Beste (lotgenoten),
Ik loop al een tijdje (1,5 jaar) met deze klachten. Doordat ik een tijdje geleden relatief veel last heb gehad van maagzuur, heb ik voor mijn gevoel een stoornis ontwikkeld. Ik wil benadrukken dat dit heel iets anders is als bijv boulimia. Ik heb nml (voor mijn gevoel) remunatiestoornis. Hierbij wordt voedsel, kort na het eten, herkauwd en vervolgens weer doorgeslikt. In tegenstelling tot boulimia hoef ik GEEN inspanning uit te oefenen, wel heb ik overigens het gevoel dat ik het zou kunnen stoppen, maar dit kost wel veel inspanning. Het voedsel smaakt niet perse zuur en alhoewel ik er niet trots op ben, slik ik het altijd weer door, om te voorkomen dat ik essentiele voedingsstoffen niet mis loop. Ik vraag mij af of dit gedrag schadelijk is. Enerzijds komt er wel voedsel omhoog in de slokdarm, maar anderzijds is het niet zo dat dit voedsel zuur is (vaak is het nml nog niet verwerkt met maagzuur gezien het verschijnsel bij mij tussen 0-30 min na het eten van een maaltijd optreedt).. Is het een eetstoornis of iets psychologisch? Ben ik gestoord? Als ik op YouTube een dergelijke video (in het Engels) over dit verschijnsel opzoek krijg ik nml comments te zien als 'ik vind het eigenlijk wel lekker voedsel herkauwen, onbeperkt eten', waar ik zelf van walg.. maar ik ben niets beter, gezien ik hetzelfde gedrag ook uitoefen. Zijn er mensen die dit (bijzondere) verschijnsel herkennen? Kan 1,5 jaar van dit gedrag op den duur leidden tot slokdarmontsteking/slokdarmkanker?

Dat is toch een eetstoornis.. en een eetstoornis is dus een psychische aandoening. Je hebt hulp nodig van een psycholoog

Ik ben er inmiddels wel gelukkig al twee weken mee gestopt. Ik vraag me toch wel af of dit dezelfde schadelijke effecten heeft als bijv boulimia nervosa. Als dit zo is maak ik mij zorgen over de ontwikkeling van slokdarmkanker. Is dit waarschijnlijk na 1.5 jaar?

Hoi John,

Ik ben vorige week vrijdag naar de huisarts geweest. Hij vertelde mij dat de kans op complicaties als slokdarmkanker vrij laag is in mijn geval. Een gastroscopie is dus niet nodig...

Ik maak mij toch nog wel zorgen. Ik begrijp uiteraard dat het niet binnen 1.5 jaar kan ontwikkelen... Maar op lange termijn (10- 20 jaar) wellicht wel?

Is het raadzaam om een second opinion aan te vragen, wetende dat een gastroscopie mij wellicht enorm gerust zou stellen, of is het te pessimistisch gedacht?

Een gastroscopie is geen ongevaarlijk onderzoek en moet alleen maar worden gedaan als daar een echte reden voor is. Dat zijn geen onderzoeken doe gedaan worden om iemand gerust te stellen omdat hij/zij een psychisch probleem heeft. De psychisch probleem moet dan worden aangepakt. Een onderzoek doet dan niet weggaan. Over een half jaar of een jaar zit je weer met dezelfde problemen en wil je dan weer een onderzoek...

Bedankt voor je (eerlijke) antwoord John, maar ik wil wel duidelijk maken dat ik inmiddels al een maand mee gestopt ben.

Het enige waar ik mij zorgen over maak is de kans op een complicatie zoals erosieve slokdarm wat potentieel zou kunnen leidden tot een chronische ontsteking van de slokdarm en daarmee wellicht op langer termijn tot slokdarmkanker.

De enige manier om dit vast te stellen is (zover ik weet) een gastroscopisch onderzoek. Gezien het een vrij lange periode (anderhalf jaar) aan de gang was is het naar mijn mening realistisch om in te schatten dat er in ieder geval significante schade aan de slokdarm is aangericht.

Maar dan moet je wel specifieke klachten hebben die daarop zouden kunnen wijzen. En als die er niet zijn denk ik niet dat je een arts gaat vinden die zomaar voor de geruststelling een gastroscopie gaat doen. Je kunt een verwijzing vragen voor een MDL arts en het dan bespreken

Hoi John, serieus bedankt voor je bericht en de uitleg!! Mocht ik meer weten dan plaats ik een update.

👍