te zoeken waarom het zo erg is, ok?

En dan, denk je misschien?

Nou als je wil, wil ik je angst wel samen 'uitdagen'. Dat kan anoniem hier - en stiekem ben ik er voor opgeleid in het 'echte' leven.

Kijk maar of je het durft, het hoeft niet. Je kunt ook altijd naar de praktijkondersteuner van de huisarts.

Sterkte, en niets menselijks is vreemd. Alleen soms heel naar om te voelen.

 

 

 

Degene die steeds Anoniem bent ben ik, en geen Kaasje voor als u dat dacht. Ik weet niet of kaasje nog actief is maar dat ben ik dus niet.

Het lijkt er in ieder geval wel op

Ik denk er de hele tijd over na, en wil er zo graag vanaf komen maar ik heb het gevoel dat dat niet gaat lukken en dat het niet kan, omdat ik verder nergens lees dat mensen ook deze angst hebben. En ik wil gewoon normaal kunnen leven. Ik ben verder gewoon een gezonde jongen ik heb veel vrienden ik sport veel maar deze angst hindert mij echt ontzettend. Ik ben constant in paniek.. ik wil gewoon rust en ben bang dat er niks aan gedaan kan worden

Praat er met een psycholoog over

Ik heb mijn naam veranderd naar Anoniem30 dan weet u wie ik ben, ik vind het alleen heel lastig om dit bespreekbaar te maken met mijn ouders. Ik weet dat er wat aangedaan moet worden. Het voelt wel fijn als ik zoals hier mijn verhaal kwijt kan, maar wil u er ook niet mee lastig vallen. Al waardeer ik het erg als u reageert.