hey, ben nu 21 jaar en zit 2 jaar vast in me eigen huis. zodra ik ver van huis ga raak ik in paniek, boos , in de war. over het algemeen voel ik me vermoeid en nergens zin in. kan nergens me hoofd naar toe zetten.
ik zit al 2 jaar in de zelfde sleur, thuis zitten en niks doen, lang slapen en daar houdt het bij op. het heeft me hele leven veranderd van vaak weg van huis en reizen tot nooit meer weg en niet reizen. ik weet niet wat er met me aan de hand is maar ik kom niet verder ookal wil ik het. ik wordt gek van mezelf elke dag weer dat ik thuis blijf maar zodra ik de deur uit stap gaat me hart tekeer , raak ik in paniek, hyperventileren. ik eet ook slecht omdat ik bang ben als ik weg ga en het gaat fout dat ik dan niet over me nek ga omdat ik niks in me heb.

ongeveer 2 en half jaar terug ben ik in een dip geraakt, ontslagen geen vriendin meer na jaren. en sinds dien ben ik er nooit meer uit gekomen en alleen maar verder naar beneden gegaan. ik ben radenloos. ik weet het niet meer. en ik blijf hopen en zeggen en denken dat het tijd nodig heeft maar diep van binnen weet ik dat het niet zo is als ik er niks aan doe. ik ben naar de dokter geweest met me probleem. heb anti deprisiva ( fout getypt ik weet het ) mee gekregen. ik wou het wel maar durfte het niet. ik heb het niet genomen. heb ook bij een maatschapelijkwerker gelopen en er over gepraat. het hielp zeer goed maar na omstandigheden ben ik niet meer gegaan. ik zou graag met iemand erover willen praten maar heb het gevoel dat ik dan zwak ben dat ik er zelf niet kan uitkomen. ik sluit vrienden snel buiten me leven de laatste tijd en wil het liefst niemand om me heen maar zodra dat gebeurdt stort ik in dat ik alleen ben.

en om eerlijk te zijn ik weet niet waarom ik dit hier nu neerzet maar hoop op enig contact met mensen die dit herkennen of hebben meegemaakt.

gr

Beste,

probeer toch hulp te zoeken. HEt klink als pleinvrees, en niet opm een labeltje aan je te geven, maar hier is goede therapie voor mogelijk. Praat er ntoch nog eens een keertje over met je huisarts, of doe in ieder geval een poging. Zet em op en je kunt het!

Jouw verhaal is een veelvoorkomend verschijnsel en in die zin niet bijzonder. Bovendien kun je juist hierbij goed geholpen worden als jij jouw klachten die mij behoorlijk belemmerend lijken serieus neemt. De huisarts zal snel weten waar je het precies over hebt als je vertelt dat je last hebt van pleinvrees, met een mooi woord ook wel agorafobie genoemd. Met een pilletje en wat hulp ben je misschien al snel een stuk verder. Soms kun je hiervoor ook hulp krijgen van een psycholoog.

Lees meer vragen en antwoorden over pleinvrees
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=pleinvrees&sa=Zoeken#1100

Hoi hoi,

Ik herken die klachten wel hoor!Ik heb hetzelfde gehad ook zo rond mn 21e.(ben nu 45)
Maar geloof me je kan beter wel al is het maar voor even aan de anti depressivia gaan en een rustgever.Want als je op deze manier niet je huis meer uitkomt wordt de drempel steeds hoger en de klachten steeds erger.En geloof me het is makkelijker gezegd dan gedaan maar je bent jong en het zo zonde zijn om het nog beroerder te laten worden.Ik heb er ook heel lang mee gewacht en achteraf had ik dat veel eerder moeten doen.

ik hoop dat je er wat aan heb en verzamel alles bij elkaar om langs je huisarts te gaan.

suc6!!

Dank je Jamy voor jouw betrokken reactie. Per slot van rekening ben je ervaringsdeskundige.

Beste Robindk,

Het is een denkfout om te denken dat je zwak zou zijn als je er niet alleen uitkomt. Niemand redt het alleen in het leven. We zijn nu eenmaal van oorsprong groepsdieren.

Hulp vragen is juist een teken van KRACHT !
Iedereen heeft, zowel in goede als in slechte tijden, liefde (steun, hulp, zorg, troost, aanmoediging, meedenken etc.) van anderen nodig om iets te kunnen bereiken in het leven.

Of dacht je dat succesvolle mensen dat helemaal alleen hadden gedaan ? Nee hoor, alleen hadden ze dat ook niet gered.

Wees krachtig en vraag hulp bij je huisarts. Ik wens je alle sterkte die je nodig hebt.

Lara.

het is zo ver! heb deze dinsdag een afspraak bij me huisarts gemaakt!
ben er wel heel erg zenuwachtig om te gaan maar heb een goeie vriend van me die mee gaat en me steunt.

Dank je voor de reactie's, en het doet me goed om te lezen dat ik niet de enigste ben!

Lara: je hebt zeker gelijk, het is me op een of andere manier erin geprint om voor me zelf te zorgen en alles zelf proberen te oplossen. maar het deed me goed om je reactie te lezen. dank je wel uit grond van me hart.

Gr

Hoi Robindk,

Wat fijn dat ik je een stukje op weg kon helpen en dat je me dat liet weten. Dat doet mij weer erg goed.

Door m'n angst voor mensen leef ik ook een eenzaam teruggetrokken bestaan. Voorheen meende ik net als jij dat ik alles alleen moest doen en dat anderen mij niet nodig hadden. Maar door therapie ontdekte ik dat het tegenovergestelde waar is. Ik ben nu bezig mijn mensen-angst te overwinnen om zo mensen dichterbij te kunnen laten komen. It's a hell of a job, maar ik geloof inmiddels wel dat ik het waard ben om een beetje leuk leven te mogen hebben.

Hartstikke goed joh, dat je naar je huisarts gaat en een vriend mee neemt voor steun. Je mag echt trots zijn op jezelf !
Dat je zenuwachtig bent is oke. Het is hooguit een vervelend gevoel, niet meer dan dat.
Probeer op papier je voor te bereiden voor het gesprek met je arts. Zodat je door de spanningen niet vergeet te zeggen wat nodig voor je is om te zeggen. En neem dat briefje mee als hulpmiddel. Probeer zo duidelijk mogelijk je probleem uit te leggen waarin jij niet goed functioneert en VRAAG dat je HULP WILT zodat hij je de hulp kan geven die jij nodig hebt. ( In de zorg krijg je niets op een presenteerblaadje. Het is : U VRAAGT, wij draaien. Anders krijg je niets. )
Misschien dat je dit al wel wist. Maar voor de zekerheid wilde ik je dit toch graag meegeven omdat mij dit wel overkomen is. Doordat ik niet benoemde wat ik wilde kreeg ik niet de hulp die ik nodig had en dat was behoorlijk shit waardoor ik er bijna niet meer ben geweest.

Ik wens je een fijn gesprek met een heel goed resultaat. Zet ' em Robin, je kan het ! Je bent het zo waard om uit je ellende te mogen komen !!!

Lara.