Misschien is het voorbeeld iets te duidelijk. Loyaliteitsconflicten spelen vaak een vooraanstaande rol in dit soort kwesties waarin je jezelf tekort kunt doen. In ieder geval ook beterschap gewenst.

Ondertussen lijk ik me alleen maar ***ter te voelen. Ik wordt gék! Ik weet niet meer wat ik moet, ik wil me niet meer zo voelen. Ik wil gewoon weer is vrolijk zijn..

Volgens mij, als ik dit onderwerp zo lees, dan houd je de deur zelf gesloten en heb je zelf de sleutel in je hand maar wil je toch liever zwijgen.

Of ik ben gewoon ontzettend laf, dat ik de sleutel niet om durf te draaien.

Nee, niemand kan en mag zeggen dat je laf bent. Wij weten niet wat er in de kamer zit die je op slot houdt. Dat oordeel zouden wij nooit mogen uitspreken. Dit is van jou en jij bepaalt wat er gebeurt. Wij mogen wel zeggen wat je zou kunnen doen, maar jij beslist. En uit jouw verhaal blijkt dat je bang bent dus wat er zich in die kamer bevindt, zal vast beangstigend voor je zijn. Maar zolang ook jij niet goed weet wat er in die maker zit, kan het een eigen leven gaan leiden, zonder dat je er grip op hebt. Destijds is het je misschien overkomen, maar nu ben je groter, sterker, en kan je er misschien wel iets aan doen. Je hoeft het trouwens niet alleen te doen, je kunt best vragen of er iemand met je mee wil lopen de kamer in. Maar het is en blijft jouw keuze en jouw dappere stap als je de sleutel wilt omdraaien.

Het is niet dat ik 'bang' ben voor wat er in die kamer zit. Ik kan niet bang zijn voor wat er in die kamer zit, ik word er dagelijks mee geconfronteerd..

Ik heb iemand onder de deur door laten gluren. 😛 Ik heb met iemand gechat, van sensoor ofzo.
Heb alleen geen idee hoe ik nu verder moet. :S Diegene zei dat ik met iemand in het 'echt' moest gaat praten, maar dat durf ik echt niet.
Het slot lijkt wel vastgeroest te zitten..

Wat was het advies van Sensoor? http://www.sensoor.nl/ Ik bedoel het advies voor jouw angst om erover te praten?

Ik had eerst alles 'vertelt', het luchtte op.
Sensoor zei dat ik wat serieuzer aandacht mocht vragen en dat ik aan het werk moest gaan met wat ik 'gedoe' noemde. In mijn omgeving is er verder niemand met wie ik erover kan praten, dus stelde hij/zij de huisarts (ook voor die eetlust en mijn gewicht) of een vertrouwenspersoon (op school) voor. Hij/zij probeerde me over te halen. Hij/zij zei dat de eerste stap het moeilijkst was en dat ik me daarna beter zou voelen. Ook dat ik me niet aanstelde en dat ik door moest zetten. Hij/zij geloofde dat ik kon. Nu alleen ik nog.. 😛 Ik ben echt bang dat ik het gewoon niet durf.

Sorry dat ik zo nieuwsgierig ben maar kwam deze post toevallig tegen omdat ik naar zouttekort zocht en las dus jouw verhaal.. vroeg me af hoe het 3 maanden en 3 weken later met je is? 😉

Oh sorry, ik lees dit echt nu pas. Denk niet dat jij mijn antwoord nog leest, maar laat ik toch maar even antwoorden..
Het was de afgelopen maanden enorm verslechterd met me. Vooral met eten. Maar ik durf nu eindelijk aan mezelf toe te geven dat ik totaal verkeerd bezig ben op dar gebied. Het is dus veel meer dan alleen geen eetlust hebben. :$ Ik heb 2 maanden geleden eindelijk de (moeilijke) stap gezet om hulp te zoeken, ik ben naar de huisarts geweest. Eerst had hij me alleen maar doorverwezen naar een diëtiste, maar dat hielp niet echt. Dus nu heeft hij me doorverwezen naar een instelling, hij had er zelfs spoed achter gezet. Daar heb ik ondertussen al een intakegesprek gehad en ik moet er binnenkort weer heen. Moet wel toegeven dat ik het enorm lastig vind. Ik vertrouw mensen niet zo snel en praat niet makkelijk over dingen. Op het moment twijfel ik of ik wel het juiste heb gedaan.

Roos, ik vind het erg moedig en dapper dat je uiteindelijk de stap gezet hebt!
Hopelijk komt het allemaal goed met je.
En anders kun je je zorgen ook bij Jezus kwijt. Gewoon, door te bidden en hulp te vragen. Heeft mij ook uit mn put geholpen!
Suc6!

Graag geef ik je gratis en vrijblijvend een advies over voeding. Voeding doet ontzettend veel voor je gezondheid. En verbetering kan ECHT! Je kan mij benaderen via [email protected] Of welzijnspraktijkbewustleven.nl

Mijn vriendin in Duitsland heeft ook een schrikbarend tekort aan zout. Ze moest zoutpillen slikken , maar deed dat niet omdat ze dacht dat ze dan hoge bloeddruk kon krijgen. Bij de volgende controlebeurt klaagde ze over duizeligeheid etc. en toen was door haar eigen stommiteit het gehalte zo gezakt, dat ze meteen aan het infuus moest, omdat ze anders in coma zou kunnen geraken.
Dus het tekort aan zout is vast en zeker iets zeer ernstigs waaraan je kunt overlijden.

Ik lees:
"Ik vond een lijstje op internet met symptomen;
- vermoeidheid
- duizeligheid
- prikkelbaarheid
- slaapstoornissen
- concentratiestoornissen ...."

Voor mij heel herkenbaar. Ik ben 75 jaar oud. Doordat mijn bloeddruk soms te hoog is gebruik ik zo min mogelijk zout.
Een paar keer meegemaakt: ik voel me slap, kortademig, onrustig en gespannen, alsof ik flauw ga vallen. Eet ik dan iets hartigs - een stukje vlees b.v., wat ik anders niet eet - dan verdwijnen de klachten als sneeuw voor de zon. Alsof je een muntje in een automaat gooit.
Kan dit echt duiden op een tekort aan zout?

Bij voorbaat dank voor een reactie

En dagelijks 1 zout dropje, dat kan toch geen kwaad?