L.s,

De kwestie:
geen officiele diagnose, maar ik kan niet anders concluderen dat mijn "moeder" (sja, als je 't zo mag noemen...er is weinig moeder van over) een pathologisch leugenaar/narcist is.

Het liefst zie ik haar opgenomen, maar dat zal wel kansloos zijn.
Hamvraag: wat zijn de mogelijkheden in deze??

Ik weet al ruim 20 jaar dat ze "vreemd" is, er zijn vroeger al genoeg gekke dingen voorgevallen.
De eerste tekenen, welke mij opvielen, betrof toen ik nog thuis woonde.
Er was altijd wel gedoe in huis, maar als er iets gebeuren moest (tuinwerk oid) dan was ze een dag of 4 a 5 voor dat ze me nodig had weer leuk lief en aardig en alles was mogelijk.
Totdat de klus geklaard was, dan was het nog een dag (of 2) nog te doen en daarna begon de ellende weer.
Zo waren er veel van die kleine dingen die op een gegeven moment dus opvielen.

Dik 20 jaar geleden is mijn vader overleden, heb toen nog nooit zoiets gezien...mevrouw was koud, zakelijk en bij het kille af. Thuis, zonder bezoek was ze gewoon ijskoud, als er bezoek kwam dan kwamen op de deurmat (ja, letterlijk de deurmat!) de krokodillentranen...en als het bezoek weer weg was dan was het op diezelfde deurmat en bij het sluiten van de deur weer gewoon ijskoud en zakelijk. Bizar!
Zo zijn er tal van vreemde en bizarre zaken voorgevallen.

Mijn vrouw heeft het nooit willen geloven...inmiddels weet ze wel beter

Goed, we gaan even naar ca. 2017, er is iets voorgevallen wat ik nooit had moeten weten.
Ik kwam er bij gigantisch groot toeval achter (zeg weleens dat het wel leek alsof er van bovenaf inmenging was 😉 zo groot was het toeval dus)
En sindsdien is mevrouw he-lem-aal doorgeslagen.
Eerst al de kwestie ontkennen, totdat ik haar contronteerde met de documenten.
Toen kreeg iedereen de schuld...de notaris had haar verkeerd voorgelicht en al wat niet meer.

Dat waren de eerste leugens in dit akkefietje en gaat nu inmiddels al zo;n 6 jaar door.
Er worden structureel leugens verteld, verwijten, continu op geniepige wijze een mes in de rug en al wat niet meer.
Het is dus een pathologisch leugenaar.

Confronteer je haar ermee dan reageert ze niet, ligt de schuld bij een ander of komt ze weer met de standaard verwijten die nergens op slaan en of met oprmerkingen die totaal over iets anders gaan.

Je wilt niet weten wat ik allemaal al heb moeten aanhoren...een kleine selectie: ik ben (mede) schuldig aan de dood van miijn vader. (aldus haar omdat ik rook...sja, hij rookte zelf ook als een schoorsteen. Heb haar gelijk verteld dat ze zelf én mijn broer óók schuldig zijn (rookten destijds ook). En dan blijft het stil)
Ik ben beticht van diefstal /inbraaak in haar woning (complete onzin, alles was gelukkig te ontkrachten, mede dankzij mijn vrouw (agente, ook nog 😉 )
en zo zijn er nog zéér veel voorbeelden waarbij niets geschuwd wordt. Alles, tot zelfs het ondenkbare, wordt uit de kast getrokken.

Sinds kort weten we dat ze kanker heeft. Eerlijk gezegd was ik al blij, wellicht zouden we snel van haar af zijn (klinkt bot, maar het zou serieus een zegen zijn!)
Die vreugde bleek helaas van korte duur...maar goed.

Inzake het ondenkbare: ze wist dat onze dochter recentlijk bij iemand bij haar in de buurt gespeeld had.
De moeder van het kind zou zich, naar mij toe, bezwaard hebben gevoeld om over de kanker te beginnen omdat die moder niet zou weten dat ik 't wel wist van de kanker (dit omdat ik geen tot zéér weinig contact met mijn "moeder" heb)
Kortom: die vrouw zou dus van haar kanker weten.

Nu heb ik 't die moeder van het kind gewoon op de man af gevraagd: ze heeft geen contact met mijn "moeder" en had dus ook geen idee dat ze kanker had.

Hoe gestoord ben je dat je iemand, je buurvrouw die van niets weet, betrekt in een verhaal over kabker.
Bedoel, dat je kanker hebt is één ding, dat je in je verhaal naar ons toe er mensen bij betrekt die er werkelijk niets van af weten...
Compleet geschift, compleet de weg kwijt!! Dat ze mij verwijten maakt, voor alles en nog wat uit maakt etc....prima, daar heb ik al mee leren leven. Bovenstaande vind ik dus comopleet onacceptabel en 3 bruggen te ver gaan.

