Hallo allemaal

ben 25 jaar en moeten ablatie voor hartritmestoornissen van 210 hartslag pff..

ben erg gespannen en bang voor de operatie.

kan iemand me vertellen hoe het gaat en of je na de operatie nog erg veel pijn hebt aan je hart en lies?

heb vorige week een geslaagde ablatie ondergaan. Week later extreem moe af en toe kortademig en veel pijn in de lies.

Eind juni 2019 een PV ablatie ondergaan i.v.m. atriumfibrilleren, eerste 2 weken 2 aanvallen van ca 7 uur (i.p.v. 14 a 16 uur) gehad, na deze 2 weken gaan AF meer gehad. Wel dat mijn hart af en toe overslaat. Dit overslaan is minder dan voorheen en is op zich goed te verdragen.

Alleen bij sporten merk ik dat ik verre van de oude ben. Bij het sporten zit de begrenzing van de medicijnen (metoprolol) mij in de weg. Hartslag niet hoger dan max. 100 hartslagen per minuut (verschilt per keer). Als ik te snel ga dan krijg ik en soort van overslagen, bij verminderen van de inspanning verdwijnen deze weer. Volgende maand zit ik weer bij de Cardioloog en hoop dat ik mag stoppen van de medicatie en mijn max. hartslag bij inspanning weer omhoog gaat.

Wat betreft de ablatie, kan ik melden dat de ingreep zelf 100% is meegevallen. Eerste week een branderig gevoel op mijn borst, met pijnstillers ook goed te verdragen. Het 8 uur platliggen is niet prettig en is het lastigste deel van de ingreep. Verder geen last van mijn lies gehad, zelfs geen bloeduitstorting. Na een weekje rust ben ik weer aan het werk gegaan, zonder problemen of beperkingen n.a.v. de ingreep.

Heb een ablatie had op 7 juli 2020 myn bloeddruk is goed maar heb wel een hartslag die rap omhoog gaat en myne fysiek was plat en heb de pech gehad dat ik ne wiplasch erby had door ongeval paar dagen ervoor heb goed afgezien ik volg nu cardiorevalidatie 2 keer per week en kort van adem by trappen doen myn kinie zegt da ik 6maand tot een jaar nodig heb om weer de oude te zyn

Ik heb ook een ablatie gehad in aug 2o20 . En ben nog steeds heel erg moe . Dit had ik voor de ablatie niet .

Hoi ik heb in 2018 ablatie gehad ales was goed gegaan maar ik had hoge hartslag en overslaande slag daardoor heb ik oaniek aanvallen gekregen en hyperventeleren nog steeds heb ik overslaande hartslag en vaak bonken. Cardioloog zei dat het geen kwaad heeft maar ik heb angsten gekragen.

Dan is het goed om daarmee naar een psycholoog te gaan

ik heb 2 maanden geleden een ablatie gehad en ben ook snel erg moe. moet echt mijn energie doseren ( en dat is lastig). hoop dat het snel beter wordt

en mijn hartritme in rust was voor ablatie 55. na ablatie rond 85. Wordt steeds iets lager, na 2 maanden ong. 70

Hoi,

Ik heb gisteren een ablatie gehad. Alles viel goed mee behalve na het ontwaken deed mijn lies enorm veel pijn maar ze geven drek pijnstillers hiervoor. Al bij al kan ik zeggen dat het prima is verlopen want ik mocht diezelfde avond nog naar huis gaan. Nu heb ik af en toe nog een branderig gevoel op mijn borst maar dat is normaal zei de dokter. Dus ik wacht nog even af hoe het verder gaat. En ik heb gelezen dat veel mensen zeggen dat hun hartslag veel hoger is, ik moet zeggen dat ik dat momenteel ook heb maar dat heeft allemaal tijd nodig om te herstellen.

Hallo,
Ik heb een ablatie ondergaan wegens hartritmestoornissen, reeds in april 2020, Dit voor een derde keer. hedenwerkte ik nog in een 38uren week stelsel Ik heb de indruk dat mijn hartritme nu wel beter zit dan vorige keren, alleen heb ik nu last van af en toe een overslag. Wat mijn probleem is: ik heb last van een extreme vermoeidheid. Elke taak is een uitgemeten taak en daar mee bedoel ik dat elke inspanning een opgave is. Ik kom van zeer actief in een modus terecht van niet vooruit kunnen. Ik probeer voor zover het gaat te fietsen of te wandelen, maar de rest van de dag is mijn energie dan volledig opgebruikt. Huishoudelijke taken, heb ik volledig anders moeten opdelen. Waar ik voorheen op een paar uur tijd mijn appartement een schoonmaakbeurt kon geven, is mijn takenpakket naar max 1 kamer soms op een ganse dag. Het lukt af en toe om wel meer taken te doen, en dan ben ik uitgeteld tot soms één à twee dagen later. Ik ben dan echt heel moe, overdag is het een gevecht om wakker te blijven omdat ik anders 's nachts niet voldoende slaap, ook mijn slaappatroon is veranderd. Ik ben een vechter en doe alle moeite om toch op een normaal peil te kunnen functioneren. Dit is voor mij erg confronterend. Fysiek laat mijn lichaam mij in de steek. Ik ben niet depressief, het is wel erg moeilijk om die vermoeidheid te kunnen aanvaarden, ik herken mezelf hier niet in. We zijn bijna een jaar later en ik vraag me af: zijn er nog mensen die op deze manier na hun ablatie zich in herkennen? Ik ben 63 jaar en stond tot voor mijn laatste ablatie nog in een werkstelsel van 38u per week. Ik deed mijn werk met hart en ziel, en hoop nog elke dag dat ik opnieuw naar mijn werk zou kunnen gaan ik werk in de zorg. Momenteel ben ik niet in staat om zelfs al was het maar een halve dag te werken...

