Hallo L,
Deze klachten zijn ontstaan toen ik mijn hoofd heb gestoten, maar het was niet heel hard ofzo. Daarvoor heb ik jarenlang veel stress gehad en heb ik alles gedaan behalve naar mijn lichaam luisteren, ik heb nooit echt mijn rust gepakt. Ik denk dat het een samenloop van omstandigheden is, ik ben er ondertussen helaas nog steeds niet achter wat ik heb en het klinkt sneu maar ik ben gestopt met zoeken, puur omdat ik echt alles al heb geprobeerd. De stress van alle onderzoeken heeft ook niet mee geholpen. Ik heb er ondertussen 3 jaar last van maar ik blijf positief..
Ik heb precies zelefde wat hij schreefde...dokter willen me ook niet naar specialist verwijzen...met een gevecht is me gelukt..scan ..Kno..cardioloog..
Het komt niet door de stres. Geen psychische zoals depressie.
Nu ga ik naar vaatchirurg en KNO arts..Ik heb jaren verstopte neus.
Maar zullen wij zien wat uitkomt
Ik duizellig en benauwd ..licht in de hoofd...zeurend pijn in de borst..gevoel van dronken zijn..moe in de hoofd.....Ik kan niet concentreren heb last van geluid en drukte..Nu keer als een klooster..Ik vermijdt contacten en liefste zit aleen thuis.. zo was ik nooit geweest omdat was best druk..Heb ook ADHD...dus mijn leven is niet meer leuk sinds die klachten zijn ...vanaf 2013 En nu is 2018 ben helemaal veranderd door...Ik denk meer dat heb me te maken met zuurstofgebrek aan hersenen.
Ik werk ook niet meer al 2 jaar..
Ik denk dat ik me ook hierbij ga neerleggen.
Vanaf September heb ik hele rare klachten gekregen. Uit het niks (ik was niet gespannen ofzo zo gevoel had ik) en opeens in de winkel kreeg ik last van hevige draaiduiziligheid. ik kon niet meer staan en viel zo om. eenmaal bijgekomen voelde ik me niet mezelf en voelde me niet lekker. het leek wel of ik 2 flessen wijn in 1 x heb opgedronken. vloer voelde voor mij als een springkussen. Na vele onderzoeken te hebben gedaan konden ze aan de E.N.G ( denk ik dat ze dat noemde) dat mijn waarden van het evenwichtsorgaan te hoog waren of wel mijn organen waren overprikkeld. Zei zegt door een combinatie van een burnout en hyperverntilatie. Waardoor ik toen die tijd heel erg last kreeg van prikkels. nu zijn we 4 maanden verder en nog steeds heb ik last van de prikkels en duiziligheid. ene keer beter dan de andere keer. ligt ook heel erg aan of ik wel die dagen gespannen was of niet. Zelfs alcohol heeft veel invloed. Als ik een paar wijntjes drink voel ik me best goed en heb er werkelijk bijna geen last van. dagen erop alleen maar duizilig. dus de alcohol laat ik maar even lekker staan 🙂
Maar blijkbaar had ik bij men vorige baan heel veel stress (ik zelf vond eigenlijk van niet) maar blijkbaar heb ik het weggestopt en mee gaan leren leven wat dus niet verstandig was. Ik heb nu een andere baan waar ik heel erg blij mee ben en ga dus helemaal opnieuw beginnen. ik doe nu ook totaal wat anders. Ook al ben ik duizilig ik vind het wel goed ik zdeg dan tegen mezelf als ik neerval zullen ze me heus wel weer oprapen van de vloer xD
maar ik weet dat het geen fijn gevoel is. Zeker als je hewt al 6 jaar hebt
STERKTE!!!
Hierbij ook mijn verhaal. Nou ja het is eigenlijk hetzelfde wat hier allemaal al zo wat beschreven is.
Ik ben man, nu 35 jaar.