(Nu blijkt ze wel een milde en zeer goed behandelbare vorm van kanker te hebben, ik was al van mening dat dát ook een leugen was...maar blijkbaar is dit 't eerste waar ze in jaren niet over gelogen heeft. De ziekte is wél aangedikt, dat dan wel weer...kwestie van aandacht zoeken??)

Het verhaal kan nog veel langer, kan alle opmerkingen/leugens/verwijten wel benoemen maar dan bijf ik aan de gang.
Niets of niemand wordt geschuwd, opmerkingen gaan steevast te ver.

Sterker nog: zoals ik al aangaf werd ik al beticht van het feit dat ik schuldig was aan de dood van mijn vader, sinds gister ben ik ook schuldig aan het feit dat zij kanker heeft. Ja, hoe verzin je het... Ze stuurde "door dit soort berichten (berichten van mij dus, waarin ik haar confronteer met alle onzin) krijg je kanker"
Blijkbaar ben ik een halve moordenaar.

Kortom: dat mens is gestoord, er is al jaren iets goed mis in de bovenkamer.

Ik stond er voorheen slecht voor, kon er niet mee omgaan en was soms dagen van de leg.
Inmiddels heb ik al zoveel shit en ellende over me heen gehad en ben ik alle onzin inmiddels gewend en kijk er niet meer raar van op...ik lig er dus ook niet meer wakker van. (al verbaas ik me nog dagelijks)
Heb alleen last van plaatsvervangende schaamte inzake bijv. de buurvrouw waar mijn kind speelde.

Feit is wel dat ze vroeg of laat de verkeerde tegen komt. Er zijn gelukkig steeds meer mensen die weten hoe de vork in de steel zit, maar het zou me niet verbazen dat het vroeg of laat tot grote problemen leidt.
En ja, zelfs ik zou toch vroeg of laat door het lint kunnen gaan, dat zal ik niet ontkennen...ze is bijzonder goed in het tergen. Er zijn voor mij helaas ook grenzen.

Ik zie haar het liefst in het Pieter Baan ofzo, daar is ze m.i. wel geschikt voor.
Helaas is dat geen optie.

Wat zijn wél mogelijkheden?
Moet ik een praatje maken met de huisarts? Moet ik het maar laten voor wat het is?
Andere oplossingen?

En zijn er vragen m.b.t. de situatie: stel ze gerust!! (geen vraag is te gek, ben wel wat gewend)

/edit: inzake alle leugens, aantijgingen, verwijten etc
Veel, helaas niet alles, staat sinds het bovengenoemde akkefietje met de documenten op audio (gesprekken zijn opgenomen), whatsapp, printscreens en email.
Kortom: veel info, van beide partijen, van de afgelopen ca. 6 jaar is gewoon aantoonbaar en weerlegbaar, daar heb ik gelukkig wel voor gezorgd.

Zo dat is een verhaal...
Maar helaas zul je er niet veel mee kunnen of ze moet anderen of zichzelf in direct gevaar brengen. Als ze zelf niet bereid is om zich te laten behandelen, en dat zal ze beslist niet zijn , kun je er dus niets mee. Wat rest is, je volledig van haar terugtrekken

Ik vind het een heftig verhaal,ook met heftige aantijgingen naar je moeder. Maar ik denk dat je niks anders kunt dan het laten,wat je zelf als optie noemt.
Zolang zij geen gevaar voor zichzelf of anderen is,is er geen enkele grond om haar op te laten nemen.
Want opnemen omdat jij haar daar rijp voor vindt, zal niemand in mee gaan.
Dan zou de helft van de bevolking opgesloten zitten omdat andere mensen dat nodig vinden,even grof gezegd.
Als je zoveel problemen met haar hebt, kun je zelf met haar breken, dat kun je wel zelf bepalen.

Waarschijnlijk niet wat je wilt horen, maar wat je ook kunt doen, is zelf naar de huisarts gaan en psychische hulp vragen. Voor je zelf, om beter om te gaan met o.a. de woede die uit je bericht spreekt.

Dat kan het omgaan met de situatie makkelijker voor je maken,zodat je er minder last van hebt.

