Ik ben als puber rond mijn 14e gediagnostiseerd met MCDD, maar ik merk er als volwassenen (30)niks meer van en anderen ook niet. Ik heb een vreselijke jeugd gehad maar het gaat nu supergoed met mij sinds mijn 23ste.
Vanaf het jaar 2000 - 2005: Als kind ben ik uitermate gepest en non stop overal (in de buurt op school, oude sportschool en op de instelling waar ik gewoond heb) in extreme mate ik was zo bang voor andere kinderen en jongeren dat ik nauwelijks de straat op durfde of naar school durfde. Door de pesterijen begon ik naar mijn weten autistische trekken te tonen, ik had geen vertrouwen meer in leeftijdsgenoten en sloot me af voor anderen, ik had geen vrienden en ik had extreme woede aanvallen en driftbuien. Ik moest verplicht aan heel veel soorten antipsychoticum en kon niet omgaan met tegenslagen of teleurstellingen want dan ging ik helemaal flippen. Als ik verliefd was op een leuke jongen en ik lucht kreeg dat het niet wederzijds was werd ik zo gek dat ik platgespoten werd en soms weken op de crisisopvang moest blijven. Ik ging stalken en mensen moesten mij met veel moeite tegenhouden. Ik was snel jaloers op anderen en had neiging leeftijdsgenootjes die tegen mij waren te vermoorden. Ook mijn vader want die had woede uitbarstingen en hij kon niet met mij overweg hij verlaagde zich tot het niveau van een woedend kind. Vaak ruzie met mijn vader gehad(Mijn moeder moest er altijd tussen komen om de ruzie te sussen en daar heb ik een sterke band mee), sinds ik een peuter was. Ik had sinds mijn 14e flink overgewicht voor mijn leeftijd en daarom mede daarom werd ik ook gepest. Mijn vader benadrukte dat vaak en zei dat ik lelijk en dik was en erom zou vragen. Ook hadden we altijd ruzie om de computer als wij er allebei achter wouden en dat liep zo uit de hand dat de politie soms moest komen want hij daagde me zo uit met scheldwoorden dat ik een mes pakte (regelmatig). Ik vluchtte in extreme verliefdheden op jongens en ging altijd opzoek naar een relatie maar dat was vaak niet wederzijds waardoor ik helemaal onhandelbaar werd en ging stalken. Door de antipsychoticum was ik dik en opgeblazen en keek stoned uit mijn ogen.
Toen ik vanaf mijn 23ste pas weer verder ging studeren merkte ik wel nog dat ik moeite had met samenwerken in een groep. Mede omdat ik het vertrouwen in anderen kwijt was en de projecten slecht verliepen. Nu studeer ik HBO Toegepaste Psychologie omdat ik wat ik mee heb gemaakt uit ervaring kan spreken en ik dit ook een prachtige studie vind.
Het is 12 jaar geleden maar ik denk dat mijn gedragsproblemen gewoon veroorzaakt werden door mijn omgeving (mijn vader die mij sinds mijn peutertijd altijd uitschold en mij maar een lastpak vond) toen kon ik al heel driftig en agressief uit de hoek komen door zijn houding ten opzichte van mij. Hij schold mijn moeder ook altijd verrot waar ik bij was van kinds af aan. Ik ben bij ruziënde ouders opgegroeid. Mijn moeder is echt een schat en probeerde altijd harmonie te creëren maar mijn vader was altijd driftig en die hield dat tegen. Mijn vader heeft mij een afwijzend vermijdende hechting stijl meegegeven en mijn moeder een zekere hechting stijl. Ik heb nog steeds moeite om anderen te vertrouwen en denk snel over wat mensen van mij vinden, dus doe ik me vaak beter voor dan ik ben. Ik denk dat alle pesterijen van anderen en de slechte band met mijn vader ervoor hebben gezorgd dat deze gedragsproblemen in mijn jeugd en kindertijd zijn ontstaan. Ik vertoon nauwelijks autistische trekken meer. Maar als ik het gevoel heb dat anderen tegen mij zijn ontstaat er nog steeds een brandende woede van binnen. Ik weet me wel altijd in te houden.
Hoi! Ik heb als kind MCDD gehad en ik heb zwaar autisme en ik persoolijk herken niks van wat je beschrijft. Ik had ook n zware jeugd met scheldende ouders en verkrachtingen op jonge leeftijd. Wat ik dan deed was het extreem terugtrekken, spelen met fantasiedieren/vriendjes en dieren in het algemeen en ik hecht me erg aan voorwerpen. Als kind vond ik rust bij mooie stenen en ik verzamelde zoveel troep(mooie takjes, stenen, kevertjes etc) tot op vrij late kinderleeftijd dat iedereen er gek van werd en ik kreeg extreme paniekaanvallen als het dan werd weggegooit. Dan werd ik gek van eenzaamheid en angst. Later is dit misgediagnosticeerd als persoonlijkheidsstoornis en psychose en Dissociatieve identiteitsstoornis en pas op mijn 27e als mcdd, autisme en add. Dit is mijn ervaring met mcdd en zware jeugd. Ik hoop dat ze je helpen met wat je wel dwars zit. Ikzelf vond de label mcdd een verademing omdat t duidelijkheid gaf. Ikzelf merk dat een diagnose klopt waarbij ik bij bijna alles denk: aaah vandaar! Anders zou ik een diagnose afwijzen.. sterkte!