Hallo allemaal,
Ik zou graag advies willen. Ik heb vermoed.ik al mijn hele leven last van hyperventilatie. Ik denk dit omdat ik astma had en altijd last van licht in mijn hoofd en snel duizelig.
Ik was hier echter nooit bang voor en dus was dit geen ding. ik kon ook altijd weer ontspannen. Een paar jaar terug is er veel gebeurd, ouders overleden, ik had jonge kinderen dus druk, 2 keer verhuisd en tussendoor is er tijdens mijn laatste zwangerschap kanker geconstateerd, wat gelukkig in een zeer vroeg stadium was en dit is genezen. Een paar jaar later kreeg ik rugklachten en was er een vermoeden van bechterew. Dit was het gelukkig niet, had last van spit op meerdere plekken. Advies was om te gaan sporten. Ik heb dit toen gedaan maar ik had zelf het idee dat er meer aan de hand was, had steeds spiertrekkingen. Ik was/ben constant mijn lichaam ah checken. En was ondertussen bang geworden voor ms en als. Onderzoek gehad en dat was het niet, "slechts" angst. Ik ben toen lang bij een psycholoog geweest maar veel gepraat en ik begrijp waarom ik bang ben maar de angst voel ik nog steeds. Ik kreeg toen ademhalingsoefeningen maar ik ben dit toen gaan inzetten als trucje voor mijn angst, als in ik denk er maar niet aan, ik adem uit en ga door. Dit leidde er echter toe dat ik ver over mijn lichamelijke grenzen ging. Ik durfde niet meer te denken want dat genereert angst en die angst kan mijn lichaam niet aan, heel erg bang dus. Ik had ondertussen steeds meer lichamelijke klachten en vooral spierklachten. Voel overal.mijn spieren trekken, heb het idee dat ze gescheurd zijn op meerdere plekken. Ben bij de huisarts geweest en heb opnieuw een verwijzing voor de psycholoog maar ondertussen krijg ik mijn lichaam gewoon niet rustig, vooral mijn spieren niet en mijn ademhaling (die ik dan wel.constant naar beneden probeer te krijgen), heb het gevoel dat ze scheuren, ben bang dat ik ze permanente schade heb gebracht. De huisarts zei dat ik schreef sta en dat je lichaam gaat compenseren. Dus veel oefeningen gaan doen was zijn advies. Het is een wat ouderwetse en nuchtere man en durfde mijn angstgedachtes niet uit te spreken. Maar ondertussen ben ik bang geworden om te bewegen maar ook om stil te staan want van de fysio hoor ik altijd dat je zoveel mogelijk moet blijven bewegen. Mijn houding is niet goed, dit hoor ik ook altijd van de fysio waardoor ik volgens hem ook moeite kan hebben met ademhalen. Mijn borstspier is ook steeds verkrampt en las op internet dat je daar ook ademhalingsmoeilijkheden door kan krijgen. Ik weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen, ik voel steeds van alles en mijn man zegt dan ook niet aan denken en gewoon doorgaan maar dat lukt niet. Mijn alarm gaat constant af. Help!
Ik zou je aanraden naar een fysiotherapeut gespecialiseerd in psychosomatische klachten te gaan.
En dan niet 1 of 2 keer, maar voor een langer durend traject of individuele sessies gecombineerd met fysio fitness.
En daarnaast weer hulp van een psycholoog inschakelen.
Zodat je zowel je lichamelijke klachten als je angst aan gaat pakken.
Hallo Suus,
Dankjewel voor je reactie.
Ik heb vanmorgen gebeld voor een afspraak bij de psychosomatische fysio en voor een psycholoog sta ik op de wachtlijst. Mijn spieren voelen nu als strengels in mijn lichaam en ben bang dat ze afscheuren, mijn lichaam niet kunnen dragen en dat ik door te bewegen nog meer kapot maak, kan dat?
Groet,
Nee hoor, dat zal niet gebeuren.
Tenzij je van plan was ongetraind een marathon te gaan rennen of iets dergelijks 😉
Hoi Suus,
Nee, alleen ik ben wel geneigd snel te bewegen...eigenlijk uit angst voor de angst, dat of mijn gedachtes weer komen of dat ik ergens weer iets voel (of enorme spanning in de spieren, het trekken of scheuren) dus denk ik snel en ben ik mijn ademhaling aan het verlengen om op iets te focussen omdat mijn lichaam te eng is geworden. Ik loop dan of fiets voornamelijk.
Kan dit geen kwaad denk je? Je spieren zitten overal dus is zo lastig los te laten of jezelf af te leiden
groetjes
Je spieren zijn gemaakt om te gebruiken en te bewegen, dus die scheuren echt niet zomaar.
Dank voor je reactie!
Het lastige is dat ik in een situatie terecht ben gekomen waarin ik bang ben geworden van mijn eigen lichaam (spieren) en mijn eigen angst en niet meer goed weten wat/ wat is en dus niet meer goed aanvoel of mijn lichaam rust bodig heeft of niet. Het voelt of ik niet goed in mijn lichaam zit (weet even niet hoe anders te omschriijven).Op het moment dat ik ga liggen wordt ik namelijk ook bang want van niet bewegen worden mijn spieren alleen maar slapper en dat zijn ze al. Maar als ik dan beweeg heb ik snel het idee dat ik het overbelast en dat ik mijn spieren schade aanbreng. Ik ga dan heel erg uitademen omdat ik bang ben maar leg dan denk ik teveel druk op mijn spieren waardoor ze juist scheuren denk Ik dan ( want dan ga ik een soort van door met verstand op 0 en gaan.) Wellicht is dat ook de manier. Ik heb spierontspanners (diazepam) liggen en dat kan dan soms wel even een ontspannen gevoel geven maar is korte termijn denk ik. Ik heb ook het idee dat mijn bekkenspieren helemaal vast zitten. Wat ik al schreef ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik heb in het verleden met pijn aan mijn rug oxycodon, diclofinac en paracetamol geslikt omdat ik de pijn niet kon handelen. Mijn pijngrens is dus ook beroerd en ik denk ook misschien vermijd ik dat ook wel. Van de fysio kreeg ik wel steeds het advies bewegen maar ikvoel die pijn grens niet.
Ik heb nu de intake gehad bij de psycholoog. Helaas had de psychosomatische fysio afgezegd en moet ik nog een week wachten.