Mijn Mechelse herder is maandag 25 november, na bijna 11 jaar overleden.
Hij was bij ons weten niet ziek of zo, buiten dat hij wat wit werd en die leeftijd had.
Maar ik voel me schuldig. Ik heb vorige week of weer ervoor met mijn collega, die dezelfde hond heeft van ongeveer dezelfde leeftijd, gesproken over de leeftijd van onze hondjes en dat ze, het geen jaren meer gaan rekken. We hebben die dagen veel over de honden gepraat. Ik heb zondag opgezocht wat de gemiddelde leeftijd was van een mechelse herder was, en kwam ook op een pagina terecht, hoe je herkent dat een hond aan het sterven is. Ik weet nog dat ik , toen ik deze 'symptomen' las, nog naar buiten keek en dacht, oh neen, hij vertoont nog geen van deze symptomen, en werd zelfs een beetje emotioneel bij het lezen hiervan.
Ik heb dan, denk ik, want ik denk zoveel na dat ik het niet meer weet... iets erna naar hem gekeken en in een fractie van een seconde gedacht: we zijn er nog niet van af (weet niet in welke context ik dat dacht). Waarom heb ik zo een nare gedacht gehad? Wou niet dat hij weg ging. Ookal besefte ik wel dat hij bejaard was...
En de dag erna kom ik thuis en zei mijn man dat hij dood was. We weten niet aan wat, hij lag daar op zijn zijde, met zijn tong helemaal naar buiten, langs de zijkant. Met ogen half dicht/dicht.
Ik voel mij zo schuldig, heeft hij die gedachte kunnen voelen en zich daarom laten doodgaan????
Ik denk dat je je zelf toch echt tekort doet. Het was zijn tijd.....
Je zou het kunnen omdraaien. Misschien dat je het er over had omdat het al in de lucht hing, zogezegd.
Maar hoe geraak ik van dat schuldgevoel af? Van dat piekeren?
Hoi,
Ik snap wel wat je bedoelt. Toen mijn huisdier deze zomer overleed had ik ook schuldgevoelens, alsof het mijn schuld was. Dat is een onderdeel van het rouwproces en wat je ook doet, stop die gevoelens in ieder geval niet weg. Onderga ze. Na verloop van tijd zal het steeds beter gaan met je en ga je richting acceptatie.
Er is iets gebeurd waar je geen grip op had en wat traumatisch is. Dan zoek je onbewust naar een verklaring en een ''schuldige'' die ervoor gezorgd heeft dat je huisdier je ontnomen is.