Onze zoon (6 jaar geboren 3 weken te vroeg 13 dec. 2004) heeft net na zijn eerste verjaardag een ziekte gehad, waarschijnlijk de zesde ziekte. Zijn keel was zo dik dat je geen nek meer zag. Dit heeft een tijdje geduurd. Maar op een zeker moment ging het beter, echter in tijd van een jaar dat het al bij al heeft geduurd at hij daardoor niet veel meer want dat ging niet. Het begon met warme soep en daar deed ik telkens iets meer bij zodat deze dikker werd van inhoud om maar iets binnen te krijgen. Dat ging altijd zonder protest naar binnen. Ergens is die tijd wilde hij ook wel weer iets anders, toen kwamen de crackers. Deze vond hij heerlijk maar in die tijd werd het telkens vaker crackers en minder warm eten, op een gegeven moment wilde hij geen soep meer en begon al te huilen bij het zien ervan.

Wij realiseren ons dat het ergens in dat jaar “mis” moet zijn gegaan maar waar en hoe, geen idee. Hij leeft al heel lang op crackers (craquot) met vleeswaren, kaas of zoet. Fruit lukt heel moeilijk soms een keertje op school. We vullen aan met vitaminepillen.

Hij heeft voor het eerst weer iets warms gegeten rond zijn 5de verjaardag, een hapje pannenkoek, dat lust hij nu wel. Daarnaast soms harde (geen zachte) patatjes. Spaghetti lust hij nu sinds een half jaar maar dan wel kaal en met geraspte kaas. Maar het is echt niet zo dat hij het doet om alleen de lekkere dingen te eten.

Het bijzondere is dat hij nog eerder iets nieuws koud aan vleeswaren,wel te verstaan, wil proeven dan ook maar te kijken naar warm eten. Hij slaat geheel dicht bij het idee wordt verdrietig. Als je aangeeft dat hij een ijsje mag na 1 hapje dan is zijn reactie dan maar geen ijsje, hij doet het echt niet. Hij maakt ook geen stennis aan tafel het is echt geen machtsspelletje zoals bij sommige kinderen.

Wat eet hij op een dag: brood met vleeswaren of kaas en daarna zoet als hij wil. Hij drinkt melk en ander drinken en eet ook danoontjes, spaghetti, patatjes en pannenkoeken.

[u]Het volgende doen we nog steeds of hebben we gedaan:[/u]
We hebben nooit negatief gereageerd
Altijd geprezen als hij wel iets eet / proeft, maar dat gebeurd dus bijna niet
1 hapje laten kiezen om te eten
Een mooi beloningsbord
Nieuw bord uitkiezen
Laten mee koken
Zelf laten opscheppen
Samen eten, al moet ik toegeven dat we dat misschien niet vaak genoeg doen.
Etc etc

[u]Zijn reactie:[/u]
Proeven doet hij echt niet maakt geen drama maar wordt verdrietig of heel stil
Als we vragen waar het van komt word hij verdrietig dat hij het ook niet snapt waarom hij het niet durft.
Niet proeven niet eten, heeft geen effect, er komt geen drama hij eet de volgende ochtend een broodje extra, en dat is niet 1 keer maar houd hij gewoon vol.

Wij hebben het idee dat het veel dieper zit en hij bang is voor veranderingen maar we hebben geen idee meer wat te doen. We weten dat het uiteindelijk vast wel goed komt maar wanneer dan? Alle goede adviezen van het komt wel goed maken mij verdrietig ik wil zo graag weten wat de achterliggende gedachte is. En het maakt mij verdrietig omdat mijn eigen mannetje ook niet weet waarom hij bang is.

hoi een lastig probleem lijkt mij. wat ik mis in het verhaal is een beetje dat de ouder bepaalt dat een kind eet. Kleine kinderen hebben nog geen keus, ze begrijpen niet dat het niet goed voor is ze als ze n niet genoeg eten.

Ik heb zelf een dochter van 6 en zolang ik mij kan herinneren zijn er periodes dat ze ' moeilijk' doet met eten. Soms gaat het een paar maanden goed, maar soms is het weer mis. Ik heb al die dingen die jij beschrijft ook geprobeerd maar dat helpt allemaal niks.

Wat meestal het beste helpt is haar alleen zetten met t bord eten en dan een klok erbij en zeggen: als de wijzer daar staat dan heb jij je bord leeg. zo niet dan geen toetje en gelijk naar bed.
wat ook wel helpt is zeggen; nog 10 happen.
Maar jij bepaalt wanneer ze mag stoppen, niet het kind.

Mijn zus heeft een zoontje van 7 een beetje met dezelfde problemen als jouw zoon. zij heeft hem nooit gedwongen en was altijd heel rustig en lief. Nu is hij 7 en lust dus helemaal niets, hij heeft nu een vitamine tekort.

Dus ik denk dat een wat hardere aanpak soms ook nodig is.

Je zou ook verschillende stukjes eten op een bord kunnen leggen en dan zeggen: we spreken wat af, we nemen allebei van alles 1 hap. Misschien vind je het niet lekker maar je moet het proeven.
Zo laat je hem geen ruimte om nee te zeggen, dus niet vragen, maar in de gebiedende wijs.

Dank je wel voor je antwoordd maardat is het niet. Het is een angst voor het onbekende. Wij bepalen zeker wel wat er wordt gegeten echter dat werkt dus ook niet. Het is geen strijd dus een klok of een ander soort harde aanpak werkt niet is al gedaan.

Ik snap de reactie wel maar in die richting zit het niet hij is vanuit zijn basis echt bang voor het onbekende en geeft ook zelf aan dat hij het niet snapt waarom hij bang is.