@John

Ze is van mening dat ze gezond verstand heeft.
Meldde gister op de app nog dat ze geen leugens vertelt (hoe verzin je 't met alle gegevens die we al 6 jaar lang opgespaard hebben...ca. 2 uur na die opmerking dat ze geen leugens vertelt ontkrachtte ik al het verhaal met de moeder waar mijn kind speelde. Heb haar zelfs alle appjes gestuurd, haar reactie "dan zal ze wel een kort geheugen hebben". Het ligt altijd aan een ander, zij liegt niet...)

Kortom: er valt niks mee te redden.

Ze brengt zichzelf wellicht niet in gevaar (maar nogmaals: ik zie het nog wel gebeuren dat ze de verkeerde treft die de leugens niet waardeert en er op eigen manier mee afhandelt. En ja, dat zou ook mij kunnen betreffen..dat ik eens doorsla. Dus in die zin kan er wel wat gebeuren)

Terugtrekken doe ik ook, heb haar al jaren niet gezien, zo nu en dan stuurt ze mijn vrouw nog appjes, zoals gister met dat kanker verhaal. Soms bemoei ik me er nog mee...maar verder is 't mij wel prima.

En jouw opmerking "zo, dat is een verhaal"
Zal ik 't nog wat uitbreiden?
Zoals ik al zei ga ik ook uit van narcisme, ze mag ook graag in de belangstelling staan.
Niks gepresteerd in ''t leven, toevallig getrouwd met een ondernemer die overleden is en daar teert ze nu goed op.
Om het idee van status hoog te houden wordt er ook niets geschuwd.
Jaren terug trof ik onze accountant, kort praatje mee gemaakt en hij vertelde me iets wat lokaal big news was en wat nog niemand wist. Ik kwam thuis, vertelde het en dat was het.
Totdat ik een dag of 2 weer bij haar thuis was, zat er een andere dame, kennisje van haar.
Begon ze te vertellen dat ze de accountant had getroffen en dat ze xx verhaal had gehoord. (volgens mij was ik degene die de accountant trof, maar goed)
Vroeg haar toen "goh, wanneer heb je de accountant dan getroffen?" 🙂
Als blikken konden doden dan lag ik op de bank te creperen.

Ander feitje?
Ik reed in haar auto en op de snelweg gebeurde een ongeluk op 2 rijbanen. Kan gebeuren...als ex professioneel autorijder kon ik dankzij de rijvaardigheid alle ellende ontwijken en meende dat ik alles tot een goed eind had gebracht. Ik stond stil op de snelweg, bijkomen van de actie en kijken of ik nog wat kon betekenen voor de betrokkenen.... en werd  ik opeens met 130 van achter aangereden.
Dát kon ik dus niet voorkomen.
Je zou zeggen dat wie achterop knalt, die is schuldig...ja, dat geldt voor iedereen behalve voor mij (in de ogen van mijn "moeder").
Het was mijn schuld dat ze weer geld kwtijt was aan de schade, het was mijn schuld etc. etc.

Compleet geschift.

Ander akkefietje?
Mevrouw maakte vroeger altijd de post open...MIJN post, altijd met een excuus als "ja ik meende dat het voor mij was", "per ongeluk open gemaakt" en meer van dat soort opmerkingen.
Ben er zo vaak gigantisch kwaad om geweest...brieven van Mazda (met overduidelijk logo, kan je niet missen) werden open gemaakt...terwijl ze nooit een Mazda heeft gehad.
ING post? Eenzelfde...nooit een ING rekening gehad en ga zo maar door.

Wat bleek?? Alles werd tegen me gebruikt, ze wou, achteraf gezien, de controle hebben.
Zo kwam er ooit een deurwaarder aan de deur, zij werkelijk pislink (want ja, dat kan niet met onze "status").
Heb altijd volgehouden dat ik er totaal geen weet van had...en dat bleek ook!
Zij had alle brieven achter gehouden en het er gewoon op aan laten komen. Het was een dermate bedrag dat ik even niet kon ophoesten (en dat wist ze dus ook wel), zij heeft betaald en was dus weer de reddende engel (de typische narcist)

Joh, kan er wel een boek over schrijven....alles waarvan je denkt dat het onmogelijk of te gek voor woorden is: ik heb 't wel gezien of meegemaakt.

Noem het dus ook maar gewoon psychische mishandeling wat mij overkomen is...

En bovenstaande voorbeelden lopen nu al dik 20 jaar, met daarbij de laatste 6 jaar chronisch liegen.

Dat ik nog niet gestoord of gebroken ben is volgens mij nog een klein wondertje

@Suus
'Waarschijnlijk niet wat je wilt horen, maar wat je ook kunt doen, is zelf naar de huisarts gaan en psychische hulp vragen. Voor je zelf, om beter om te gaan met o.a. de woede die uit je bericht spreekt.
Dat kan het omgaan met de situatie makkelijker voor je maken,zodat je er minder last van hebt.'

