Ik heb eigenlijk van jongs af aan Psychische problemen gehad. Op mijn 4de had ik smetvrees wat resulteerde in een knoop in mijn darm door het weigeren naar de wc te gaan. Zo plots als ik smetvrees had, zo plots was ik ervan af. Ik stond nog op de wachtlijst van t Riag en het was ineens over. Het enige wat artsen toen vermoedde is dat ik seksueel misbruikt kon zijn, waar ik mij tot op heden nooit iets van heb kunnen herinneren! Blijft dus een vermoeden.
Daarna eigenlijk een vrijwel normale jeugd gehad. Toen ik 11 was sloeg het weer om. Ik kreeg EXTREME angst om over te geven. Alles draaide erom. Uiteindelijk ben ik opgenomen en hebben ze mij Halldoll en valium gegeven. Ik heb hier overheen moeten groeien. Het is ook weer weggegaan maar pas na 5 jaar. Ze hebben mij toen getest op van alles. Epilepsie, hoog begaafdheid echt van alles. Uiteindelijk na een hersenscan konden ze alleen concluderen dat ik meer prikkels in mijn hersenen had dan gemiddeld. Ik ben destijds ook in behandeling geweest maar naarmate het beter ging gestopt.
Op mijn 18e kreeg ik anorexia. Hiervoor ben ik in een dagbehandeling geweest (ik was nooit een hele extreme) en is ook overgegaan. Ook al nu kan ik wel zeggen dat ik nog altijd wel met eten bezig ben, alleen eet ik nu wel. Het is een soort van controle houden.
Tijdens en aan de beterende hand van mijn anorexia kreeg ik last van depressies. Ik wist niet wat ik mezelf moest, zat sommige momenten totaal in de knoop met mezelf, begon in mezelf te snijden, maar kon andere momenten ook heel vrolijk zijn. Ik ben gaan praten met een psycholoog die mij prozac voorschreef.
Het aparte aan dit verhaal is dat ik juist op school gebied wel altijd heel goed functioneerde. Mijn Havo diploma had ik op mijn 15e op zak! (vroege leerling) en tijdens de modeacedemie ging het ook uitmuntent. Misschien denk ik achteraf dat het ook wel een vlucht was, zo hoefde ik niet met mijn eigen rotgevoel opgescheept te zitten. Nadat ik de modeacedemie cum laude had afgestudeerd ging het steeds minder. Ik ben toen meteen aan het werk gegaan en zat daar ook niet helemaal op mijn plek. Ik verveelde me.
Uiteindelijk kon ik het niet meer aan. Het voelde alsof de hele wereld tegen mij was. Mijn vriendje maakte het uit en ik ben geknapt. Het was niet eens dat ik dood wilde, ik kon geen kant meer op met mijn emoties! Ik ben heb teveel asperines geslikt en in het ziekenhuis beland. Ik voelde mij zo angstig, zo verlaten, zo vernederd. Ik haatte mezelf!
Daarna ben ik in behandeling gekomen bij de Merengaard in Almere. Zij hebben mij toen oxazepam en seroquel voorgeschreven. Het stomme aan medicijnen vind ik achteraf, dat als ik me heel kut voelde ik er 5 of meer nam en dan lekker ging slapen. Het onderdrukte en loste voor mij niets op.
Bij de Meregaard hebben zij mij getest op oa persoonlijkheidsstoornissen en borderline. Er kwam uit dat ik het dus niet heb. Ze noemde het een fase in je leven waarin ik voor moeilijke keuzes stond, de ene persoon ging daar heftiger mee om dan de andere. (Ik was toen 23)
Uiteindelijk zijn we nu 3 jr later. Ik moet zeggen dat ik een stuk stabieler ben, alleen nog te regelmatig terugvallen heb. Denk dan aan bv overmatig alcoholgebruik, nog steeds af en toe snijden, onrustig blijven voelen, bang zijn om me te binden en bang zijn dat ik word verlaten, super erg last van wisselinde stemmingen. Het enige verschil is dat ik mij er nu niet teveel in verzuip. Als ik mij nu heel kut voel probeer ik meer te relativeren en te denken aan de dag erna. Koud kunstje maar aangezien je toch zo wisselend bent denk je de volgende dag of zelfs al een paar uur later precies het tegenovergestelde. Afleiding afleiding afleiding. En als niks werkt, slapen.
Ik ben in ieder geval wel helemaal gestopt met medicatie.
Aangezien ik dus zoveel diagnoses heb gehad, en de enige waar ik het meeste in herken; borderline, niet als diagnose begin ik me steeds meer af te vragen wat er dan wel mis is.
Het enige overeenkomstige aan alles is dat ik drang heb naar perfectionisme en dat ik het liefst controle wil hebben op alles. Zolang ik het idee heb dat ik het in de hand heb voel ik me goed. Als dat niet is, krijg ik weer een of andere stoornis.
Ik hoop dat jullie wellicht iets kunnen toelichten. Of misschien hebben jullie nog wat goed advies?
Bedankt en vriendelijke groeten.