Vitamine te kort is niet im vrage gelukkig, hij krijgt vitamine pillen, dit is ook met de dokter besproken en zijn gewoon de multivitamine voor kinderen.

Nogmaals dank je wel voor je antwoord.

Volgens mij heeft de 6e ziekte niks te maken met een dikke keel. Is het niet heel iets anders geweest? Misschien roodvonk? Toch zou ik hulp gaan zoeken, want dit lijkt mij erg ongezond voor een kind. Heeft hij wel genoeg energie?
Succes

Ik heb eerder over dit probleem eens een televisie programma gezien waarbij kinderen weer werd geleerd normaal te eten. Deze kinderen hadden al heel lang geen vaste voeding meer gegeten en kregen hierbij professionele hulp van een kinderarts.

Dit is waarschijnlijk een angststoornis waarvoor een kinderpsychiater geconsulteerd dient te worden. Er is bij uw kind een angst ontstaan voor vaste voeding. Dit is een bekend psychiatrisch probleem waarvoor uw kind behandeld kan worden. Overleg met de huisarts een doorverwijzing naar een kinderziekenhuis.

wow...wat herken ik mij hier erg in zeg!!...mijn dochter is 7 jaar en eet wel brood en crackers e.d maar zodra het warm is...helaas!! Hier ook zeker geen machtspel maar een angst een hele grote angst..
Ze is dire maanden te vroeg geboren en heeft veel negatieve ervaringen gehad uiteraard in haar keel en neus ( alles slangetjes e.d)...ik denk dat het ooit over gaat....maar dat zei ik 4 jaar geleden ook en het is nog steeds zo...
Typerend hier is dat mijn dochter ook pannekoeken en patatjes eet(alleen de hele harde stukjes)..voor de rest helemaal niets..

o help, wat herkenbaar allemaal, mijn jongste zoon is 4,5 jaar. Problemen bestaan eigenlijk al vanaf zijn geboortje, borst ging slecht, toen fles, ging iets beter, maar niet goed,fruit is altijd wel heel goed gegaan, maar groenten, warm eten ho maar! Eet sinds zijn 18e maand wel brood.'s Ochtends 1 en tussen de middag 1 of 2, tussendoor fruit op school. Alleen 's middags een klein snoepje.
Het gekke is inderdaad wel dat hij (bijna koude) pannekoeken, pizza en bv een kroket eet.
2 jaar lang gezellig aan tafel gezeten, hij met een leeg bord voor zich, wij er absoluut geen probleem van gemaakt, hij ook niet.
Maar ik ga me toch weer erg zorgen maken, hij is moe, veel slapen. Ben bang dat hij toch zichzelf te kort doet.
Gevraagd aan hem waarom hij niet eet: hij weet het niet, hij durft het niet. Afspraak gemaakt dat ik hem zou helpen als hij het wil proberen, de volgende avond: ja hoor: "ik wil een aardappel en zo'n groen balletje (spruitje) proberen". Maar dat jong zit er op te braken....
Ik zit aan psychologische hulp te denken...

Hoe gaat het nu met jullie kinderen? Ik zie dat deze berichten van een paar jaar geleden zijn..
Ik zit in hetzelfde schuitje..

Ik lees alle reacties en tips ook met veel aandacht. Hier helaas ook een lief mannetje van net zes jaar die niet durft te eten (warm) en niets durft te proeven. Sinds hij 1.5 is wil hij niet meer warm eten. Ook hier wel patat en pannekoeken maar daar blijft het bij.

Leeft voornamelijk op crackers en wat fruit. Ook wij hebben alles al geprobeerd. Inclusief homeopathie en acupunctuur maar zonder resultaat. Hij is heel smal en licht, maar gelukkig zeker niet ongezond dus de schoolarts doet er verder niets mee. Huisarts probeert wat goede tips te geven, maar daar komen we ook niet zoveel verder mee.

Hij is los van een moeilijke eter een blij en ontspannen kind, gaat met veel plezier naar school en maakt makkelijk vriendjes. Hij is wel wat verlegen..Ik vind het vooral voor hem zelf heel lastig, zeker nu hij de leeftijd krijgt dat hij naar feestjes gaat met eten erbij of eens gaat lunchen bij een vriendje. Hij vindt dat dan wel heel lastig en wordt er een beetje zenuwachtig van.

Wij hopen natuurlijk op een gouden tip!! Maar alle tips zijn welkom...

Misschien goed om toch eens naar een kinderpsycholoog te gaan.

Hallo,
Heel herkenbaar bij onze zoon. Wordt nu op vorm van autisme getest. Is bijna 6 jaar. Lees er eens over!

Succes.

Poeh wat herkenbaar. Onze zoon van 5 jaar belandde vlak voor zijn eerste verjaardag met RS in het ziekenhuis. Hij was te benauwd om normaal voedsel te eten. Daarna ook te benauwd om te drinken. Uiteindelijk een sonde gekregen. Sindsdien is hij steeds minder gaan eten. Omdat ik een vorm van autisme heb, denken wij ook bij hem hieraan. Maarja, ook dan; hoe laten we hem iets eten/proberen?

Machtspel ?

vasten is super gezond en dus als een kind eens geen trek heeft , waarom dan zo doorgaan en moeilijk doen .

en waarom starten met brood met troep erop ? Dierlijke producten zijn zo uit de tijd .. kijk maar eens op http://www.nutritionfacts.org

Start eens met fruit .. een groene smoothie enz

honger maakt rauwe bonen zoet