Woede, dat denken meer mensen dat ik daar last van heb. Helaas...

Kijk, in het begin, ook zeker met dat document akkefietjes van 6 jaar geleden, heb ik me gigantisch kwaad gemaakt.
Mijn vrouw was er wel klaar mee, ik helemaal...was ook meer onmacht in combinatie met alle verwijten die ik over me heen kreeg, alle leugens erbij (die ze ook 1 op 1, in persoon, glashard ontkende, ook al had ik het bewijs gewoon voor me liggen)

Nogmaals: ik ben alle flauwekul inmiddels wel gewend, ik kijk nergens meer raar van op en weet dat ik werkelijk alles kan verwachten.
Dat wil niet zeggen dat ik me niet meer verbaas over wat ze nu weer uit de kast kan trekken (neem dat verhaal van de moeder alwaar mijn kind speelde) of het feit dat ze ondanks alles door blijft gaan met leugens, ook al is ze al honderden keren op op de b*k gegaan doordat de leugens ontkracht werden..
Ik verbaas me bijv. over het feit dat er geen eind aan komt...je zou toch zeggen dat, na o.a. zovaak ontkrachten van zaken, dat ze toch eens het lumineuze idee moet krijgen dat dit zo niet langer kan. Blijkbaar niet, verbazingwekkend. Ik kan me daar dus niets bij voorstellen.

Voor mij maar met name mijn vrouw en kinderen is het beter als ze vandaag of morgen dood op de bank zou liggen. Klinkt hard, maar dat zou gewoon beter zijn.
Ik leef er al dik 20 jaar mee, althans 20 jaar waarvan ik me zeer bewust van ben dat ze niet deugt.
Na dik 20 jaar geen discussies meer, geen gedoe waar onze kinderen ook écht wel wat van meekrijgen (en dat wil je niet), geen leugens, geen verwijten...gewoon rust, geen zorgen meer dat je weer wat ellende over je heen krijgt. Dat zou na al die jaren wel aangenaam zijn!

Wat ze mij aan doet is prima, heb brede schouders waar een boel af glijdt...maar er zijn ook andere mensen w.o. mijn kinderen bij betrokken.

En woede..ja, ik kan inderdaad pislink worden als bijvoorbeeld mijn vrouw er bij betrokken wordt (ook zij heeft o.a. onterechte verwijten op de persoon gekregen. Of neem dat verhaal dat ze mij betichtte van diefstal/inbraak...bedenk wel dat alleen al die opmerking grote consequenties had kunnen hebben voor haar baan (agente). Ze kneep 'm toen ook behoorlijk, heb haar jankend op de bank gehad!
In een andere kwestie wou "moeder" op het punt om haar (korps(chef te bellen...gelukkig waren ze daar al wel op de hoogte van de situatie en is er uiteindelijk nooit gebeld.
Maar dáár wordt ik dus wél kwaad om, dat mens heeft geen idee wat ze bij anderen aanricht.
Nogmaals, wat ze mij aandoet..dat is mij inmiddels wel prima...wat ze anderen aan doet is een ander verhaal.

Dus ja, woede..in zekere zin, als er anderen bij betrokken worden.

Niet verkeerd bedoeld, maar in jou verhaal hier lees ik niet bepaald het verhaal van iemand die alles van zich af laat glijden.

Maar van iemand die op het punt staat te knappen of volledig door te draaien. Als je voor mij zou staan en zo tekeer zou gaan, zou ik bang voor je worden. Bang dat je zou flippen en iemand  iets aan zou doen.

Je gooit zoveel "rotzooi" naar buiten, waarom eigenlijk? Denk je er iets mee te bereiken het hier te plaatsen, of schrijf je op omdat je het kwijt wilt? Uit je verhaal blijkt dat het je helemaal niet "prima" is allemaal, anders zou je hier niet dit bericht zo plaatsen.

