Goedenavond,
Ik heb al een jaar of twee last van mijn ademhaling. Er is nooit een echte diagnose gesteld. Het komt er op neer dat ik heel vaak diep moet inademen (snakken naar adem) en heel veel op de ademhaling let. Het voelt alsof het niet natuurlijk gaat. Dat heeft in het begin heel veel ellende opgeleverd. Ik werd er echt compleet gek van. Totdat ik paroxetine ging gebruiken. Ik slikte 20mg per dag. Nu was ik op het punt dat het weer beter ging. Had er weinig last van. In overleg met de huisarts gaan afbouwen met 1mg per week. Dat ging goed, totdat ik nu op 17mg zit. Klachten beginnen terug te komen en ik baal daar zo ontzettend van, omdat het zo'n negstief effect op. M'n leven heeft.
Ik schaam mij er echt voor dat ik dit heb. Ik zie iedereen lekker z'n leven leven en. Ik zit alleen maar te ouwehoeren met die ademhaling. Alles is al geprobeerd. Ademhalingstechnieken, psychiater. Ik ben echt het einde zoek op deze manier.
De paroxetine, moet ik daar aan wennen? Ook al is het 3mg binnen en hoe kan ik hier het beste mee o.mgaan?
Afbouwen met paroxetine zal altijd gepaard gaan met klachten. 1 mg per week afbouwen is ook veel te snel. Voor paroxetine heb je toch echt veel meer tijd nodig en het moet in zeer kleine stapjes ( 1 mg is zelfs te veel) .
Overigens moet je je hier niet voor schamen. Je bent beslist niet de enige. Niet iedereen die je "lekker zijn leven ziet leven" zit ook lekker in zijn of haar vel.
Wat is raadzaam? Twee weken?
Ik snap dat niet iedereenniet lekker in z'n bek zit, maar het duurt bij mij al twee jaar. Dan gaat de hoop op 'n goed leven wel snel varen. Ben er niet van overtuigd dat dit ooit weggaat. En het nadeel is dat het er constant is. Als ik loop heb ik er al last van
Volgende week loop ik de vierdaagse mee. Maak mij ontzettend zorgen dat dit een lijdensweg gaat worden ivm de ademhaling omdat je het niet kunt onderdrukken. En daar schaam. Ik mij zo voor
0,5 mg in 3-4 weken lijkt me beter...
Misschien geen lijdensweg, maar heb je zoveel afleiding dat je er helemaal niet op let !
Maar dat is het lastige. Juist bij het lopen merk je de ademhaling. Het beheerst echt een heel groot deel van m'n leven. Ik heb echt nog geen manier gevonden hoe ik hiermee moet omgaan
Ik weet ook niet of het wel chronische hyperventilatie is. Ik heb nooit een hele snelle ademhaling. Ik vraag mij ook af wat de echte diagnose nu is en wat ik er nu echt tegen kan doen
CHV heeft met een snelle ademhaling niets te maken. Dat is alleen maar aan de orde bij een acute hyperventilatie aanval. Ben je bij een fysiotherapeut geweest voor ademhalingsoefeningen?
Doe eens de test op:
https://www.dokter.nl/zelftesten/hyperventilatietest/
Goedemorgen,
Ja daar ben ik geweest. Ergotherapie. Verschillende oefeningen gedaan. Ook dat had geen effect. Daarom begonnen met de paroxetine. Maar de CHV is de oorzaak van iets wat totaal niet bekend is. Die test heb ik al eens eerder gemaakt. Daar komt ook relatief 'n lage score uit ben benieuwd of dit ooit nog weg kan gaan, gezien er al veel geprobeerd is.
Verkeerde ademhaling of teveel letten op je ademhaling kan komen door onzekerheid. Bij hyperventilatieklachten kunnen echter ook voedingspatroon en tekorten aan voedingsstoffen een rol spelen. Antidepressiva remmen de heropname van serotonine, waardoor je lichaam het afleert om zelf dat soort stofjes aan te maken. Je lichaam kan namelijk prima zelf dit soort stofjes aanmaken, met hulp van goede voeding en wat voedingssupplementen, in combinatie met lichaamsbeweging en voldoende daglicht. Als het goed is, ga je met het wandelen juist meer ontspannen ademen. Yoga zou ook een goede zijn. Je zou advies kunnen vragen aan een complementair genezer, om je te helpen allerlei neurotransmitters in balans te krijgen.
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Als je een depressie hebt, kan dat de oorzaak dus wel zijn
Maar hoe zou ik hier dan het beste mee om kunnen gaan als het er is? Want het is best heftig. En als het er is dan is het gewoon niet te onderdrukken. Zijn er tips?
Je bent er eigenlijk al veel te veel mee bezig, Nog voordat je moet gaan starten.
Ik denk dat het daar ook wel een groot deel aan ligt. Ik ben er, als het er is, constant mee bezig. Het gevoel is niet te onderdrukken en er is dan angst dat het eeuwig is.
Waar het vandaan komt blijft een raadsel. Ik heb wel last gehad van mijn gewicht. Heel veel afvallen en weer aankomen. Dat heeft er zelfs lange tijd voor gezorgd dat ik na het eten ging spugen. Wellicht is dit een oorzaak. Iets anders kan ik namelijk niet bedenken. Op werk geen stress. Op sociaal vlak oo niet en geen angst. Dit is ook uit het niets gekomen.
Ik zit er aan te denken om vanaf morgen toch weer terug te gaan naar de 20mg. De situatie nu is absoluut niet leefbaar.
Sorry, ik vergeet de vergeet de vraag. Kan ik zo. Aar 3mg verhogen?
Je kunt dat verhogen naar 20
Het onderwerp ‘Schaamte depressie’ is gesloten voor nieuwe reacties.