5 jaar geleden heb ik een eenzijdig fietsongeluk gehad. Zomaar flauw gevallen, ik heb/had geen medisch verleden verder. Waarschijnlijk alles beredenerend heb ik rond die tijd het te druk gehad, te slecht slapen, te slecht gegeten, net verhuist, nieuwe baan. Blijkbaar heel hard op de zijkant van mijn hoofd gevallen, volgens het ambulancepersoneel was ik minimaal een kwartier out, maar daar weet ik niks meer van. 5 dagen ziekenhuis, neuroafdeling, paar weken lang is 1 helft van het hoofd verlamt geweest, botje achter het oor is gebroken geweest.
En dan de klachten.Wat ik er permanent aan heb overgehouden is aan de gevallen kant van het hoofd oorsuizen (geen piep gelukkig maar suis) en verminderd gehoor aan die kant. En mijn korte termijn geheugen is lichtelijk aangetast. En de zomaar ineens opkomende duizeligheid. Ik heb van alles geprobeerd. Gezonder gaan eten, vaste eetmomenten en minimaal 3 maaltijden per dag, voorheen deed ik 2, de ochtend sloeg ik meestal over, voldoende slaap (hou ik nog steeds bij), meer gaan bewegen, alles rustig aan doen.
De duizeligheid voelt aan alsof je even gezeten of gelegen hebt en dan heel snel op staat dat je zo'n duizeling voelt en dat gevoel heb je dan constant. Lichamelijk ga ik dan ook moe worden en er komt een angststoornis bij te kijken die de boel dan nog weer versterkt. Het gaat pas weg als ik minimaal een uurtje heb geslapen op de bank of op bed. Je voelt het ook niet aankomen, het gebeurd pas echt 1 tot 5 minuten van te voren dat je het gevoel krijgt nu gaat het gebeuren. Ik kan 's ochtends opstaan, 100% geestelijk en lichamelijk fris en fruitig zijn en zomaar een uur later of in de avond, maakt niet uit wanneer ineens duizelig zijn. Ik heb nagedacht en nagedacht en beredeneren wat ik gedaan of gegeten heb van te voren wat het zou kunnen veroorzaken. Ik kan geen patroon ontdekken.
Qua werken ben ik terug gegaan naar 28 uren per week maximaal 7 uren per dag, niet leuk voor het inkomen maar dit houd ik nog net vol en het is beter dan de bijstand. Want UWV wil me niet afkeuren, hoeft eigenlijk ook niet van mij maar het kost verdomt veel energie om op deze manier te leven. Ik "durf" ook geen grote dingen meer te plannen, bang dat ik het niet vol ga houden. Niet zozeer bang maar min of meer kan ik voor mijzelf wel vaststellen dat als ik meer hooi op mijn vork neem dat ik weer overwerkt raak en langdurig de ziektewet in moet. Extra taken op het werk neem ik niet aan, gelukkig is het een relaxte werkgever en wordt ik daar niet op veroordeelt omdat ze van mijn situatie weten.
Via de huisarts geprobeerd aan een hoofdscan te komen, vrijwel onmogelijk en is mij nog steeds niet gelukt. Huisarts gooit het inderdaad op angststoornis en stress en wil niet verder kijken. Ik krijg bij haar nu het gevoel dat ze denkt van ow komt die weer aan. Ik ben er inmiddels al een jaar niet meer geweest ofzo, ik heb het min of meer geaccepteerd en leer er nog steeds mee te leven. Het gaat redelijk, de terugval momenten zijn 1x per maand nu ongeveer, ik weet het beter te herkennen en zo vroeg mogelijk nog rustiger aan te doen.
Via de huisarts had ik wel een doorverwijzing gekregen naar revalidatiekliniek Beatrixoord (Haren, bij stad Groningen). Daar heb ik een jaartje gelopen. Daar van moet ik wel zeggen dat ik daar wel iets aan gehad heb in de zin van er mee leren leven. Ze waren daar ook eerlijk om precies hetzelfde te zeggen want men weet nog verdomt weinig van de hersenen en zeker bij "lichte" gevallen als ons. Ik had daar een psycholoog (met o.a. uitgebreid onderzoek naar hersenbeschadiging), een programma om simpele fitness oefeningen te doen en een programma met "soortgenoten" om ervaringen uit te wisselen. En ook een uitgebreid onderzoek in academisch ziekenhuis gehad naar de ogen (kwam niks uit).