Ik zou je aan willen raden om toch zelf hulp te zoeken bij dealen met deze situatie, voor je zelf dingen doet of zegt waarmee je in de problemen komt. En niet zo op een forum dingen over je moeder schrijven, dat lucht je misschien voor even op, maar heeft verder geen toegevoegde waarde. Wil je stappen tegen haar ondernemen, dan lijkt mij dat je vrouw degene is die je daar het beste bij helpen kan. Zij kent de wet en weet waarop je iemand kan aanspreken en wanneer je stappen ondernemen kunt en op wat voor grond. Op legale wijze, zodat je ook een poot hebt om op te staan in je zaak. Want heel kort door de bocht, wat jij nu hier doet, kan als laster gezien worden en tegen jou gebruikt worden als je in een "welles,nietes spelletje" met je moeder terecht over wie er nu niet spoort , even als waarschuwing. Uit ervaring met een ex met narcistische trekjes weet ik dat alles wat jij zegt over hem (in jou geval haar) zo wordt gedraaid dat ik hem van beschuldigde,zo werd gedraaid dat het klonk of hij het slachtoffer was.  En zoals jij je verhaal schrijft, het taalgebruik en de emoties die je gebruikt, is het niet moeilijk om jou als de gestoorde zoon neer te zetten die zn arme moedertje het leven zuur maakt. Daarom zou ik je aan willen raden om niet nog verder in details te treden hier,. Voor je eigen bescherming en omdat het juridisch gezien voor jou geen enkel nut heeft om hier met bewijzen te komen van je moeders gedrag. Dan kun je beter met een advocaat in gesprek gaan wat je moet doen en wat voor bewijsmateriaal moet verzamelen om bijvoorbeeld een contact verbod te krijgen.

@Suus

Het punt dar ik door zou draaien ben ik al lang voorbij, echter als er mensen bij betrokken worden die er niets mee van doen hebben...sja, dan kan ik nog weleens pislink worden. Of ik zou doordraaien: die kans acht ik klein.

Nogmaals: ik weet inmiddels wat ik allemaal kan verwachten, ik kijk nergens meer raar van op.
Ik blijf me echter wel verbazen wat ze allemaal wel niet verzint en verzonnen heeft.

Ik maak me geen zorgen om smaad en/of laster (laster betreft het verspreiden van onwaarheden, er is geen woord gelogen)

Waarom "alles" uit de doeken doen? Het geeft een stukje inzicht in de situatie, hoe gestoord ze is.
Kortom: gewoon info ter ondersteuning van het verhaal inzake narcisme/pathologisch liegen.

Om mij als de gestoorde zoon weg te zetten, dat mag. Geen probleem.
Er is tal van media waaruit blijkt dat ik me bezig heb gehouden met het ontkrachten van alle onzin, heb niet aan onzinverwijten gedaan etc.
Kortom: ik heb, naar de situaties, altijd heel behoorlijk gecommuniceerd, dit in tegenstelling tot de tegenpartij. Aantoonbaar, dus ja..ik lig nergens wakker van.

Maar wat wil je dan bereiken door hier je situatie uitgebreid uit de doeken te doen?
Ik vraag dit puur omdat ik daar oprecht benieuwd naar ben.

In de situatie met mijn ex heeft mijn advocaat mij er namelijk aldoor uitdrukkelijk voor gewaarschuwd dergelijke dingen absoluut niet te doen. Maar om alleen met feiten vragen te beantwoorden,niet met emoties. En al zeker niet op social media over de tegenpartij te praten, waar je dit forum in zekere zin toch mee vergelijken kunt, omdat het een openbaar platform is zonder mensen die enige rechtsgeldige adviezen kunnen (mogen) geven. Je geeft zo maar één kant van het verhaal en dat kan tegen je gebruikt worden.
Wat jij als onwaarheid ziet, kan door iemand anders op een andere manier gezien, geinterpreteerd en uitgelegd worden. Bewaar dit soort verhalen voor achter gesloten deuren, dat is echt verstandiger.
Uit de manier waarop jij nu over je moeder schrijft,kan een advocaat al meerdere dingen halen om tegen jou te gebruiken.

"Ze brengt zichzelf wellicht niet in gevaar (maar nogmaals: ik zie het nog wel gebeuren dat ze de verkeerde treft die de leugens niet waardeert en er op eigen manier mee afhandelt. En ja, dat zou ook mij kunnen betreffen..dat ik eens doorsla. Dus in die zin kan er wel wat gebeuren)" Maar dit is niet bedoeld met : anderen of zichzelf in gevaar brengen.

@John

Nee, wwet ik...maar of ze zichzelf iets aan ziu doen: heb daar werkelijk geen idee van.

Al ca 6 jaar geen/sporadisch contact, sowieso niet in persoon.

Nogmaals de vraag wat je denkt te bereiken via dit forum?

Wat je hebt volgens mij geen poot om op te staan en zou aan de hand van dit topic zelf al voor bedreigend taalgebruik aangesproken kunnen worden.

Ik wil je nogmaals aanraden om, als je stappen tegen je moeder wilt ondernemen,dit binnenskamers met een advocaat te bespreken. Op deze manier zorg je alleen maar dat je zelf zwak komt te staan.