hallo,
heb 3 jaar geleden een miskraam gehad, het bleek een jongetje te zijn met kline felter syndroom, na een moeilijke periode, dacht ik klaar te zijn voor een nieuwe zwangerschap, gisteren een echografie gehad, de baby is gezond en groeit goed maar het zou een meisje zijn, nu voel ik mij ontgoocheld en kan niet ophouden met huilen, stiekem wou ik weer een jongen, ik wou mijn verloren jongen terug, zijn die gevoelens normaal? ik voel me beschaamd en durf het tegen niemand zeggen.
Die gevoelens zijn heel normaal. Je hebt immers een kindje verloren. En met je kind ben je je levenlang verbonden met hart en ziel. Natuurlijk wil je niets liever dan dat kindje weer in je armen sluiten.
Wat vaak voorkomt is dat als het kindje van hetzelfde geslacht is als zijn overleden broertje, dat mama onbewust bij het tweede kindje voordurend denkt aan het verloren kindje en ook vaak onbewust doet alsof het het verloren kindje vervangt. Dit geeft een behoorlijke stress bij het nieuwe kindje, het kan zichzelf niet zijn, maar moet zich voordoen als een kindje wat een ander kindje was.
Als ik je verhaal lees ben ik blij dat je een meisje krijgt, zij zal je zoon nooit kunnen vervangen. Daarom zal zij onbewust meer de kans van jou krijgen zichzelf te zijn. Tegelijkertijd kan het gevoel voor jou een teken zijn dat je nog steeds je verlies niet hebt kunnen afsluiten (wat niet betekend dat je je kindje vergeet), maar dat je je er bij neer kan leggen dat je zoontje er hier nooit bij zal zijn. Heeft je overleden zoontje een naam gekregen? Maak een plekje voor hem, als je dat nog niet hebt gedaan, met dingetjes die speciaal voor hem waren, en niet voor een ander kindje, je gevoelens op papier in een brief voor dat kindje, gevoelens die bij dat kindje hoorden, zodat je duidelijk maakt aan je overleden zoontje dat niets hem kan vervangen. Als je dochter geboren is kun je haar via deze dingen kennis laten maken met haar broer en merkt zij ook dat zij een ander kindje is en net las je zoontje een eigen plekje heeft bij jaar mama. Zo vergeet je je zoontje niet, maar maak je ruimte om samen met de gedachte aan hem, van haar te genieten. Heel veel succes. Geen ouder weet wat het is een kindje (geboren of ongeboren) te veriezen tot je het mee maakt.