Het komt er op neer dat ik een hersenbeschadiging heb in de vorm van mijn geestelijke en daarna automatisch lichamelijke energie is eerder op dan een normaal persoon en ik heb langer de tijd nodig om weer te herstellen t.o.v. een normaal persoon. Toen ik dat eenmaal wist ging het veel beter en wist ik beter er mee om te gaan.
Maar ik heb mij er bij neer gelegd dat het ooit over gaat.
Misschien een placebo effect maar ik heb ook gemerkt dat het helpt dat ik, als ik buiten ben, altijd een zonnebril op doe (cat 3). Ook als het bewolkt is buiten, direct daglicht schijnt bij mij dat gevoel van duizeligheid op te wekken.
Al met al is het lastig. Ook is mijn persoonlijkheid veranderd. Ik ben vanuit mijzelf gelukkig een rustig een aardig persoon, maar ik ben wel irriteerbaarder geworden en sneller gepikeerd. Je leert je vrienden (of het niet hebben er van) wel kennen trouwens. Ik moet alles rustig aan doen (rustig fietsen, rustig lopen etc), elke week een borrel/feestje lukt niet meer, ik moet echt tijd voor mijzelf (alleen) nemen. Een activiteit plannen moet ik wel een paar dagen van te voren doen zodat ik kan zorgen dat ik genoeg lichamelijke en geestelijke rust opbouw anders hou ik een dag niet vol (ook iets leuks als een feestje). Veel zogenaamde vrienden hoor ik niks meer van. Maar goed, de mensen die over blijven zijn dan wel de echte.
Kortom, hersenen, rare dingen. Ik weet wel dat ik alles ga nalaten aan de hersenstichting, financieel dan. Door alles wat ik er over heb gelezen ben ik tot de conclusie gekomen dat men nog bar weinig weet over de hersenen.
Niet echt een oplossing maar ik dacht misschien helpt mijn verhaal om anderen weer inzichten te geven. Wie weet komt ooit de heilige graal voor ons 🙂
ik ben verslaafd aan lorazepam
ben altijd angstig ligt in mijn hoofd
bang dat er iets ergs met mijn hoofd is
Mook oorklachte en neusklschten
verl hoofdpijn
Ook ik heb veel van de klachten die hier beschreven worden, nu al zo'n 2,5 maand. Ik zal ze hieronder even proberen te beschrijven:
Door deze problemen functioneer ik niet meer en ik maak mij ernstige zorgen dat hier geen oorzaak voor gevonden gaat worden en dat het niet meer gaat over gaan. Ik word er angstig van en heb moeite om mij buitenshuis te begeven, en durf ook niet meer met de auto te rijden. Ook heb ik het gevoel dat het allemaal erger wordt als ik mij in drukke situaties begeef.
Ik denk dat deze problemen begonnen zijn na het nemen van Niacin (nicotinezuur-vit B3), bovenop de medicatie die ik al nam (xanax, abilify en propranolol, allen in zeer kleine dosissen). Toen ik de Niacin heb genomen (een vijftal dagen 2 x 100mg per dag) kreeg ik last van ernstige hoofdpijn, iets wat ik normaal nooit heb. De hoofdpijn is na een week weg getrokken, maar alle andere klachten zijn dus in de plaats gekomen.
Ik kan mij niet voorstellen dat dit van stress of hyperventilatie zou komen. Daarvoor is het een te fysiek gevoel. Sterker nog, het is juist van deze fysieke klachten dat ik enorm gestresseerd geraak en angstig word. Af en toe neem ik een diazepam om even tot rust te komen, maar de klachten gaan er niet mee weg. Wat wel helpt, en dat is blijkbaar ook door andere mensen hier al aangegeven, is dat een paar glazen alcohol de symptomen aanzienlijk verlicht. Helaas is die verlichting dan maar van korte duur.