ik ben 40j. Ook ablatie gehad. De dagen erna verhoogde hartslag. Van 55 naar 85 tot 90 in rust. Ook had ik veel hartoverslagen die ik vroeger slechts zelden had. Ik dacht dat ze mijn hart naar de wip hadden geholpen en was wat ongerust. Maar chirurg zei dat dit frequente klachten zijn die in de volgende weken zullen verdwijnen wat ook het geval blijkt nu na 16 dagen. Hartslag nu al soms rond 60 tot 70. Hij raadde wel aan om 1 week na operatie te beginnen sporten. ( is na de periode van mogelijke verwikkelingen aan de lies). Ik mocht niet bang zijn van een veetje weerspannigheid van het hart. Ik mocht daar tegen ingaan. Het hart wordt op de plaats van de ablatie wat lui en moet weer op gang komen zei hij. Wel voel ik nog steeds een licht brandend gevoel op de borst, maar zou ook overgaan.  Geen hartkloppingen meer de laatste dagen. Dus veel succes allemaal. Komt wel goed met een beetje geduld.

Tip voor je ablatie laat uitvoeren. Probeer toch eerst mssn eens een magnesiumkuur gedurende drie maanden zelfs zit er genoeg in het bloed.  Magnesium tekort geeft ook hartkloppingen. Helpt zeer goed bij sommigen.

Anderzijds lijkt het soms goed om geen jaren te wachten tot ablatie. Hoe langer de klachten reeds aanwezig zijn of hoe erger het geworden is, hoe minder kans op blijvend of goed resultaat na ablatie. De klacht ( hartkloppingen) wordt nooit beter, enkel slechter. ( tenzij bvb oa magnesium tekort en u vult deze aan).

Hallo, ik doe even mijn verhaal...

Ik was 23 jaar toen ik 1e ablatie onderging voor tachycardie die ik enkel uitlokte bij het vooroverbuigen. Dat was ongeveer een jaar geleden. Het was onder volledige narcose en men heeft maar liefst 25 keer moeten branden! Dat was ongeveer een jaar geleden Volgens de cardioloog was de procedure geslaagd geslaagd en was ik van mn probleem af. Dat was ook zo, behalve dat ik na die ablatie nog slechter was dan voorheen! Ik heb in een slechtere staat dan ervoor het ziekenhuis verlaten, in een rolstoel. Ik had enorm pijn op de borst, mijn hart was "overexcited" en bij de minste beweging, eten, zelfs spreken, schoot mijn hartritme de hoogte in. Ik kon niks meer zelfstandig doen. Trappen ging ik op trede per trede met lange pauzes... deze toestand heeft zo'n 2 weken geduurd. Was een vreselijke periode! Daarna ging het geleidelijk aan beter maar ik voelde me nog steeds erg vermoeid alsof ik mijn fysieke conditie was kwijtgeraakt, wat erg confronterend was voor iemand van 23 jaar die anders sportief was.

Een maand later zat ik in de zetel toen ik plots opnieuw in mijn snelle tachycardie ging. Naar spoed voor vertragende medicatie maar de volgende dag weer hetzelfde, dus een week later mocht ik terug bij de cardioloog voor een 2e ablatie, opnieuw onder volledige verdoving.  Toen werd mij al gezegd dat ik eventueel zou wakker worden met al dan niet een pacemaker.  Toen ik wakker werd was dat gelukkig niet het geval en de cardioloog kwam zeggen dat de procedure geslaagd was en dat alles nu definitief weg was. Ik twijfelde eraan want ik was zelf opnieuw heel slecht zoals de eerste keer met een constante snelle hartslag van +100 bpm, zelfs 's nachts om te slapen (daarvoor had ik 50 bpm ''s nachts). Dit heeft zo een 3 maand geduurd en ik heb verschillende cardiologen gezien die zeiden dat ik een versneld en permanent junctionele ritme had ontwikkeld, wellicht door de 2e ablatie. Ze zeiden dat ze dit raar vonden maar dat dit normaal binnen de 6 maanf zou overgaan. 6 maand ben ik dus blijven rondlopen met dit probleem tot mijn cardioloog aangaf dat het nu wel niet meer normaal was en dat hij mijn case aan een expert cardioloog zou doorgeven want hij wist het niet meer. Ben dus eergisteren voor een 3e keer gebaseerd door een nieuwe cardioloog. Volgens hem is de procedure gelukt en ben ik nu definitief van mijn klachten af. Ik voel me alvast beter dan de vorige 2 keer. Ik ben extreem moe en heb soms wat pijnsteken in de hartstreek /schouder, maar ik hoop dat dit normaal is. Gelukkig klopt mijn hart sinds de ablatie weer normaal en ik hoop dat het zo zal blijven. Voor mij is het nu afwachten tot binnen een paar maand om te constateren dat mijn klachten effectief niet terugkeren!

Voila, een jaar met hartproblemen en 3 ablaties later hoop ik dat ik dit nare verhaal eindelijk achter mij kan laten.

Veel succes iedereen...

Nicolas, als je normaal een redelijk lage hartslag gewoon was. Voelde de verhoogde hartslag boven 80 dan niet heel onaangenaam?