Wat betreft onderzoeken heb ik bloed laten trekken (buiten te hoge suiker en cholesterol was dat in orde), en een ECG scan laten nemen. De resultaten bleken normaal te zijn. Op dit moment weet ik niet meer waar ik naartoe moet met mijn klachten.
Ik vind het een zeer zorgwekkende situatie, temeer omdat het zo moeilijk uit te leggen is, en er waarschijnlijk geen echte diagnose kan rond gesteld worden.
Aan iedereen in dezelfde situatie, veel sterkte!
Onderschat de klachten net, die door stress/angst en hyperventilatie kunnen worden veroorzaakt. je klachten passen er namelijk wel bij.
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Dit is gelijk het probleem waarom er niet meer onderzoek naar dit soort "vage" klachten wordt gedaan naar mijn idee. Vrijwel iedereen in de medische wereld doet het af met stress, angst en hyperventilatie. Toegegeven het kan een tijdje helpen in de zin van dat het wat afneemt en dat je er beter mee leert om gaan en het zal er ongetwijfeld een deel mee te maken hebben. Maar op de lange termijn blijven de klachten en is het geen oplossing om het probleem goed te verhelpen.
De "vage klachten" staat op nummer 1 onder bekende klachten op sosstraling.nl wanneer een persoon "overgevoelig" is geworden voor de alom draadloze communicatievelden. Het is dan ook niet vreemd dat heel veel mensen zonder diagnose van de huisarts rondlopen, omdat deze "aandoening" of wat het in de toekomst ook wordt genoemd, een "ziekte" is van de moderne tijd; draadloze tijdperk. De meeste klachten die hier voorbij zijn gekomen kunnen hoogstwaarschijnlijk worden toegeschreven aan de overgevoeligheid, wat vaak na of een overdosis(langurige hoge blootstelling aan de straling) of ook vaak in combinatie met een verlaagd immuunsysteem of ziekte en stress.
Meest voorkomende klachten:
Vage klachten
Slecht slapen
Tinnitus(oorsuizen, piep, bromtoom)
Trillingen/vibraties voelen, met name de benen en borst
Druk in het hoofd; in de slapen, achter de ogen, uit de nek omhoog, alom het hele hoofd
Felle/scherpe steken in de slapen
Concentratieverlies
Verminderd gehoor, reuk en smaak
Angstgevoelens/Paniek
Geirriteerdheid
Moeite met diep ademhalen(heel oppervlakkig) - Uit de "straling" weer normaal kunnen ademen
Extreme nerveusiteit in de buurt van bijvoorbeeld veel mensen of plekken waar er een hoge stralingsbelasting aanwezig is; gevoel alsof je niet omhoog mag/kan kijken met een gevoel van "vecht of vlucht", gaat samen met een hoge hartslag.
Gelukkig zijn er al oplossingen voor sommige zaken bij draaiduizeligheid. Helaas nog weinig bij licht in het hoofd, dat meestal wordt verwezen naar stress, angst, hyperventilatie en burnout.
Ikzelf loop nu al 18 jaar met licht gevoel in hoofd waar ik 24 uur per dag last van hebt en heb vele onderzoeken gedaan. Een beginnende burnout werd geconstateerd. Ik kreeg medicijnen ceroxat, deed mensendieck, liep bij een psycholoog. Alleen niets hielp. Ik heb er mee leren leven en vijf jaar geleden weer geprobeert het op te lossen. KNO onderzoek, zenuwen , weer niets gevonden. 1,5 jaar lang mind fullness gedaan en weer psycholoog, tot ze dachten dat het waarschijnlijk ook niet stress is, gezien er geen verbetering optrad. Nu zit ik helaas thuis gezien het niet verder gaat nu ik ook kracht en energie verlies. Ik heb osteopaat geprobeerd maar klachten nemen toe en deze persoon wil stoppen. Ik wacht nu op uitnodiging van duizelingen instituut, misschien dat er iets gevonden kan worden. Het enige wat naar buiten kwam met alle onderzoeken is dat mijn vitamine D zeer laag is. Ik zit veel in de zon, maar toch ieder jaar weer is mijn vitamine level zeer Laag. Soms heb ik het gevoel dat er even kortsluiting is. Ik loop altijd ademhaling na en is rustig en door de buik. Zit nu 4 weken thuis en ervaar geen stress, doe alle mind fulness oefeningen maar er zitten dagen bij dat je weinig kan. Ik ben benoemd met pppd. Is een nieuwe diagnose nog niet echt bekend in nederland. Helaas werken de oefeningen erbij ook niet en moest stoppen ( evenwicht werd steeds slechter). Iig succes allen. Ik hoop dat er duidelijkheid komt voor licht in hoofd niet gerelateerd aan stress en ademhaling, mij heeft het helaas een groot deel van mijn leven gekost en dit gaat waarschijnlijk nog zo even door. Het is behoorlijk zwaar om je iedere dag van de ochtend tot aan de avond zo duizelig te voelen en er geen uitkomst is wat het is en wat je er tegen kan doen. Maar we geven niet op er is altijd hoop.
Hallo iedereen,
Precies dezelfde klachten sinds een jaar. Opvallend bij mijn onderzoeken zijn:
Darmdysbiose (verhoogd lps in bloed)
Extreem geringe cortisol en testosteronspiegel in speeksel
Vermoed een probleem met de stofwisseling in de hersenen en/of silent inflammation in de hersenen. Heeft hier iemand ervaring mee?
Al die symptomen, ik herken ze allemaal. Lijken op een flink vitamine b12 tekort. Op te lossen met een aantal b12 injecties (geen pillen, die helpen niet voldoende).
Ik ben anoniem van #184. Jaartje verder. Ondertussen wel eindelijk een MRI scan gehad, kwam helaas of gelukkig niks uit.
Contract is niet verlengt vanwege teveel onzekerheid die ik geef. Uiteindelijk maar weer ziek gemeld bij UWV. Daar kreeg ik van de week een arts aan de telefoon die dacht op basis van mijn verhaal aan migraine zonder hoofdpijn. Ik later googlen, verrek dat blijkt te bestaan en zou zoveel verklaren. Hele lichte duizelingen en gevoel van buiten lichaam zijn heb ik mijn hele leven al last van maar door het ongeluk waarschijnlijk versterkt dat ik sindsdien minder tot niet meer normaal kan functioneren.
Komende week mijn eigen huisarts maar weer eens inschakelen om het migraine verhaal verder te bespreken. Is ook nooit ter sprake gekomen de afgelopen jaren trouwens.
Ik herken veel van alle verhalen! Het gekke bij mij is dat ik rond januari er echt van overtuigd was dat het ‘tussen de oren’ zat. Ik was naar de neuroloog geweest voor mijn klachten, en vanaf het moment dat zij zei dat ze dacht dat het aan spanning lag, was het direct over. Een halfjaar lang geen klachten van duizeligheid gehad en ik was ervan overtuigd dat het weg was. Ook omdat ik het jaar daarvoor ook al eens een week last had, maar toen de dokter zei dat het aan vocht achter mijn oren lag, was het over. Blijkbaar speelt geruststelling een grote rol.
Tot juni dit jaar was het weg, maar toen kwam het ineens terug. Soms gaat het een week of 2/3 weg, maar dan komt het terug. Ik ben erg angstig, en verslaafd aan mijn symptomen googelen. Dit maakt alles erger. Ik denk binnenkort een afspraak bij de fysio te maken voor mijn gespannen nekspieren en eventuele chv. Ik hoop dat het helpt. Iemand ervaring of tips?
Ik houd jullie op de hoogte...